Job 7
1 militia est vita hominis super terram et sicut dies mercennarii dies eius
Tsy lily hao ty fitromaha’ ondaty an-tane atoy? Tsy mira ami’ty androm-pièke hao o andro’eo?
2 sicut servus desiderat umbram et sicut mercennarius praestolatur finem operis sui
Manahake ty filelalela’ ondevo ty aloke naho ty fitamam-pièke ty rima’e,
3 sic et ego habui menses vacuos et noctes laboriosas enumeravi mihi
ty anolorañ’ ahy volan-kafoake, ie nitendreñe halen-kaemberañe.
4 si dormiero dico quando consurgam et rursum expectabo vesperam et replebor doloribus usque ad tenebras
Izaho mandre, manao ty hoe: Ombia ty hitroarako, fa lava i haleñey, le mivoamboañe avao ampara’ te manjirike.
5 induta est caro mea putredine et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est
Misikiñ’oletse naho pakoram-potake ty sandriko, mijiri-gañe ty holiko vaho mandrano.
6 dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur et consumpti sunt absque ulla spe
Masika te amy sozom-panenoñey o androkoo, ie mihelañe añe po-pitamàñe.
7 memento quia ventus est vita mea et non revertetur oculus meus ut videat bona
Ehe tiahio te kofòke avao ty haveloko: toe tsy hahatrea hasoa ka o masokoo.
8 nec aspiciet me visus hominis oculi tui in me et non subsistam
Tsy ho onim-pihaino’ i mahaisak’ ahikoy: amako o fihaino’oo fe tsy eo iraho.
Ie misaoke ty rahoñe, le añe: Izay ty igodaña’ ty an-kibory ao, tsy hiboaha’e ka. (Sheol h7585)
10 nec revertetur ultra in domum suam neque cognoscet eum amplius locus eius
Tsy himpolia’e i anjomba’ey, ie tsy hapota’ i akiba’ey.
11 quapropter et ego non parcam ori meo loquar in tribulatione spiritus mei confabulabor cum amaritudine animae meae
Aa le tsy hijomohòn-draho; hivolañe ami’ty falorean-troko, hitoreo ami’ty hafairañe añ’ovako ao.
12 numquid mare sum ego aut cetus quia circumdedisti me carcere
I riakey hao iraho, ke i fañaneñey kanao nampijilovañe?
13 si dixero consolabitur me lectulus meus et relevabor loquens mecum in strato meo
Ie anoeko ty hoe te ho hohòe’ i tihikoy, te hampanintsiñe ty toreoko i fandreakoy,
14 terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties
le ampihembaña’o ami’ty nofy naho ampirevendreveña’o añ’aroñaroñe,
15 quam ob rem elegit suspendium anima mea et mortem ossa mea
le joboñe’ ty fiaiko t’ie dageañeñe, hamake hikenkañe ty amo taolakoo,
16 desperavi nequaquam ultra iam vivam parce mihi nihil enim sunt dies mei
f’ie minike, tsy ho veloñe nainai’e: apoho, fa kafoak’ avao o androkoo.
17 quid est homo quia magnificas eum aut quia ponis erga eum cor tuum
Inoñ’ ondatio te honjone’o? te hapite’o ama’e ty arofo’o?
18 visitas eum diluculo et subito probas illum
T’ie tilihe’o boak’andro, vaho tsohe’o lomoñandro?
19 usquequo non parces mihi nec dimittis me ut gluttiam salivam meam
Ombia t’ie hitolike tsy hisamb’ahy, apoho ho bangìñe hey raho hahateleñako ty iveko?
20 peccavi quid faciam tibi o custos hominum quare posuisti me contrarium tibi et factus sum mihimet ipsi gravis
Nanao hakeo hao iraho, ino o nanoekoo, ry Mpijilo ondatio? ino ty nanoe’o ahy fanolarañe, hañavesatse ty sandriko?
21 cur non tolles peccatum meum et quare non auferes iniquitatem meam ecce nunc in pulvere dormiam et si mane me quaesieris non subsistam
Akore te tsy apo’o o tahikoo, te tsy haha’o o hakeokoo? f’ie hiroro an-debok’ ao te aniany; ho paia’o, fa tsy ho eo.
