Lucam 15
1 erant autem adpropinquantes ei publicani et peccatores ut audirent illum
ତଦା କରସଞ୍ଚାଯିନଃ ପାପିନଶ୍ଚ ଲୋକା ଉପଦେଶ୍କଥାଂ ଶ୍ରୋତୁଂ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମ୍ ଆଗଚ୍ଛନ୍|
2 et murmurabant Pharisaei et scribae dicentes quia hic peccatores recipit et manducat cum illis
ତତଃ ଫିରୂଶିନ ଉପାଧ୍ୟାଯାଶ୍ଚ ୱିୱଦମାନାଃ କଥଯାମାସୁଃ ଏଷ ମାନୁଷଃ ପାପିଭିଃ ସହ ପ୍ରଣଯଂ କୃତ୍ୱା ତୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଭୁଂକ୍ତେ|
3 et ait ad illos parabolam istam dicens
ତଦା ସ ତେଭ୍ୟ ଇମାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାଂ କଥିତୱାନ୍,
4 quis ex vobis homo qui habet centum oves et si perdiderit unam ex illis nonne dimittit nonaginta novem in deserto et vadit ad illam quae perierat donec inveniat illam
କସ୍ୟଚିତ୍ ଶତମେଷେଷୁ ତିଷ୍ଠତ୍ମୁ ତେଷାମେକଂ ସ ଯଦି ହାରଯତି ତର୍ହି ମଧ୍ୟେପ୍ରାନ୍ତରମ୍ ଏକୋନଶତମେଷାନ୍ ୱିହାଯ ହାରିତମେଷସ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶପ୍ରାପ୍ତିପର୍ୟ୍ୟନତଂ ନ ଗୱେଷଯତି, ଏତାଦୃଶୋ ଲୋକୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ କ ଆସ୍ତେ?
5 et cum invenerit eam inponit in umeros suos gaudens
ତସ୍ୟୋଦ୍ଦେଶଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ହୃଷ୍ଟମନାସ୍ତଂ ସ୍କନ୍ଧେ ନିଧାଯ ସ୍ୱସ୍ଥାନମ୍ ଆନୀଯ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧୱସମୀପୱାସିନ ଆହୂଯ ୱକ୍ତି,
6 et veniens domum convocat amicos et vicinos dicens illis congratulamini mihi quia inveni ovem meam quae perierat
ହାରିତଂ ମେଷଂ ପ୍ରାପ୍ତୋହମ୍ ଅତୋ ହେତୋ ର୍ମଯା ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଆନନ୍ଦତ|
7 dico vobis quod ita gaudium erit in caelo super uno peccatore paenitentiam habente quam super nonaginta novem iustis qui non indigent paenitentia
ତଦ୍ୱଦହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱଦାମି, ଯେଷାଂ ମନଃପରାୱର୍ତ୍ତନସ୍ୟ ପ୍ରଯୋଜନଂ ନାସ୍ତି, ତାଦୃଶୈକୋନଶତଧାର୍ମ୍ମିକକାରଣାଦ୍ ଯ ଆନନ୍ଦସ୍ତସ୍ମାଦ୍ ଏକସ୍ୟ ମନଃପରିୱର୍ତ୍ତିନଃ ପାପିନଃ କାରଣାତ୍ ସ୍ୱର୍ଗେ ଽଧିକାନନ୍ଦୋ ଜାଯତେ|
8 aut quae mulier habens dragmas decem si perdiderit dragmam unam nonne accendit lucernam et everrit domum et quaerit diligenter donec inveniat
ଅପରଞ୍ଚ ଦଶାନାଂ ରୂପ୍ୟଖଣ୍ଡାନାମ୍ ଏକଖଣ୍ଡେ ହାରିତେ ପ୍ରଦୀପଂ ପ୍ରଜ୍ୱାଲ୍ୟ ଗୃହଂ ସମ୍ମାର୍ଜ୍ୟ ତସ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତିଂ ଯାୱଦ୍ ଯତ୍ନେନ ନ ଗୱେଷଯତି, ଏତାଦୃଶୀ ଯୋଷିତ୍ କାସ୍ତେ?
