Job 7
1 militia est vita hominis super terram et sicut dies mercennarii dies eius
“Asase so som nyɛ den mma onipa anaa? Ne nkwa nna nte sɛ ɔpaani deɛ?
2 sicut servus desiderat umbram et sicut mercennarius praestolatur finem operis sui
Sɛdeɛ akoa ani gyina anwummerɛ sunsumma, anaasɛ ɔpaani ho pere no nʼakatua ho no,
3 sic et ego habui menses vacuos et noctes laboriosas enumeravi mihi
saa ara na wɔatwa abosome hunu ato me hɔ, ne anadwo a ɔhaw wɔ mu ama me.
4 si dormiero dico quando consurgam et rursum expectabo vesperam et replebor doloribus usque ad tenebras
Sɛ meda a, medwene bisa sɛ, ‘Ɛberɛ bɛn na adeɛ bɛkye?’ Nanso anadwo twam nkakrankakra, na mepere kɔsi ahemadakye.
5 induta est caro mea putredine et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est
Asonsono ne aporɔporɔ ahyɛ me honam ma, me honam asɛe na ɛrefiri nsuo.
6 dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur et consumpti sunt absque ulla spe
“Me nna kɔ ntɛm sene ɔnwomfoɔ akurokurowa, na ɛkɔ awieeɛ a anidasoɔ biara nni muo.
7 memento quia ventus est vita mea et non revertetur oculus meus ut videat bona
Ao Onyankopɔn, kae sɛ me nkwanna te sɛ ahomeɛ; na merennya anigyeɛ bio da.
8 nec aspiciet me visus hominis oculi tui in me et non subsistam
Ani a ɛhunu me seesei renhunu me bio; mobɛhwehwɛ me, nanso na menni hɔ bio.
Sɛdeɛ omununkum yera na ɛtu korɔ no, saa ara na deɛ ɔkɔ damena mu no nsane mma bio. (Sheol h7585)
10 nec revertetur ultra in domum suam neque cognoscet eum amplius locus eius
Ɔrensane mma ne fie da biara da; nʼatenaeɛ renkae no bio.
11 quapropter et ego non parcam ori meo loquar in tribulatione spiritus mei confabulabor cum amaritudine animae meae
“Ɛno enti meremmua mʼano; mɛfiri me honhom ahoyera mu akasa, mɛfiri me kra ɔyea mu anwiinwii.
12 numquid mare sum ego aut cetus quia circumdedisti me carcere
Meyɛ ɛpo anaa aboa kɛseɛ a ɔwɔ ebunu mu anaa, na mode me ahyɛ ɔwɛmfoɔ nsa yi?
13 si dixero consolabitur me lectulus meus et relevabor loquens mecum in strato meo
Sɛ medwene sɛ menya awerɛkyekyerɛ wɔ me mpa so, na mʼakonwa adwodwo mʼanwiinwii ano a,
14 terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties
ɛno mpo na wode adaeɛso yi me hu na wode anisoadehunu hunahuna me,
15 quam ob rem elegit suspendium anima mea et mortem ossa mea
ɛno enti mepɛ akɔmfohyɛ ne owuo, sene me onipadua yi.
16 desperavi nequaquam ultra iam vivam parce mihi nihil enim sunt dies mei
Memmu me nkwa; mentena ase afebɔɔ. Monnyaa me; na me nna nka hwee.
17 quid est homo quia magnificas eum aut quia ponis erga eum cor tuum
“Ɔdasani ne hwan a ne ho hia wo sei, na wʼani ku ne ho,
18 visitas eum diluculo et subito probas illum
na wohwehwɛ ne mu anɔpa biara na wosɔ no hwɛ ɛberɛ biara?
19 usquequo non parces mihi nec dimittis me ut gluttiam salivam meam
Worenyi wʼani mfiri me so da, anaasɛ worennyaa me ɛberɛ tiawa bi mpo anaa?
20 peccavi quid faciam tibi o custos hominum quare posuisti me contrarium tibi et factus sum mihimet ipsi gravis
Sɛ mayɛ bɔne a, ɛdeɛn na mayɛ woɔ, Ao adasamma so wɛmfoɔ? Adɛn enti na watu wʼani asi me soɔ? Mayɛ adesoa ama wo anaa?
21 cur non tolles peccatum meum et quare non auferes iniquitatem meam ecce nunc in pulvere dormiam et si mane me quaesieris non subsistam
Adɛn enti na wonkata me mmarato so na womfa me bɔne nkyɛ me? Ɛrenkyɛre biara, mɛda mfuturo mu. Wobɛhwehwɛ me nanso na menni hɔ bio.”
