Job 36
1 addens quoque Heliu haec locutus est
Elihu mówił jeszcze:
2 sustine me paululum et indicabo tibi adhuc enim habeo quod pro Deo loquar
Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.
3 repetam scientiam meam a principio et operatorem meum probabo iustum
Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.
4 vere enim absque mendacio sermones mei et perfecta scientia probabitur tibi
Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.
5 Deus potentes non abicit cum et ipse sit potens
Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.
6 sed non salvat impios et iudicium pauperibus tribuit
Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.
7 non aufert a iusto oculos suos et reges in solio conlocat in perpetuum et illi eriguntur
Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.
8 et si fuerint in catenis et vinciantur funibus paupertatis
A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;
9 indicabit eis opera eorum et scelera eorum quia violenti fuerint
Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.
10 revelabit quoque aurem eorum ut corripiat et loquetur ut revertantur ab iniquitate
Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.
11 si audierint et observaverint conplebunt dies suos in bono et annos suos in gloria
Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.
12 si autem non audierint transibunt per gladium et consumentur in stultitia
Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.
13 simulatores et callidi provocant iram Dei neque clamabunt cum vincti fuerint
Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.
14 morietur in tempestate anima eorum et vita eorum inter effeminatos
Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.
15 eripiet pauperem de angustia sua et revelabit in tribulatione aurem eius
Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.
16 igitur salvabit te de ore angusto latissime et non habentis fundamentum subter se requies autem mensae tuae erit plena pinguedine
Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.
17 causa tua quasi impii iudicata est causam iudiciumque recipies
Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.
18 non te ergo superet ira ut aliquem opprimas nec multitudo donorum inclinet te
Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.
19 depone magnitudinem tuam absque tribulatione et omnes robustos fortitudine
Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.
20 ne protrahas noctem ut ascendant populi pro eis
Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.
21 cave ne declines ad iniquitatem hanc enim coepisti sequi post miseriam
Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.
22 ecce Deus excelsus in fortitudine sua et nullus ei similis in legislatoribus
Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?
23 quis poterit scrutari vias eius aut quis ei dicere operatus es iniquitatem
Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?
24 memento quod ignores opus eius de quo cecinerunt viri
Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.
25 omnes homines vident eum unusquisque intuetur procul
Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.
26 ecce Deus magnus vincens scientiam nostram numerus annorum eius inaestimabilis
Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.
27 qui aufert stillas pluviae et effundit imbres ad instar gurgitum
On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;
28 qui de nubibus fluunt quae praetexunt cuncta desuper
Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.
29 si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum
(A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?
30 et fulgurare lumine suo desuper cardines quoque maris operiet
Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.
31 per haec enim iudicat populos et dat escas multis mortalibus
Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.
32 in manibus abscondit lucem et praecipit ei ut rursus adveniat
Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).
33 adnuntiat de ea amico suo quod possessio eius sit et ad eam possit ascendere
Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.