9 et cum invenerit convocat amicas et vicinas dicens congratulamini mihi quia inveni dragmam quam perdideram
ପ୍ରାପ୍ତେ ସତି ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧୱସମୀପୱାସିନୀରାହୂଯ କଥଯତି, ହାରିତଂ ରୂପ୍ୟଖଣ୍ଡଂ ପ୍ରାପ୍ତାହଂ ତସ୍ମାଦେୱ ମଯା ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଆନନ୍ଦତ|
10 ita dico vobis gaudium erit coram angelis Dei super uno peccatore paenitentiam agente
ତଦ୍ୱଦହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱ୍ୟାହରାମି, ଏକେନ ପାପିନା ମନସି ପରିୱର୍ତ୍ତିତେ, ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତାନାଂ ମଧ୍ୟେପ୍ୟାନନ୍ଦୋ ଜାଯତେ|
11 ait autem homo quidam habuit duos filios
ଅପରଞ୍ଚ ସ କଥଯାମାସ, କସ୍ୟଚିଦ୍ ଦ୍ୱୌ ପୁତ୍ରାୱାସ୍ତାଂ,
12 et dixit adulescentior ex illis patri pater da mihi portionem substantiae quae me contingit et divisit illis substantiam
ତଯୋଃ କନିଷ୍ଠଃ ପୁତ୍ରଃ ପିତ୍ରେ କଥଯାମାସ, ହେ ପିତସ୍ତୱ ସମ୍ପତ୍ତ୍ୟା ଯମଂଶଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟାମ୍ୟହଂ ୱିଭଜ୍ୟ ତଂ ଦେହି, ତତଃ ପିତା ନିଜାଂ ସମ୍ପତ୍ତିଂ ୱିଭଜ୍ୟ ତାଭ୍ୟାଂ ଦଦୌ|
13 et non post multos dies congregatis omnibus adulescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose
କତିପଯାତ୍ କାଲାତ୍ ପରଂ ସ କନିଷ୍ଠପୁତ୍ରଃ ସମସ୍ତଂ ଧନଂ ସଂଗୃହ୍ୟ ଦୂରଦେଶଂ ଗତ୍ୱା ଦୁଷ୍ଟାଚରଣେନ ସର୍ୱ୍ୱାଂ ସମ୍ପତ୍ତିଂ ନାଶଯାମାସ|
14 et postquam omnia consummasset facta est fames valida in regione illa et ipse coepit egere
ତସ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱଧନେ ୱ୍ୟଯଂ ଗତେ ତଦ୍ଦେଶେ ମହାଦୁର୍ଭିକ୍ଷଂ ବଭୂୱ, ତତସ୍ତସ୍ୟ ଦୈନ୍ୟଦଶା ଭୱିତୁମ୍ ଆରେଭେ|
15 et abiit et adhesit uni civium regionis illius et misit illum in villam suam ut pasceret porcos
ତତଃ ପରଂ ସ ଗତ୍ୱା ତଦ୍ଦେଶୀଯଂ ଗୃହସ୍ଥମେକମ୍ ଆଶ୍ରଯତ; ତତଃ ସତଂ ଶୂକରୱ୍ରଜଂ ଚାରଯିତୁଂ ପ୍ରାନ୍ତରଂ ପ୍ରେଷଯାମାସ|
16 et cupiebat implere ventrem suum de siliquis quas porci manducabant et nemo illi dabat
କେନାପି ତସ୍ମୈ ଭକ୍ଷ୍ୟାଦାନାତ୍ ସ ଶୂକରଫଲୱଲ୍କଲେନ ପିଚିଣ୍ଡପୂରଣାଂ ୱୱାଞ୍ଛ|
17 in se autem reversus dixit quanti mercennarii patris mei abundant panibus ego autem hic fame pereo
ଶେଷେ ସ ମନସି ଚେତନାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ କଥଯାମାସ, ହା ମମ ପିତୁଃ ସମୀପେ କତି କତି ୱେତନଭୁଜୋ ଦାସା ଯଥେଷ୍ଟଂ ତତୋଧିକଞ୍ଚ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ପ୍ରାପ୍ନୁୱନ୍ତି କିନ୍ତ୍ୱହଂ କ୍ଷୁଧା ମୁମୂର୍ଷୁଃ|
