Job 9
1 et respondens Iob ait
A Hiob odpowiedział:
2 vere scio quod ita sit et quod non iustificetur homo conpositus Deo
Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
3 si voluerit contendere cum eo non poterit ei respondere unum pro mille
Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
4 sapiens corde est et fortis robore quis restitit ei et pacem habuit
Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
5 qui transtulit montes et nescierunt hii quos subvertit in furore suo
On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
6 qui commovet terram de loco suo et columnae eius concutiuntur
On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
7 qui praecipit soli et non oritur et stellas claudit quasi sub signaculo
On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
8 qui extendit caelos solus et graditur super fluctus maris
On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
9 qui facit Arcturum et Oriona et Hyadas et interiora austri
On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
10 qui facit magna et inconprehensibilia et mirabilia quorum non est numerus
On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
11 si venerit ad me non videbo si abierit non intellegam eum
Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
12 si repente interroget quis respondebit ei vel quis dicere potest cur facis
Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
13 Deus cuius resistere irae nemo potest et sub quo curvantur qui portant orbem
Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
14 quantus ergo sum ego qui respondeam ei et loquar verbis meis cum eo
Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
15 qui etiam si habuero quippiam iustum non respondebo sed meum iudicem deprecabor
Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
16 et cum invocantem exaudierit me non credo quod audierit vocem meam
Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
17 in turbine enim conteret me et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa
Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
18 non concedit requiescere spiritum meum et implet me amaritudinibus
Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
19 si fortitudo quaeritur robustissimus est si aequitas iudicii nemo pro me audet testimonium dicere
Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
20 si iustificare me voluero os meum condemnabit me si innocentem ostendere pravum me conprobabit
Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
21 etiam si simplex fuero hoc ipsum ignorabit anima mea et taedebit me vitae meae
Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
22 unum est quod locutus sum et innocentem et impium ipse consumit
Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
23 si flagellat occidat semel et non de poenis innocentum rideat
Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
24 terra data est in manu impii vultum iudicum eius operit quod si non ille est quis ergo est
Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
25 dies mei velociores fuerunt cursore fugerunt et non viderunt bonum
Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
26 pertransierunt quasi naves poma portantes sicut aquila volans ad escam
Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
27 cum dixero nequaquam ita loquar commuto faciem meam et dolore torqueor
Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
28 verebar omnia opera mea sciens quod non parceres delinquenti
Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
29 si autem et sic impius sum quare frustra laboravi
Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
30 si lotus fuero quasi aquis nivis et fulserint velut mundissimae manus meae
Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
31 tamen sordibus intingues me et abominabuntur me vestimenta mea
Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
32 neque enim viro qui similis mei est respondebo nec qui mecum in iudicio ex aequo possit audiri
On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
33 non est qui utrumque valeat arguere et ponere manum suam in ambobus
Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
34 auferat a me virgam suam et pavor eius non me terreat
Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
35 loquar et non timebo eum neque enim possum metuens respondere
Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
