Proverbiorum 5
1 fili mi adtende sapientiam meam et prudentiae meae inclina aurem tuam
Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
2 ut custodias cogitationes et disciplinam labia tua conservent
Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
3 favus enim stillans labia meretricis et nitidius oleo guttur eius
Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
4 novissima autem illius amara quasi absinthium et acuta quasi gladius biceps
Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi. (Sheol h7585)
6 per semitam vitae non ambulat vagi sunt gressus eius et investigabiles
Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
7 nunc ergo fili audi me et ne recedas a verbis oris mei
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
8 longe fac ab ea viam tuam et ne adpropinques foribus domus eius
Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
9 ne des alienis honorem tuum et annos tuos crudeli
Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
10 ne forte impleantur extranei viribus tuis et labores tui sint in domo aliena
By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
11 et gemas in novissimis quando consumpseris carnes et corpus tuum et dicas
I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
12 cur detestatus sum disciplinam et increpationibus non adquievit cor meum
I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
13 nec audivi vocem docentium me et magistris non inclinavi aurem meam
Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
14 paene fui in omni malo in medio ecclesiae et synagogae
Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
15 bibe aquam de cisterna tua et fluenta putei tui
Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
16 deriventur fontes tui foras et in plateis aquas tuas divide
Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
17 habeto eas solus nec sint alieni participes tui
Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
18 sit vena tua benedicta et laetare cum muliere adulescentiae tuae
Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
19 cerva carissima et gratissimus hinulus ubera eius inebrient te omni tempore in amore illius delectare iugiter
Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
20 quare seduceris fili mi ab aliena et foveris sinu alterius
Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
21 respicit Dominus vias hominis et omnes gressus illius considerat
Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
22 iniquitates suae capiunt impium et funibus peccatorum suorum constringitur
Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
23 ipse morietur quia non habuit disciplinam et multitudine stultitiae suae decipietur
Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
