Iohannem 5
1 post haec erat dies festus Iudaeorum et ascendit Iesus Hierosolymis
തതഃ പരം യിഹൂദീയാനാമ് ഉത്സവ ഉപസ്ഥിതേ യീശു ര്യിരൂശാലമം ഗതവാൻ|
2 est autem Hierosolymis super Probatica piscina quae cognominatur hebraice Bethsaida quinque porticus habens
തസ്മിന്നഗരേ മേഷനാമ്നോ ദ്വാരസ്യ സമീപേ ഇബ്രീയഭാഷയാ ബൈഥേസ്ദാ നാമ്നാ പിഷ്കരിണീ പഞ്ചഘട്ടയുക്താസീത്|
3 in his iacebat multitudo magna languentium caecorum claudorum aridorum expectantium aquae motum
തസ്യാസ്തേഷു ഘട്ടേഷു കിലാലകമ്പനമ് അപേക്ഷ്യ അന്ധഖഞ്ചശുഷ്കാങ്ഗാദയോ ബഹവോ രോഗിണഃ പതന്തസ്തിഷ്ഠന്തി സ്മ|
യതോ വിശേഷകാലേ തസ്യ സരസോ വാരി സ്വർഗീയദൂത ഏത്യാകമ്പയത് തത്കീലാലകമ്പനാത് പരം യഃ കശ്ചിദ് രോഗീ പ്രഥമം പാനീയമവാരോഹത് സ ഏവ തത്ക്ഷണാദ് രോഗമുക്തോഽഭവത്|
5 erat autem quidam homo ibi triginta et octo annos habens in infirmitate sua
തദാഷ്ടാത്രിംശദ്വർഷാണി യാവദ് രോഗഗ്രസ്ത ഏകജനസ്തസ്മിൻ സ്ഥാനേ സ്ഥിതവാൻ|
6 hunc cum vidisset Iesus iacentem et cognovisset quia multum iam tempus habet dicit ei vis sanus fieri
യീശുസ്തം ശയിതം ദൃഷ്ട്വാ ബഹുകാലികരോഗീതി ജ്ഞാത്വാ വ്യാഹൃതവാൻ ത്വം കിം സ്വസ്ഥോ ബുഭൂഷസി?
7 respondit ei languidus Domine hominem non habeo ut cum turbata fuerit aqua mittat me in piscinam dum venio enim ego alius ante me descendit
തതോ രോഗീ കഥിതവാൻ ഹേ മഹേച്ഛ യദാ കീലാലം കമ്പതേ തദാ മാം പുഷ്കരിണീമ് അവരോഹയിതും മമ കോപി നാസ്തി, തസ്മാൻ മമ ഗമനകാലേ കശ്ചിദന്യോഽഗ്രോ ഗത്വാ അവരോഹതി|
8 dicit ei Iesus surge tolle grabattum tuum et ambula
തദാ യീശുരകഥയദ് ഉത്തിഷ്ഠ, തവ ശയ്യാമുത്തോല്യ ഗൃഹീത്വാ യാഹി|
9 et statim sanus factus est homo et sustulit grabattum suum et ambulabat erat autem sabbatum in illo die
സ തത്ക്ഷണാത് സ്വസ്ഥോ ഭൂത്വാ ശയ്യാമുത്തോല്യാദായ ഗതവാൻ കിന്തു തദ്ദിനം വിശ്രാമവാരഃ|
10 dicebant Iudaei illi qui sanatus fuerat sabbatum est non licet tibi tollere grabattum tuum
തസ്മാദ് യിഹൂദീയാഃ സ്വസ്ഥം നരം വ്യാഹരൻ അദ്യ വിശ്രാമവാരേ ശയനീയമാദായ ന യാതവ്യമ്|
11 respondit eis qui me fecit sanum ille mihi dixit tolle grabattum tuum et ambula
തതഃ സ പ്രത്യവോചദ് യോ മാം സ്വസ്ഥമ് അകാർഷീത് ശയനീയമ് ഉത്തോല്യാദായ യാതും മാം സ ഏവാദിശത്|
12 interrogaverunt ergo eum quis est ille homo qui dixit tibi tolle grabattum tuum et ambula
തദാ തേഽപൃച്ഛൻ ശയനീയമ് ഉത്തോല്യാദായ യാതും യ ആജ്ഞാപയത് സ കഃ?
