Lucam 15
1 erant autem adpropinquantes ei publicani et peccatores ut audirent illum
ตทา กรสญฺจายิน: ปาปินศฺจ โลกา อุปเทศฺกถำ โศฺรตุํ ยีโศ: สมีปมฺ อาคจฺฉนฺฯ
2 et murmurabant Pharisaei et scribae dicentes quia hic peccatores recipit et manducat cum illis
ตต: ผิรูศิน อุปาธฺยายาศฺจ วิวทมานา: กถยามาสุ: เอษ มานุษ: ปาปิภิ: สห ปฺรณยํ กฺฤตฺวา ไต: สารฺทฺธํ ภุํกฺเตฯ
3 et ait ad illos parabolam istam dicens
ตทา ส เตภฺย อิมำ ทฺฤษฺฏานฺตกถำ กถิตวานฺ,
4 quis ex vobis homo qui habet centum oves et si perdiderit unam ex illis nonne dimittit nonaginta novem in deserto et vadit ad illam quae perierat donec inveniat illam
กสฺยจิตฺ ศตเมเษษุ ติษฺฐตฺมุ เตษาเมกํ ส ยทิ หารยติ ตรฺหิ มเธฺยปฺรานฺตรมฺ เอโกนศตเมษานฺ วิหาย หาริตเมษสฺย อุทฺเทศปฺราปฺติปรฺยฺยนตํ น คเวษยติ, เอตาทฺฤโศ โลโก ยุษฺมากํ มเธฺย ก อาเสฺต?
5 et cum invenerit eam inponit in umeros suos gaudens
ตโสฺยทฺเทศํ ปฺราปฺย หฺฤษฺฏมนาสฺตํ สฺกนฺเธ นิธาย สฺวสฺถานมฺ อานีย พนฺธุพานฺธวสมีปวาสิน อาหูย วกฺติ,
6 et veniens domum convocat amicos et vicinos dicens illis congratulamini mihi quia inveni ovem meam quae perierat
หาริตํ เมษํ ปฺราปฺโตหมฺ อโต เหโต รฺมยา สารฺทฺธมฺ อานนฺทตฯ
7 dico vobis quod ita gaudium erit in caelo super uno peccatore paenitentiam habente quam super nonaginta novem iustis qui non indigent paenitentia
ตทฺวทหํ ยุษฺมานฺ วทามิ, เยษำ มน: ปราวรฺตฺตนสฺย ปฺรโยชนํ นาสฺติ, ตาทฺฤไศโกนศตธารฺมฺมิกการณาทฺ ย อานนฺทสฺตสฺมาทฺ เอกสฺย มน: ปริวรฺตฺติน: ปาปิน: การณาตฺ สฺวรฺเค 'ธิกานนฺโท ชายเตฯ
8 aut quae mulier habens dragmas decem si perdiderit dragmam unam nonne accendit lucernam et everrit domum et quaerit diligenter donec inveniat
อปรญฺจ ทศานำ รูปฺยขณฺฑานามฺ เอกขณฺเฑ หาริเต ปฺรทีปํ ปฺรชฺวาลฺย คฺฤหํ สมฺมารฺชฺย ตสฺย ปฺราปฺตึ ยาวทฺ ยตฺเนน น คเวษยติ, เอตาทฺฤศี โยษิตฺ กาเสฺต?
