Job 7
1 militia est vita hominis super terram et sicut dies mercennarii dies eius
He teka ranei kua takoto he pakanga mo te tangata i runga i te whenua, he rite ano ona ra ki nga ra o te kaimahi?
2 sicut servus desiderat umbram et sicut mercennarius praestolatur finem operis sui
E rite ana ki te pononga, e matenui nei ki te atarangi, ki te kaimahi, e tumanako nei ki te utu mo tana mahi;
3 sic et ego habui menses vacuos et noctes laboriosas enumeravi mihi
Koia toku rite, ka whiwhi nei ki nga marama horihori, a he mauiui nga po kua whakaritea moku.
4 si dormiero dico quando consurgam et rursum expectabo vesperam et replebor doloribus usque ad tenebras
Ka takoto ahau, ka mea ahau, A hea ahau ara ai? he roa ia te po; heoi ka tahurihuri kau ahau a ao noa.
5 induta est caro mea putredine et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est
Ko te kakahu mo oku kikokiko he kutukutu, he pokuru oneone; ka kukuti toku kiri, a ka ngatata ano.
6 dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur et consumpti sunt absque ulla spe
Ko oku ra hohoro atu i te rakau a te kaiwhatu; pau ake, te ai he tumanakohanga atu.
7 memento quia ventus est vita mea et non revertetur oculus meus ut videat bona
Kia mahara he hau oku ra; heoi ano kitenga o toku kanohi i te pai.
8 nec aspiciet me visus hominis oculi tui in me et non subsistam
Ko te kanohi o te tangata e kite ana i ahau, heoi ano tona tirohanga mai ki ahau: kei runga i ahau ou kanohi, heoi kahore iho ahau.
Memeha atu te kapua, ngaro atu: he pera ano te tangata e haere ana ki te urupa; e kore e hoki ake. (Sheol h7585)
10 nec revertetur ultra in domum suam neque cognoscet eum amplius locus eius
E kore ia e hoki mai ano ki tona whare, e kore ano tona wahi e mahara ki a ia i muri.
11 quapropter et ego non parcam ori meo loquar in tribulatione spiritus mei confabulabor cum amaritudine animae meae
Na e kore e kaiponuhia e ahau toku mangai; ka korero ahau i toku wairua e mamae nei; ka tangi i te kawa i toku ngakau.
12 numquid mare sum ego aut cetus quia circumdedisti me carcere
He moana ranei ahau, he tohora, i mea ai koe i te kaitirotiro moku
13 si dixero consolabitur me lectulus meus et relevabor loquens mecum in strato meo
Ki te mea ahau, kei toku moenga ahau te marie ai, ma toku takotoranga e whakamama taku tangi;
14 terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties
Na ka whakahaehaetia ahau e koe ki nga moe, ka whakawehia ahau ki nga mea e whakakitea mai.
15 quam ob rem elegit suspendium anima mea et mortem ossa mea
A ki ta toku wairua he pai te tarona; pai ake te mate i enei wheua oku.
16 desperavi nequaquam ultra iam vivam parce mihi nihil enim sunt dies mei
E whakarihariha ana ahau ki toku ora; kahore oku hiahia kia ora tonu ahau: waiho noa iho ahau, he mea teka noa hoki oku ra.
17 quid est homo quia magnificas eum aut quia ponis erga eum cor tuum
He aha te tangata, i whakanuia ai e koe? i anga ai tou ngakau ki a ia?
18 visitas eum diluculo et subito probas illum
I titiro ai koe i a ia i tenei ata, i tenei ata, i honohono ai tau whakamatautau i a ia?
19 usquequo non parces mihi nec dimittis me ut gluttiam salivam meam
Kia pehea ake te roa ou kahore nei e tahuri atu i ahau, oku kahore nei e waiho noa iho e koe, kia horomia ai toku huware?
20 peccavi quid faciam tibi o custos hominum quare posuisti me contrarium tibi et factus sum mihimet ipsi gravis
Mehemea kua hara ahau, kia aha atu ahau ki a koe, e te kaitiaki o nga tangata? he aha ahau i waiho ai e koe hei patunga mau i taimaha iho ai ahau ki ahau ano.
21 cur non tolles peccatum meum et quare non auferes iniquitatem meam ecce nunc in pulvere dormiam et si mane me quaesieris non subsistam
He aha koe te whakarere noa ai i toku he, te whakapahemo ai i toku kino? Akuanei hoki ahau moe ai ki te puehu, a ka ata rapu koe i ahau, otiia kahore noa iho ahau.