13 is autem qui sanus fuerat effectus nesciebat quis esset Iesus enim declinavit turba constituta in loco
കിന്തു സ ക ഇതി സ്വസ്ഥീഭൂതോ നാജാനാദ് യതസ്തസ്മിൻ സ്ഥാനേ ജനതാസത്ത്വാദ് യീശുഃ സ്ഥാനാന്തരമ് ആഗമത്|
14 postea invenit eum Iesus in templo et dixit illi ecce sanus factus es iam noli peccare ne deterius tibi aliquid contingat
തതഃ പരം യേശു ർമന്ദിരേ തം നരം സാക്ഷാത്പ്രാപ്യാകഥയത് പശ്യേദാനീമ് അനാമയോ ജാതോസി യഥാധികാ ദുർദശാ ന ഘടതേ തദ്ധേതോഃ പാപം കർമ്മ പുനർമാകാർഷീഃ|
15 abiit ille homo et nuntiavit Iudaeis quia Iesus esset qui fecit eum sanum
തതഃ സ ഗത്വാ യിഹൂദീയാൻ അവദദ് യീശു ർമാമ് അരോഗിണമ് അകാർഷീത്|
16 propterea persequebantur Iudaei Iesum quia haec faciebat in sabbato
തതോ യീശു ർവിശ്രാമവാരേ കർമ്മേദൃശം കൃതവാൻ ഇതി ഹേതോ ര്യിഹൂദീയാസ്തം താഡയിത്വാ ഹന്തുമ് അചേഷ്ടന്ത|
17 Iesus autem respondit eis Pater meus usque modo operatur et ego operor
യീശുസ്താനാഖ്യത് മമ പിതാ യത് കാര്യ്യം കരോതി തദനുരൂപമ് അഹമപി കരോതി|
18 propterea ergo magis quaerebant eum Iudaei interficere quia non solum solvebat sabbatum sed et Patrem suum dicebat Deum aequalem se faciens Deo respondit itaque Iesus et dixit eis
തതോ യിഹൂദീയാസ്തം ഹന്തും പുനരയതന്ത യതോ വിശ്രാമവാരം നാമന്യത തദേവ കേവലം ന അധികന്തു ഈശ്വരം സ്വപിതരം പ്രോച്യ സ്വമപീശ്വരതുല്യം കൃതവാൻ|
19 amen amen dico vobis non potest Filius a se facere quicquam nisi quod viderit Patrem facientem quaecumque enim ille fecerit haec et Filius similiter facit
പശ്ചാദ് യീശുരവദദ് യുഷ്മാനഹം യഥാർഥതരം വദാമി പുത്രഃ പിതരം യദ്യത് കർമ്മ കുർവ്വന്തം പശ്യതി തദതിരിക്തം സ്വേച്ഛാതഃ കിമപി കർമ്മ കർത്തും ന ശക്നോതി| പിതാ യത് കരോതി പുത്രോപി തദേവ കരോതി|
20 Pater enim diligit Filium et omnia demonstrat ei quae ipse facit et maiora his demonstrabit ei opera ut vos miremini
പിതാ പുത്രേ സ്നേഹം കരോതി തസ്മാത് സ്വയം യദ്യത് കർമ്മ കരോതി തത്സർവ്വം പുത്രം ദർശയതി; യഥാ ച യുഷ്മാകം ആശ്ചര്യ്യജ്ഞാനം ജനിഷ്യതേ തദർഥമ് ഇതോപി മഹാകർമ്മ തം ദർശയിഷ്യതി|
21 sicut enim Pater suscitat mortuos et vivificat sic et Filius quos vult vivificat
വസ്തുതസ്തു പിതാ യഥാ പ്രമിതാൻ ഉത്ഥാപ്യ സജിവാൻ കരോതി തദ്വത് പുത്രോപി യം യം ഇച്ഛതി തം തം സജീവം കരോതി|
22 neque enim Pater iudicat quemquam sed iudicium omne dedit Filio
സർവ്വേ പിതരം യഥാ സത്കുർവ്വന്തി തഥാ പുത്രമപി സത്കാരയിതും പിതാ സ്വയം കസ്യാപി വിചാരമകൃത്വാ സർവ്വവിചാരാണാം ഭാരം പുത്രേ സമർപിതവാൻ|
23 ut omnes honorificent Filium sicut honorificant Patrem qui non honorificat Filium non honorificat Patrem qui misit illum
