< Job 9 >

1 et respondens Iob ait
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 vere scio quod ita sit et quod non iustificetur homo conpositus Deo
Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?
3 si voluerit contendere cum eo non poterit ei respondere unum pro mille
Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.
4 sapiens corde est et fortis robore quis restitit ei et pacem habuit
Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?
5 qui transtulit montes et nescierunt hii quos subvertit in furore suo
On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.
6 qui commovet terram de loco suo et columnae eius concutiuntur
On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.
7 qui praecipit soli et non oritur et stellas claudit quasi sub signaculo
Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.
8 qui extendit caelos solus et graditur super fluctus maris
On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.
9 qui facit Arcturum et Oriona et Hyadas et interiora austri
On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.
10 qui facit magna et inconprehensibilia et mirabilia quorum non est numerus
On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.
11 si venerit ad me non videbo si abierit non intellegam eum
Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.
12 si repente interroget quis respondebit ei vel quis dicere potest cur facis
Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?
13 Deus cuius resistere irae nemo potest et sub quo curvantur qui portant orbem
Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.
14 quantus ergo sum ego qui respondeam ei et loquar verbis meis cum eo
Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?
15 qui etiam si habuero quippiam iustum non respondebo sed meum iudicem deprecabor
Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.
16 et cum invocantem exaudierit me non credo quod audierit vocem meam
Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:
17 in turbine enim conteret me et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa
Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;
18 non concedit requiescere spiritum meum et implet me amaritudinibus
Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.
19 si fortitudo quaeritur robustissimus est si aequitas iudicii nemo pro me audet testimonium dicere
Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?
20 si iustificare me voluero os meum condemnabit me si innocentem ostendere pravum me conprobabit
Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.
21 etiam si simplex fuero hoc ipsum ignorabit anima mea et taedebit me vitae meae
Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.
22 unum est quod locutus sum et innocentem et impium ipse consumit
Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;
23 si flagellat occidat semel et non de poenis innocentum rideat
Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;
24 terra data est in manu impii vultum iudicum eius operit quod si non ille est quis ergo est
Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?
25 dies mei velociores fuerunt cursore fugerunt et non viderunt bonum
Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.
26 pertransierunt quasi naves poma portantes sicut aquila volans ad escam
Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.
27 cum dixero nequaquam ita loquar commuto faciem meam et dolore torqueor
Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:
28 verebar omnia opera mea sciens quod non parceres delinquenti
Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.
29 si autem et sic impius sum quare frustra laboravi
Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?
30 si lotus fuero quasi aquis nivis et fulserint velut mundissimae manus meae
A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:
31 tamen sordibus intingues me et abominabuntur me vestimenta mea
Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
32 neque enim viro qui similis mei est respondebo nec qui mecum in iudicio ex aequo possit audiri
Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
33 non est qui utrumque valeat arguere et ponere manum suam in ambobus
Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
34 auferat a me virgam suam et pavor eius non me terreat
Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
35 loquar et non timebo eum neque enim possum metuens respondere
Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.

< Job 9 >