18 surgam et ibo ad patrem meum et dicam illi pater peccavi in caelum et coram te
ଅହମୁତ୍ଥାଯ ପିତୁଃ ସମୀପଂ ଗତ୍ୱା କଥାମେତାଂ ୱଦିଷ୍ୟାମି, ହେ ପିତର୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ତୱ ଚ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ପାପମକରୱମ୍
19 et iam non sum dignus vocari filius tuus fac me sicut unum de mercennariis tuis
ତୱ ପୁତ୍ରଇତି ୱିଖ୍ୟାତୋ ଭୱିତୁଂ ନ ଯୋଗ୍ୟୋସ୍ମି ଚ, ମାଂ ତୱ ୱୈତନିକଂ ଦାସଂ କୃତ୍ୱା ସ୍ଥାପଯ|
20 et surgens venit ad patrem suum cum autem adhuc longe esset vidit illum pater ipsius et misericordia motus est et adcurrens cecidit supra collum eius et osculatus est illum
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଉତ୍ଥାଯ ପିତୁଃ ସମୀପଂ ଜଗାମ; ତତସ୍ତସ୍ୟ ପିତାତିଦୂରେ ତଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ଦଯାଞ୍ଚକ୍ରେ, ଧାୱିତ୍ୱା ତସ୍ୟ କଣ୍ଠଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ତଂ ଚୁଚୁମ୍ବ ଚ|
21 dixitque ei filius pater peccavi in caelum et coram te iam non sum dignus vocari filius tuus
ତଦା ପୁତ୍ର ଉୱାଚ, ହେ ପିତର୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ତୱ ଚ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ପାପମକରୱଂ, ତୱ ପୁତ୍ରଇତି ୱିଖ୍ୟାତୋ ଭୱିତୁଂ ନ ଯୋଗ୍ୟୋସ୍ମି ଚ|
22 dixit autem pater ad servos suos cito proferte stolam primam et induite illum et date anulum in manum eius et calciamenta in pedes
କିନ୍ତୁ ତସ୍ୟ ପିତା ନିଜଦାସାନ୍ ଆଦିଦେଶ, ସର୍ୱ୍ୱୋତ୍ତମୱସ୍ତ୍ରାଣ୍ୟାନୀଯ ପରିଧାପଯତୈନଂ ହସ୍ତେ ଚାଙ୍ଗୁରୀଯକମ୍ ଅର୍ପଯତ ପାଦଯୋଶ୍ଚୋପାନହୌ ସମର୍ପଯତ;
23 et adducite vitulum saginatum et occidite et manducemus et epulemur
ପୁଷ୍ଟଂ ଗୋୱତ୍ସମ୍ ଆନୀଯ ମାରଯତ ଚ ତଂ ଭୁକ୍ତ୍ୱା ୱଯମ୍ ଆନନ୍ଦାମ|
24 quia hic filius meus mortuus erat et revixit perierat et inventus est et coeperunt epulari
ଯତୋ ମମ ପୁତ୍ରୋଯମ୍ ଅମ୍ରିଯତ ପୁନରଜୀୱୀଦ୍ ହାରିତଶ୍ଚ ଲବ୍ଧୋଭୂତ୍ ତତସ୍ତ ଆନନ୍ଦିତୁମ୍ ଆରେଭିରେ|
25 erat autem filius eius senior in agro et cum veniret et adpropinquaret domui audivit symphoniam et chorum
ତତ୍କାଲେ ତସ୍ୟ ଜ୍ୟେଷ୍ଠଃ ପୁତ୍ରଃ କ୍ଷେତ୍ର ଆସୀତ୍| ଅଥ ସ ନିୱେଶନସ୍ୟ ନିକଟଂ ଆଗଚ୍ଛନ୍ ନୃତ୍ୟାନାଂ ୱାଦ୍ୟାନାଞ୍ଚ ଶବ୍ଦଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା
26 et vocavit unum de servis et interrogavit quae haec essent
ଦାସାନାମ୍ ଏକମ୍ ଆହୂଯ ପପ୍ରଚ୍ଛ, କିଂ କାରଣମସ୍ୟ?