യഃ പുത്രം സത് കരോതി സ തസ്യ പ്രേരകമപി സത് കരോതി|
24 amen amen dico vobis quia qui verbum meum audit et credit ei qui misit me habet vitam aeternam et in iudicium non venit sed transit a morte in vitam (aiōnios g166)
യുഷ്മാനാഹം യഥാർഥതരം വദാമി യോ ജനോ മമ വാക്യം ശ്രുത്വാ മത്പ്രേരകേ വിശ്വസിതി സോനന്തായുഃ പ്രാപ്നോതി കദാപി ദണ്ഡബാജനം ന ഭവതി നിധനാദുത്ഥായ പരമായുഃ പ്രാപ്നോതി| (aiōnios g166)
25 amen amen dico vobis quia venit hora et nunc est quando mortui audient vocem Filii Dei et qui audierint vivent
അഹം യുഷ്മാനതിയഥാർഥം വദാമി യദാ മൃതാ ഈശ്വരപുത്രസ്യ നിനാദം ശ്രോഷ്യന്തി യേ ച ശ്രോഷ്യന്തി തേ സജീവാ ഭവിഷ്യന്തി സമയ ഏതാദൃശ ആയാതി വരമ് ഇദാനീമപ്യുപതിഷ്ഠതി|
26 sicut enim Pater habet vitam in semet ipso sic dedit et Filio vitam habere in semet ipso
പിതാ യഥാ സ്വയഞ്ജീവീ തഥാ പുത്രായ സ്വയഞ്ജീവിത്വാധികാരം ദത്തവാൻ|
27 et potestatem dedit ei et iudicium facere quia Filius hominis est
സ മനുഷ്യപുത്രഃ ഏതസ്മാത് കാരണാത് പിതാ ദണ്ഡകരണാധികാരമപി തസ്മിൻ സമർപിതവാൻ|
28 nolite mirari hoc quia venit hora in qua omnes qui in monumentis sunt audient vocem eius
ഏതദർഥേ യൂയമ് ആശ്ചര്യ്യം ന മന്യധ്വം യതോ യസ്മിൻ സമയേ തസ്യ നിനാദം ശ്രുത്വാ ശ്മശാനസ്ഥാഃ സർവ്വേ ബഹിരാഗമിഷ്യന്തി സമയ ഏതാദൃശ ഉപസ്ഥാസ്യതി|
29 et procedent qui bona fecerunt in resurrectionem vitae qui vero mala egerunt in resurrectionem iudicii
തസ്മാദ് യേ സത്കർമ്മാണി കൃതവന്തസ്ത ഉത്ഥായ ആയുഃ പ്രാപ്സ്യന്തി യേ ച കുകർമാണി കൃതവന്തസ്ത ഉത്ഥായ ദണ്ഡം പ്രാപ്സ്യന്തി|
30 non possum ego a me ipso facere quicquam sicut audio iudico et iudicium meum iustum est quia non quaero voluntatem meam sed voluntatem eius qui misit me
അഹം സ്വയം കിമപി കർത്തും ന ശക്നോമി യഥാ ശുണോമി തഥാ വിചാരയാമി മമ വിചാരഞ്ച ന്യായ്യഃ യതോഹം സ്വീയാഭീഷ്ടം നേഹിത്വാ മത്പ്രേരയിതുഃ പിതുരിഷ്ടമ് ഈഹേ|
31 si ego testimonium perhibeo de me testimonium meum non est verum
യദി സ്വസ്മിൻ സ്വയം സാക്ഷ്യം ദദാമി തർഹി തത്സാക്ഷ്യമ് ആഗ്രാഹ്യം ഭവതി;
32 alius est qui testimonium perhibet de me et scio quia verum est testimonium quod perhibet de me
കിന്തു മദർഥേഽപരോ ജനഃ സാക്ഷ്യം ദദാതി മദർഥേ തസ്യ യത് സാക്ഷ്യം തത് സത്യമ് ഏതദപ്യഹം ജാനാമി|
33 vos misistis ad Iohannem et testimonium perhibuit veritati
യുഷ്മാഭി ര്യോഹനം പ്രതി ലോകേഷു പ്രേരിതേഷു സ സത്യകഥായാം സാക്ഷ്യമദദാത്|
34 ego autem non ab homine testimonium accipio sed haec dico ut vos salvi sitis
മാനുഷാദഹം സാക്ഷ്യം നോപേക്ഷേ തഥാപി യൂയം യഥാ പരിത്രയധ്വേ തദർഥമ് ഇദം വാക്യം വദാമി|
35 ille erat lucerna ardens et lucens vos autem voluistis exultare ad horam in luce eius
