Marcum 8
1 in illis diebus iterum cum turba multa esset nec haberent quod manducarent convocatis discipulis ait illis
Mu manchuva ago, khwale nu lulundamano uluvakha, ulwale vovole ekhyahulya.
2 misereor super turba quia ecce iam triduo sustinent me nec habent quod manducent
Yiisu akhavelanga avakhongi va mwene nu khuvavula, “Nikholokolela ekhesa ululundamano ulu, vandelile ukhuva nune amanchuva gadatu na valevovole ekhyahulya.
3 et si dimisero eos ieiunos in domum suam deficient in via quidam enim ex eis de longe venerunt
Ningavavule vagodokhe mumbunchenge uvwa vene khetalya viwesya ukhunchiliha mu njela ne njala. Avange vakhomile khuvutali.”
4 et responderunt ei discipuli sui unde istos poterit quis hic saturare panibus in solitudine
Avakhongi va mwene vakhamwanda, “Twikhavandahu emikate egya khuvigusya avanu ava apasitakhenu?”
5 et interrogavit eos quot panes habetis qui dixerunt septem
Akhavavuncha, “Mle ni vimenyu vilengi ifya mikate?” Vakhata, “Saba.”
6 et praecepit turbae discumbere supra terram et accipiens septem panes gratias agens fregit et dabat discipulis suis ut adponerent et adposuerunt turbae
Akhalulagela ululundamano lutame pasi. Akhatola emikati saba, akhansana Unguluve, nu khugemenyula. Akhava pa avakhongi va mwene vavekhe mu mbulongolo, avene vakhagevekha mbulongolo lwa lulundamano.
7 et habebant pisciculos paucos et ipsos benedixit et iussit adponi
Vale ni somba indebe, vu esayile akhavalagela avakhongi va mwene vavagavele n anchope.
8 et manducaverunt et saturati sunt et sustulerunt quod superaverat de fragmentis septem sportas
Valile vakhakwilanila. Pwu vakhalundania ifimenyu ifisigile, ifitundu ifivakha saba.
9 erant autem qui manducaverunt quasi quattuor milia et dimisit eos
Avanu vale elfu nne. Pwu akhavalekha vavuyage.
10 et statim ascendens navem cum discipulis suis venit in partes Dalmanutha
Pwu akhingela mu mbwato na vakhongi va mwene, pwu vakhaluta ulunyikha ulwa Dalmanuta.
11 et exierunt Pharisaei et coeperunt conquirere cum eo quaerentes ab illo signum de caelo temptantes eum
Pwu avalongonchi vakhehuma khunchi nu khutengula ukhukanikhana nu mwene. Valekhunogwa avape ifikhwani ifikhomile khukyanya, valekhugela.
12 et ingemescens spiritu ait quid generatio ista quaerit signum amen dico vobis si dabitur generationi isti signum
Akhenchofanja mu numbula eya mwene akhata, “Kheli ekhepapo ekhe khilonda ifikhwani? Nekhovavula uvulweli umwe, khesikhuli ekhehwani ekheyakheva khihumela khuhepapo ekhe.”
13 et dimittens eos ascendens iterum abiit trans fretum
Pwu akhavalekhe, akhingela mu mbwato, akhahega ukhuluta emwambo eyenge.
14 et obliti sunt sumere panes et nisi unum panem non habebant secum in navi
Unsekhe ugwa avakhongi va mwene vasamilwe ukhugega emikati. vale vuvule emikate, vale ne khemenyu khemu mu mbwato.
15 et praecipiebat eis dicens videte cavete a fermento Pharisaeorum et fermento Herodis
Akhavavunga ukhuta, “Muvinchage mukho nu mwilolele nu uvuvivi uvwa valongonchi nu uvuvivi uvwa Herode.
16 et cogitabant ad alterutrum dicentes quia panes non habemus
Avakhongi vahenchofyanja vavo, “Ulwa khuva tulevuvule emukate.”
17 quo cognito Iesus ait illis quid cogitatis quia panes non habetis nondum cognoscitis nec intellegitis adhuc caecatum habetis cor vestrum
U Yiisu akhalemanya ele, khuvavula, “Khehi mu khenchofanya ukhuta mule vuvule emikate? Bado samulomanyile? Samukhweliwa? Inumbula nchenyo nchivile nyebepe?
18 oculos habentes non videtis et aures habentes non auditis nec recordamini
Mle na mikho, samwilola? Mle ni mbulukhutu, samupolekha? Samukumbukha?
19 quando quinque panes fregi in quinque milia et quot cofinos fragmentorum plenos sustulistis dicunt ei duodecim
Vonegavinie emikate gekhano khuvanu elfu ikhano, mwatolile ifitundu filengi ifidegile ifimenyu ifyamikate?” Vakhamwanda, “Kumi na fivele.”
20 quando et septem panes in quattuor milia quot sportas fragmentorum tulistis et dicunt ei septem
“Ulwanagavinie emikate saba khu vanu elfu nne, mwatolile ifitundu filengi?”