9 et cum invenerit convocat amicas et vicinas dicens congratulamini mihi quia inveni dragmam quam perdideram
ปฺราปฺเต สติ พนฺธุพานฺธวสมีปวาสินีราหูย กถยติ, หาริตํ รูปฺยขณฺฑํ ปฺราปฺตาหํ ตสฺมาเทว มยา สารฺทฺธมฺ อานนฺทตฯ
10 ita dico vobis gaudium erit coram angelis Dei super uno peccatore paenitentiam agente
ตทฺวทหํ ยุษฺมานฺ วฺยาหรามิ, เอเกน ปาปินา มนสิ ปริวรฺตฺติเต, อีศฺวรสฺย ทูตานำ มเธฺยปฺยานนฺโท ชายเตฯ
11 ait autem homo quidam habuit duos filios
อปรญฺจ ส กถยามาส, กสฺยจิทฺ เทฺวา ปุตฺราวาสฺตำ,
12 et dixit adulescentior ex illis patri pater da mihi portionem substantiae quae me contingit et divisit illis substantiam
ตโย: กนิษฺฐ: ปุตฺร: ปิเตฺร กถยามาส, เห ปิตสฺตว สมฺปตฺตฺยา ยมํศํ ปฺราปฺสฺยามฺยหํ วิภชฺย ตํ เทหิ, ตต: ปิตา นิชำ สมฺปตฺตึ วิภชฺย ตาภฺยำ ทเทาฯ
13 et non post multos dies congregatis omnibus adulescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose
กติปยาตฺ กาลาตฺ ปรํ ส กนิษฺฐปุตฺร: สมสฺตํ ธนํ สํคฺฤหฺย ทูรเทศํ คตฺวา ทุษฺฏาจรเณน สรฺวฺวำ สมฺปตฺตึ นาศยามาสฯ
14 et postquam omnia consummasset facta est fames valida in regione illa et ipse coepit egere
ตสฺย สรฺวฺวธเน วฺยยํ คเต ตทฺเทเศ มหาทุรฺภิกฺษํ พภูว, ตตสฺตสฺย ไทนฺยทศา ภวิตุมฺ อาเรเภฯ
15 et abiit et adhesit uni civium regionis illius et misit illum in villam suam ut pasceret porcos
ตต: ปรํ ส คตฺวา ตทฺเทศียํ คฺฤหสฺถเมกมฺ อาศฺรยต; ตต: สตํ ศูกรวฺรชํ จารยิตุํ ปฺรานฺตรํ เปฺรษยามาสฯ
16 et cupiebat implere ventrem suum de siliquis quas porci manducabant et nemo illi dabat
เกนาปิ ตไสฺม ภกฺษฺยาทานาตฺ ส ศูกรผลวลฺกเลน ปิจิณฺฑปูรณำ ววาญฺฉฯ
17 in se autem reversus dixit quanti mercennarii patris mei abundant panibus ego autem hic fame pereo
เศเษ ส มนสิ เจตนำ ปฺราปฺย กถยามาส, หา มม ปิตุ: สมีเป กติ กติ เวตนภุโช ทาสา ยเถษฺฏํ ตโตธิกญฺจ ภกฺษฺยํ ปฺราปฺนุวนฺติ กินฺตฺวหํ กฺษุธา มุมูรฺษุ: ฯ
18 surgam et ibo ad patrem meum et dicam illi pater peccavi in caelum et coram te
อหมุตฺถาย ปิตุ: สมีปํ คตฺวา กถาเมตำ วทิษฺยามิ, เห ปิตรฺ อีศฺวรสฺย ตว จ วิรุทฺธํ ปาปมกรวมฺ
19 et iam non sum dignus vocari filius tuus fac me sicut unum de mercennariis tuis
ตว ปุตฺรอิติ วิขฺยาโต ภวิตุํ น โยโคฺยสฺมิ จ, มำ ตว ไวตนิกํ ทาสํ กฺฤตฺวา สฺถาปยฯ
20 et surgens venit ad patrem suum cum autem adhuc longe esset vidit illum pater ipsius et misericordia motus est et adcurrens cecidit supra collum eius et osculatus est illum
ปศฺจาตฺ ส อุตฺถาย ปิตุ: สมีปํ ชคาม; ตตสฺตสฺย ปิตาติทูเร ตํ นิรีกฺษฺย ทยาญฺจเกฺร, ธาวิตฺวา ตสฺย กณฺฐํ คฺฤหีตฺวา ตํ จุจุมฺพ จฯ
