Job 8
1 respondens autem Baldad Suites dixit
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 usquequo loqueris talia et spiritus multiplex sermones oris tui
«Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?
3 numquid Deus subplantat iudicium et Omnipotens subvertit quod iustum est
Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?
4 etiam si filii tui peccaverunt ei et dimisit eos in manu iniquitatis suae
Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.
5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum et Omnipotentem fueris deprecatus
Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,
6 si mundus et rectus incesseris statim evigilabit ad te et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae
er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,
7 in tantum ut priora tua fuerint parva et novissima tua multiplicentur nimis
Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.
8 interroga enim generationem pristinam et diligenter investiga patrum memoriam
Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.
9 hesterni quippe sumus et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram
- Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -
10 et ipsi docebunt te loquentur tibi et de corde suo proferent eloquia
dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:
11 numquid vivere potest scirpus absque humore aut crescet carectum sine aqua
«Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?
12 cum adhuc sit in flore nec carpatur manu ante omnes herbas arescit
Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»
13 sic viae omnium qui obliviscuntur Deum et spes hypocritae peribit
So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.
14 non ei placebit vecordia sua et sicut tela aranearum fiducia eius
Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;
15 innitetur super domum suam et non stabit fulciet eam et non consurget
Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.
16 humectus videtur antequam veniat sol et in horto suo germen eius egreditur
Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,
17 super acervum petrarum radices eius densabuntur et inter lapides commorabitur
og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.
18 si absorbuerit eum de loco suo negabit eum et dicet non novi te
Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.
19 haec est enim laetitia viae eius ut rursum de terra alii germinentur
Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.
20 Deus non proiciet simplicem nec porriget manum malignis
Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.
21 donec impleatur risu os tuum et labia tua iubilo
Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;
22 qui oderunt te induentur confusione et tabernaculum impiorum non subsistet
men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»
