Psalmorum 104
1 ipsi David benedic anima mea Domino Domine Deus meus magnificatus es vehementer confessionem et decorem induisti
| ای جان من، خداوند را ستایش کن! ای یهوه، ای خدای من، تو چه عظیمی! |
2 amictus lumine sicut vestimento extendens caelum sicut pellem
| تو خود را با عزت و جلال آراسته و خویشتن را با نور پوشانیده‌ای. آسمان را مثل خیمه گسترانیده‌ای |
3 qui tegis in aquis superiora eius qui ponis nubem ascensum tuum qui ambulas super pinnas ventorum
| و خانهٔ خود را بر آبهای آن بنا کرده‌ای. ابرها را ارابه خود نموده‌ای و بر بالهای باد می‌رانی. |
4 qui facis angelos tuos spiritus et ministros tuos ignem urentem
| بادها فرستادگان تو هستند و شعله‌های آتش خدمتگزاران تو. |
5 qui fundasti terram super stabilitatem suam non inclinabitur in saeculum saeculi
| ای خداوند، تو زمین را بر اساسش استوار کردی تا هرگز از مسیرش منحرف نشود. |
6 abyssus sicut vestimentum amictus eius super montes stabunt aquae
| دریاها همچون ردایی آن را در برگرفت و آب دریاها کوهها را پوشاند. |
7 ab increpatione tua fugient a voce tonitrui tui formidabunt
| اما آبها از هیبت صدای تو گریختند و پراکنده شدند. |
8 ascendunt montes et descendunt campi in locum quem fundasti eis
| به فراز کوهها برآمدند و به دشتها سرازیر شده، به مکانی که برای آنها ساخته بودی، جاری شدند. |
9 terminum posuisti quem non transgredientur neque convertentur operire terram
| برای دریاها حدی تعیین نموده‌ای تا از آنها نگذرند و زمین را دوباره نپوشانند. |
10 qui emittis fontes in convallibus inter medium montium pertransibunt aquae
| در دره‌ها، چشمه‌ها به وجود آورده‌ای تا آب آنها در کوهپایه‌ها جاری شود. |
11 potabunt omnes bestiae agri expectabunt onagri in siti sua
| تمام حیوانات صحرا از این چشمه‌ها آب می‌نوشند و گورخرها تشنگی خود را برطرف می‌سازند. |
12 super ea volucres caeli habitabunt de medio petrarum dabunt vocem
| پرندگان بر شاخه‌های درختان لانه می‌سازند و آواز می‌خوانند. |
13 rigans montes de superioribus suis de fructu operum tuorum satiabitur terra
| از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین از نعمتهای گوناگون تو پر می‌شود. |
14 producens faenum iumentis et herbam servituti hominum ut educas panem de terra
| تو علف را برای خوراک چارپایان، و گیاهان را برای استفاده انسان، از زمین می‌رویانی. |
15 et vinum laetificat cor hominis ut exhilaret faciem in oleo et panis cor hominis confirmat
| تا دل انسان از شراب شاد گردد، روغن روی او را شاداب سازد و نان به جان او نیرو بخشد. |
16 saturabuntur ligna campi et cedri Libani quas plantavit
| درختان سرو لبنان که تو ای خداوند، آنها را کاشته‌ای سبز و خرمند. |
17 illic passeres nidificabunt erodii domus dux est eorum
| مرغان هوا در درختان سرو لانه می‌سازند و لک‌لک‌ها بر شاخه‌های درختان صنوبر. |
18 montes excelsi cervis petra refugium erinaciis
| کوههای بلند، چراگاه بزهای کوهی است و صخره‌ها، پناهگاه خرگوشان. |
19 fecit lunam in tempora sol cognovit occasum suum
| ماه را برای تعیین ماههای سال آفریدی و آفتاب را برای تعیین روزها. |
20 posuisti tenebras et facta est nox in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae
| به فرمان تو شب می‌شود. در تاریکی شب همهٔ حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون می‌آیند. |
21 catuli leonum rugientes ut rapiant et quaerant a Deo escam sibi
| شیربچگان برای شکار غرش می‌کنند و روزی خود را از خدا می‌خواهند. |
22 ortus est sol et congregati sunt et in cubilibus suis conlocabuntur
| هنگامی که آفتاب طلوع می‌کند، آنها به لانه‌های خود برمی‌گردند و می‌خوابند. |
23 exibit homo ad opus suum et ad operationem suam usque ad vesperum
| آنگاه انسانها برای کسب معاش، از خانه بیرون می‌روند و تا شامگاه کار می‌کنند. |
24 quam magnificata sunt opera tua Domine omnia in sapientia fecisti impleta est terra possessione tua
| خداوندا، کارهای دست تو چه بسیارند. همه آنها را از روی حکمت انجام داده‌ای. زمین از مخلوقات تو پر است. |
25 hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus animalia pusilla cum magnis
| در دریاهای بزرگی که آفریده‌ای جانوران بزرگ و کوچک به فراوانی یافت می‌شوند. |
26 illic naves pertransibunt draco iste quem formasti ad inludendum ei
| کشتیها بر روی آب می‌روند، و لِویاتان، که تو برای بازی در دریا ساختی، در آن بازی می‌کند. |
27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore
| تمام مخلوقات تو منتظرند تا تو روزی‌شان را به آنها بدهی. |
28 dante te illis colligent aperiente te manum tuam omnia implebuntur bonitate
| تو دست خود را باز می‌کنی، به آنها روزی می‌دهی و آنها را با چیزهای نیکو سیر می‌کنی. |
29 avertente autem te faciem turbabuntur auferes spiritum eorum et deficient et in pulverem suum revertentur
| هنگامی که روی خود را از آنها برمی‌گردانی مضطرب می‌شوند؛ و وقتی جان آنها را می‌گیری، می‌میرند و به خاکی که از آن ساخته شده‌اند، برمی‌گردند. |
30 emittes spiritum tuum et creabuntur et renovabis faciem terrae
| اما زمانی که به مخلوقات جان می‌بخشی، زنده می‌شوند و به زمین طراوت می‌بخشند. |
31 sit gloria Domini in saeculum laetabitur Dominus in operibus suis
| شکوه و عظمت خداوند جاودانی است و او از آنچه آفریده است خشنود می‌باشد. |
32 qui respicit terram et facit eam tremere qui tangit montes et fumigant
| خداوند به زمین نگاه می‌کند و زمین می‌لرزد؛ کوهها را لمس می‌نماید و دود از آنها بلند می‌شود. |
33 cantabo Domino in vita mea psallam Deo meo quamdiu sum
| تا زنده‌ام، خداوند را با سرود، پرستش خواهم کرد و تا وجود دارم او را ستایش خواهم نمود. |
34 iucundum sit ei eloquium meum ego vero delectabor in Domino
| باشد که او از تفکرات من خشنود شود، زیرا او سرچشمه همهٔ خوشیهای من است. |
35 deficiant peccatores a terra et iniqui ita ut non sint benedic anima mea Domino
| باشد که همهٔ گناهکاران نابود شوند و بدکاران دیگر وجود نداشته باشند. ای جان من، خداوند را ستایش کن! سپاس بر خداوند! |