27 isque dixit illi frater tuus venit et occidit pater tuus vitulum saginatum quia salvum illum recepit
ତତଃ ସୋୱାଦୀତ୍, ତୱ ଭ୍ରାତାଗମତ୍, ତୱ ତାତଶ୍ଚ ତଂ ସୁଶରୀରଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ପୁଷ୍ଟଂ ଗୋୱତ୍ସଂ ମାରିତୱାନ୍|
28 indignatus est autem et nolebat introire pater ergo illius egressus coepit rogare illum
ତତଃ ସ ପ୍ରକୁପ୍ୟ ନିୱେଶନାନ୍ତଃ ପ୍ରୱେଷ୍ଟୁଂ ନ ସମ୍ମେନେ; ତତସ୍ତସ୍ୟ ପିତା ବହିରାଗତ୍ୟ ତଂ ସାଧଯାମାସ|
29 at ille respondens dixit patri suo ecce tot annis servio tibi et numquam mandatum tuum praeterii et numquam dedisti mihi hedum ut cum amicis meis epularer
ତତଃ ସ ପିତରଂ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ପଶ୍ୟ ତୱ କାଞ୍ଚିଦପ୍ୟାଜ୍ଞାଂ ନ ୱିଲଂଘ୍ୟ ବହୂନ୍ ୱତ୍ସରାନ୍ ଅହଂ ତ୍ୱାଂ ସେୱେ ତଥାପି ମିତ୍ରୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଉତ୍ସୱଂ କର୍ତ୍ତୁଂ କଦାପି ଛାଗମେକମପି ମହ୍ୟଂ ନାଦଦାଃ;
30 sed postquam filius tuus hic qui devoravit substantiam suam cum meretricibus venit occidisti illi vitulum saginatum
କିନ୍ତୁ ତୱ ଯଃ ପୁତ୍ରୋ ୱେଶ୍ୟାଗମନାଦିଭିସ୍ତୱ ସମ୍ପତ୍ତିମ୍ ଅପୱ୍ୟଯିତୱାନ୍ ତସ୍ମିନ୍ନାଗତମାତ୍ରେ ତସ୍ୟୈୱ ନିମିତ୍ତଂ ପୁଷ୍ଟଂ ଗୋୱତ୍ସଂ ମାରିତୱାନ୍|
31 at ipse dixit illi fili tu semper mecum es et omnia mea tua sunt
ତଦା ତସ୍ୟ ପିତାୱୋଚତ୍, ହେ ପୁତ୍ର ତ୍ୱଂ ସର୍ୱ୍ୱଦା ମଯା ସହାସି ତସ୍ମାନ୍ ମମ ଯଦ୍ୟଦାସ୍ତେ ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱଂ ତୱ|
32 epulari autem et gaudere oportebat quia frater tuus hic mortuus erat et revixit perierat et inventus est
କିନ୍ତୁ ତୱାଯଂ ଭ୍ରାତା ମୃତଃ ପୁନରଜୀୱୀଦ୍ ହାରିତଶ୍ଚ ଭୂତ୍ୱା ପ୍ରାପ୍ତୋଭୂତ୍, ଏତସ୍ମାତ୍ କାରଣାଦ୍ ଉତ୍ସୱାନନ୍ଦୌ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଉଚିତମସ୍ମାକମ୍|