21 et dicebat eis quomodo nondum intellegitis
Vakhata, “Saba.” Akhavavula, “Samukhweliwa?”
22 et veniunt Bethsaida et adducunt ei caecum et rogabant eum ut illum tangeret
Vakhincha khu Bethsaida. Avanu vavo vagegile khwa umunu uvesisola vakhansima u Yiisu amwibate.
23 et adprehendens manum caeci eduxit eum extra vicum et expuens in oculos eius inpositis manibus suis interrogavit eum si aliquid videret
Yiisu akhamwibata umunu uvesilola, nu khundongolela khunchi khuhejiji. Vuabekhile amati pa mikho ga mwene nu khugolosya ifivokho fya mwene khu mwene, akhambuncha, “Vukhohevona khyohyoni?”
24 et aspiciens ait video homines velut arbores ambulantes
Akhalola khu kyanya nu khuta, “Nikhuva vona avanu nde mibekhe egigenda.”
25 deinde iterum inposuit manus super oculos eius et coepit videre et restitutus est ita ut videret clare omnia
Pwu akhagolosya amavokho ga mwene mu mikho ga mwene, omunu ola akhafungula amikho ga mwene, akhalola akhange, akhavona khela khenu khenonu.
26 et misit illum in domum suam dicens vade in domum tuam et si in vicum introieris nemini dixeris
Yiisu akhandekha alote khumwene nu khumbula, “Usite ukhwingela mjini.”
27 et egressus est Iesus et discipuli eius in castella Caesareae Philippi et in via interrogabat discipulos suos dicens eis quem me dicunt esse homines
Yiisu akhahega navakhongi vamwene ukhuluta khu Kaisaria eya Filipi. Vuvalemunjela akhavavuncha avakhongi, “Avanu vita une nene veni?”
28 qui responderunt illi dicentes Iohannem Baptistam alii Heliam alii vero quasi unum de prophetis
Vakhamwanda vakhata, “Yohani unyalwoncho. Avange vita vee, “Eliya' avange, 'Vita ulenyamalago.”
29 tunc dicit illis vos vero quem me dicitis esse respondens Petrus ait ei tu es Christus
Akhavavunda, “Umwe mwita one nene veni?” Peteli akhambula, “Uve ve Kristi.”
30 et comminatus est eis ne cui dicerent de illo
Yiisu akhavavunga ukhuta vasite ukhumbula omunu imbombo incha mwene.
31 et coepit docere illos quoniam oportet Filium hominis multa pati et reprobari a senioribus et a summis sacerdotibus et scribis et occidi et post tres dies resurgere
Pwu akhatengula ukhuvamanyisya ukhuta unswambe va Adamu yigatanchiwa khu mbombo inyingi, yibeliwa na valongonchi, na vatekhenchi avavaha, na avasimbi, na avanyalwidikho, vugasilile amanchuva gadatu alanchukha.
32 et palam verbum loquebatur et adprehendens eum Petrus coepit increpare eum
Aganchovile aga mu mbuvalafu. Pwu Peteli akhantola palukhanji akhatengula ukhumbencha.
33 qui conversus et videns discipulos suos comminatus est Petro dicens vade retro me Satana quoniam non sapis quae Dei sunt sed quae sunt hominum
U Yiisu akhasyetukha khuhuvalola vakhongi va mwene pwu akhambencha u Peteli akhata, “Luta khunsana Setano! Sawilola imbombo incha Nguluve, wilola imbombo incha vanu.”
34 et convocata turba cum discipulis suis dixit eis si quis vult post me sequi deneget se ipsum et tollat crucem suam et sequatur me
Pwu akhavelanga avalulundamano na vakhongi va mwene, nu khuvalola, “Inave khule munu inogwa ukhung'onga, ebele yoywa, atole ekhendamingani kya mwene, nu khung'onga.
35 qui enim voluerit animam suam salvam facere perdet eam qui autem perdiderit animam suam propter me et evangelium salvam eam faciet
Ulwa khuva yeyoni uveinogwa ukhuvupokha uvwumi uvwa nwene alavuyancha, na yeyo ni uveyakheva ikhovoyancha uvwumi uvwa mwene khwa ajili yango na khulimenyu, alavopokha.
36 quid enim proderit homini si lucretur mundum totum et detrimentum faciat animae suae
Yikhontanga khehi omunu, ukhukava ekhelunga kyoni, nu khukava ekhesara eya vwumi uwamwene?
37 aut quid dabit homo commutationem pro anima sua
Omunu iwesye ukhuhomia khehi badala eya vwumi uvwa mwene?
38 qui enim me confusus fuerit et mea verba in generatione ista adultera et peccatrice et Filius hominis confundetur eum cum venerit in gloria Patris sui cum angelis sanctis
Yeyoni uveikhombonela isoni na mamenyu gangu mu khepapo ekhe ekya valigu, ne khepapo ekhya vanya mbivi, unswambe va Adamu yikhombolela isoni yakheva ikhwincha khu ludeva ulwa Dadaye nukhuvasukhiwa avavalanche.
