Job 37
1 super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo
Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.
2 audite auditionem in terrore vocis eius et sonum de ore illius procedentem
Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem.
3 subter omnes caelos ipse considerat et lumen illius super terminos terrae
Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.
4 post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suae et non investigabitur cum audita fuerit vox eius
Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suæ, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius.
5 tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia
Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.
6 qui praecipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suae
Qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ.
7 qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua
Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
8 ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur
Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.
9 ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus
Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
10 flante Deo concrescit gelu et rursum latissimae funduntur aquae
Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.
11 frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum
Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.
12 quae lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum
Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum:
13 sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri
Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas iusserit inveniri.
14 ausculta haec Iob sta et considera miracula Dei
Ausculta hæc Iob: sta, et considera mirabilia Dei.
15 numquid scis quando praeceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium eius
Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius?
16 numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias
Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?
17 nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro
Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro?
18 tu forsitan cum eo fabricatus es caelos qui solidissimi quasi aere fusi sunt
Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.
19 ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris
Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.
20 quis narrabit ei quae loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur
Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.
21 at nunc non vident lucem subito aer cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas
At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.
22 ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio
Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.
23 digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et iudicio et iustitia et enarrari non potest
Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest.
24 ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes
Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes.
