< Psalmorum 137 >
1 David Hieremiae super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus cum recordaremur Sion
Junto aos rios da Babilônia nos sentamos e choramos, enquanto nos lembramos de Sião.
2 in salicibus in medio eius suspendimus organa nostra
Sobre os salgueiros que há no meio dela penduramos nossas harpas.
3 quia illic interrogaverunt nos qui captivos duxerunt nos verba cantionum et qui abduxerunt nos hymnum cantate nobis de canticis Sion
Porque ali os que tinham nos capturado nos pediam letras de canções, e os que nos destruíram, que [os] alegrássemos, [dizendo]: Cantai para nós [algumas] das canções de Sião.
4 quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena
Como cantaríamos canções do SENHOR em terra estrangeira?
5 si oblitus fuero tui Hierusalem oblivioni detur dextera mea
Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, que minha mão direita se esqueça [de sua habilidade].
6 adhereat lingua mea faucibus meis si non meminero tui si non praeposuero Hierusalem in principio laetitiae meae
Que minha língua grude no céu da boca se eu não me lembrar de ti, se eu não pôr Jerusalém acima de todas as minhas alegrias.
7 memor esto Domine filiorum Edom diem Hierusalem qui dicunt exinanite exinanite usque ad fundamentum in ea
Lembra-te, SENHOR, dos filhos de Edom no dia de Jerusalém, que diziam: Arruinai [-a], arruinai [-a], até ao seus fundamentos!
8 filia Babylonis misera beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis
Ah filha de Babilônia, que serás destruída! Bem-aventurado a quem te retribuir o que fizeste conosco.
9 beatus qui tenebit et adlidet parvulos tuos ad petram
Bem-aventurado aquele que tomar dos teus filhos, e [lançá-los] contra as pedras.