Proverbiorum 5
1 fili mi adtende sapientiam meam et prudentiae meae inclina aurem tuam
Υιέ μου, πρόσεχε εις την σοφίαν μου, κλίνον το ωτίον σου εις την σύνεσίν μου·
2 ut custodias cogitationes et disciplinam labia tua conservent
διά να τηρής φρόνησιν και τα χείλη σου να φυλάττωσι γνώσιν.
3 favus enim stillans labia meretricis et nitidius oleo guttur eius
Διότι τα χείλη της αλλοτρίας γυναικός στάζουσιν ως κηρήθρα μέλιτος, και ο ουρανίσκος αυτής είναι μαλακώτερος ελαίου·
4 novissima autem illius amara quasi absinthium et acuta quasi gladius biceps
το τέλος όμως αυτής είναι πικρόν ως αψίνθιον, οξύ ως μάχαιρα δίστομος.
Οι πόδες αυτής καταβαίνουσιν εις θάνατον· τα βήματα αυτής καταντώσιν εις τον άδην. (Sheol h7585)
6 per semitam vitae non ambulat vagi sunt gressus eius et investigabiles
διά να μη γνωρίσης την οδόν της ζωής, αι πορείαι αυτής είναι άστατοι και ουχί ευδιάγνωστοι.
7 nunc ergo fili audi me et ne recedas a verbis oris mei
Ακούσατέ μου λοιπόν τώρα, τέκνα, και μη αποστραφήτε τους λόγους του στόματός μου.
8 longe fac ab ea viam tuam et ne adpropinques foribus domus eius
Απομάκρυνον την οδόν σου απ' αυτής, και μη πλησιάσης εις την θύραν του οίκου αυτής,
9 ne des alienis honorem tuum et annos tuos crudeli
διά να μη δώσης την τιμήν σου εις άλλους και τα έτη σου εις τους ανελεήμονας·
10 ne forte impleantur extranei viribus tuis et labores tui sint in domo aliena
διά να μη χορτασθώσι ξένοι από της περιουσίας σου και οι κόποι σου έλθωσιν εις οίκον αλλοτρίου,
11 et gemas in novissimis quando consumpseris carnes et corpus tuum et dicas
και συ στενάζης εις τα έσχατά σου, όταν η σαρξ σου και το σώμα σου καταναλωθώσι,
12 cur detestatus sum disciplinam et increpationibus non adquievit cor meum
και λέγης, Πως εμίσησα την παιδείαν, και η καρδία μου κατεφρόνησε τους ελέγχους,
13 nec audivi vocem docentium me et magistris non inclinavi aurem meam
και δεν υπήκουσα εις την φωνήν των διδασκόντων με, ουδέ έκλινα το ωτίον μου εις τους νουθετούντάς με.
14 paene fui in omni malo in medio ecclesiae et synagogae
Παρ' ολίγον έπεσον εις παν κακόν, εν μέσω της συνάξεως και της συναγωγής.
15 bibe aquam de cisterna tua et fluenta putei tui
Πίνε ύδατα εκ της δεξαμενής σου και πηγάζοντα εκ του φρέατός σου·
16 deriventur fontes tui foras et in plateis aquas tuas divide
Ας εκχέωνται έξω αι πηγαί σου, και τα ρυάκια των υδάτων σου εις τας πλατείας·
17 habeto eas solus nec sint alieni participes tui
σου μόνου ας ήναι αυτά, και ουχί ξένων μετά σού·
18 sit vena tua benedicta et laetare cum muliere adulescentiae tuae
η πηγή σου ας ήναι ευλογημένη· και ευφραίνου μετά της γυναικός της νεότητός σου.
19 cerva carissima et gratissimus hinulus ubera eius inebrient te omni tempore in amore illius delectare iugiter
Ας ήναι εις σε ως έλαφος ερασμία και δορκάς κεχαριτωμένη· ας σε ποτίζωσιν οι μαστοί αυτής εν παντί καιρώ· ευφραίνου πάντοτε εις την αγάπην αυτής.
20 quare seduceris fili mi ab aliena et foveris sinu alterius
Και διά τι, υιέ μου, θέλεις θέλγεσθαι υπό ξένης και θέλεις εναγκαλίζεσθαι κόλπον αλλοτρίας;
21 respicit Dominus vias hominis et omnes gressus illius considerat
Διότι του ανθρώπου αι οδοί είναι ενώπιον των οφθαλμών του Κυρίου, και σταθμίζει πάσας τας πορείας αυτού.
22 iniquitates suae capiunt impium et funibus peccatorum suorum constringitur
Αι ίδιαι αυτού ανομίαι θέλουσι συλλάβει τον ασεβή, και με τα σχοινία της αμαρτίας αυτού θέλει σφίγγεσθαι.
23 ipse morietur quia non habuit disciplinam et multitudine stultitiae suae decipietur
Ούτος θέλει αποθάνει απαίδευτος και εκ του πλήθους της αφροσύνης αυτού θέλει περιπλανάσθαι.