യോഹൻ ദേദീപ്യമാനോ ദീപ ഇവ തേജസ്വീ സ്ഥിതവാൻ യൂയമ് അൽപകാലം തസ്യ ദീപ്ത്യാനന്ദിതും സമമന്യധ്വം|
36 ego autem habeo testimonium maius Iohanne opera enim quae dedit mihi Pater ut perficiam ea ipsa opera quae ego facio testimonium perhibent de me quia Pater me misit
കിന്തു തത്പ്രമാണാദപി മമ ഗുരുതരം പ്രമാണം വിദ്യതേ പിതാ മാം പ്രേഷ്യ യദ്യത് കർമ്മ സമാപയിതും ശക്ത്തിമദദാത് മയാ കൃതം തത്തത് കർമ്മ മദർഥേ പ്രമാണം ദദാതി|
37 et qui misit me Pater ipse testimonium perhibuit de me neque vocem eius umquam audistis neque speciem eius vidistis
യഃ പിതാ മാം പ്രേരിതവാൻ മോപി മദർഥേ പ്രമാണം ദദാതി| തസ്യ വാക്യം യുഷ്മാഭിഃ കദാപി ന ശ്രുതം തസ്യ രൂപഞ്ച ന ദൃഷ്ടം
38 et verbum eius non habetis in vobis manens quia quem misit ille huic vos non creditis
തസ്യ വാക്യഞ്ച യുഷ്മാകമ് അന്തഃ കദാപി സ്ഥാനം നാപ്നോതി യതഃ സ യം പ്രേഷിതവാൻ യൂയം തസ്മിൻ ന വിശ്വസിഥ|
39 scrutamini scripturas quia vos putatis in ipsis vitam aeternam habere et illae sunt quae testimonium perhibent de me (aiōnios g166)
ധർമ്മപുസ്തകാനി യൂയമ് ആലോചയധ്വം തൈ ർവാക്യൈരനന്തായുഃ പ്രാപ്സ്യാമ ഇതി യൂയം ബുധ്യധ്വേ തദ്ധർമ്മപുസ്തകാനി മദർഥേ പ്രമാണം ദദതി| (aiōnios g166)
40 et non vultis venire ad me ut vitam habeatis
തഥാപി യൂയം പരമായുഃപ്രാപ്തയേ മമ സംനിധിമ് ന ജിഗമിഷഥ|
41 claritatem ab hominibus non accipio
അഹം മാനുഷേഭ്യഃ സത്കാരം ന ഗൃഹ്ലാമി|
42 sed cognovi vos quia dilectionem Dei non habetis in vobis
അഹം യുഷ്മാൻ ജാനാമി; യുഷ്മാകമന്തര ഈശ്വരപ്രേമ നാസ്തി|
43 ego veni in nomine Patris mei et non accipitis me si alius venerit in nomine suo illum accipietis
അഹം നിജപിതു ർനാമ്നാഗതോസ്മി തഥാപി മാം ന ഗൃഹ്ലീഥ കിന്തു കശ്ചിദ് യദി സ്വനാമ്നാ സമാഗമിഷ്യതി തർഹി തം ഗ്രഹീഷ്യഥ|
44 quomodo potestis vos credere qui gloriam ab invicem accipitis et gloriam quae a solo est Deo non quaeritis
യൂയമ് ഈശ്വരാത് സത്കാരം ന ചിഷ്ടത്വാ കേവലം പരസ്പരം സത്കാരമ് ചേദ് ആദധ്വ്വേ തർഹി കഥം വിശ്വസിതും ശക്നുഥ?
45 nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem est qui accuset vos Moses in quo vos speratis
പുതുഃ സമീപേഽഹം യുഷ്മാൻ അപവദിഷ്യാമീതി മാ ചിന്തയത യസ്മിൻ, യസ്മിൻ യുഷ്മാകം വിശ്വസഃ സഏവ മൂസാ യുഷ്മാൻ അപവദതി|
46 si enim crederetis Mosi crederetis forsitan et mihi de me enim ille scripsit
യദി യൂയം തസ്മിൻ വ്യശ്വസിഷ്യത തർഹി മയ്യപി വ്യശ്വസിഷ്യത, യത് സ മയി ലിഖിതവാൻ|
47 si autem illius litteris non creditis quomodo meis verbis credetis
തതോ യദി തേന ലിഖിതവാനി ന പ്രതിഥ തർഹി മമ വാക്യാനി കഥം പ്രത്യേഷ്യഥ?