21 dixitque ei filius pater peccavi in caelum et coram te iam non sum dignus vocari filius tuus
ตทา ปุตฺร อุวาจ, เห ปิตรฺ อีศฺวรสฺย ตว จ วิรุทฺธํ ปาปมกรวํ, ตว ปุตฺรอิติ วิขฺยาโต ภวิตุํ น โยโคฺยสฺมิ จฯ
22 dixit autem pater ad servos suos cito proferte stolam primam et induite illum et date anulum in manum eius et calciamenta in pedes
กินฺตุ ตสฺย ปิตา นิชทาสานฺ อาทิเทศ, สรฺโวฺวตฺตมวสฺตฺราณฺยานีย ปริธาปยไตนํ หเสฺต จางฺคุรียกมฺ อรฺปยต ปาทโยศฺโจปานเหา สมรฺปยต;
23 et adducite vitulum saginatum et occidite et manducemus et epulemur
ปุษฺฏํ โควตฺสมฺ อานีย มารยต จ ตํ ภุกฺตฺวา วยมฺ อานนฺทามฯ
24 quia hic filius meus mortuus erat et revixit perierat et inventus est et coeperunt epulari
ยโต มม ปุโตฺรยมฺ อมฺริยต ปุนรชีวีทฺ หาริตศฺจ ลพฺโธภูตฺ ตตสฺต อานนฺทิตุมฺ อาเรภิเรฯ
25 erat autem filius eius senior in agro et cum veniret et adpropinquaret domui audivit symphoniam et chorum
ตตฺกาเล ตสฺย เชฺยษฺฐ: ปุตฺร: เกฺษตฺร อาสีตฺฯ อถ ส นิเวศนสฺย นิกฏํ อาคจฺฉนฺ นฺฤตฺยานำ วาทฺยานาญฺจ ศพฺทํ ศฺรุตฺวา
26 et vocavit unum de servis et interrogavit quae haec essent
ทาสานามฺ เอกมฺ อาหูย ปปฺรจฺฉ, กึ การณมสฺย?
27 isque dixit illi frater tuus venit et occidit pater tuus vitulum saginatum quia salvum illum recepit
ตต: โสวาทีตฺ, ตว ภฺราตาคมตฺ, ตว ตาตศฺจ ตํ สุศรีรํ ปฺราปฺย ปุษฺฏํ โควตฺสํ มาริตวานฺฯ
28 indignatus est autem et nolebat introire pater ergo illius egressus coepit rogare illum
ตต: ส ปฺรกุปฺย นิเวศนานฺต: ปฺรเวษฺฏุํ น สมฺเมเน; ตตสฺตสฺย ปิตา พหิราคตฺย ตํ สาธยามาสฯ
29 at ille respondens dixit patri suo ecce tot annis servio tibi et numquam mandatum tuum praeterii et numquam dedisti mihi hedum ut cum amicis meis epularer
ตต: ส ปิตรํ ปฺรตฺยุวาจ, ปศฺย ตว กาญฺจิทปฺยาชฺญำ น วิลํฆฺย พหูนฺ วตฺสรานฺ อหํ ตฺวำ เสเว ตถาปิ มิไตฺร: สารฺทฺธมฺ อุตฺสวํ กรฺตฺตุํ กทาปิ ฉาคเมกมปิ มหฺยํ นาททา: ;
30 sed postquam filius tuus hic qui devoravit substantiam suam cum meretricibus venit occidisti illi vitulum saginatum
กินฺตุ ตว ย: ปุโตฺร เวศฺยาคมนาทิภิสฺตว สมฺปตฺติมฺ อปวฺยยิตวานฺ ตสฺมินฺนาคตมาเตฺร ตไสฺยว นิมิตฺตํ ปุษฺฏํ โควตฺสํ มาริตวานฺฯ
31 at ipse dixit illi fili tu semper mecum es et omnia mea tua sunt
ตทา ตสฺย ปิตาโวจตฺ, เห ปุตฺร ตฺวํ สรฺวฺวทา มยา สหาสิ ตสฺมานฺ มม ยทฺยทาเสฺต ตตฺสรฺวฺวํ ตวฯ
32 epulari autem et gaudere oportebat quia frater tuus hic mortuus erat et revixit perierat et inventus est
กินฺตุ ตวายํ ภฺราตา มฺฤต: ปุนรชีวีทฺ หาริตศฺจ ภูตฺวา ปฺราปฺโตภูตฺ, เอตสฺมาตฺ การณาทฺ อุตฺสวานนฺเทา กรฺตฺตุมฺ อุจิตมสฺมากมฺฯ
