Job 36
1 addens quoque Heliu haec locutus est
Og Elihu heldt fram og sagde:
2 sustine me paululum et indicabo tibi adhuc enim habeo quod pro Deo loquar
«Vent litt og lat meg tala til deg! For endå hev eg ord for Gud;
3 repetam scientiam meam a principio et operatorem meum probabo iustum
eg hentar kunnskap langan leid, skal hjelpa skaparen til rett.
4 vere enim absque mendacio sermones mei et perfecta scientia probabitur tibi
For visst, mitt ord skal ikkje ljuga; framfor deg stend ein full-lærd mann.
5 Deus potentes non abicit cum et ipse sit potens
Sjå, Gud er sterk, men vander ingen, han som er veldug i forstandskraft.
6 sed non salvat impios et iudicium pauperibus tribuit
Han let’kje gudlaus mann få liva; men armingarne gjev han rett.
7 non aufert a iusto oculos suos et reges in solio conlocat in perpetuum et illi eriguntur
Han snur’kje augo frå rettvise; hjå kongar på sin konungsstol han let deim ævleg sitja høgt.
8 et si fuerint in catenis et vinciantur funibus paupertatis
Um dei i lekkjor bundne vart og i ulukkesnaror fanga,
9 indicabit eis opera eorum et scelera eorum quia violenti fuerint
so synar han deim deira ferd og brot - at dei ovmoda seg -
10 revelabit quoque aurem eorum ut corripiat et loquetur ut revertantur ab iniquitate
til refsing opnar øyro deira og byd deim venda um frå syndi.
11 si audierint et observaverint conplebunt dies suos in bono et annos suos in gloria
Um dei då høyrer vil og lyda, so liver dei sitt liv i lukka og sine år i herlegdom;
12 si autem non audierint transibunt per gladium et consumentur in stultitia
um ikkje, fær dei styng av spjotet, og i sin dårskap andast dei.
13 simulatores et callidi provocant iram Dei neque clamabunt cum vincti fuerint
Men vreiden trivst i vonde hjarto; dei bed’kje, um dei bundne vert;
14 morietur in tempestate anima eorum et vita eorum inter effeminatos
i ungdomstidi skal dei døy, forgangast som utukt-sveinar.
15 eripiet pauperem de angustia sua et revelabit in tribulatione aurem eius
Han frelser arming ved hans naud, opnar hans øyro gjenom trengsla.
16 igitur salvabit te de ore angusto latissime et non habentis fundamentum subter se requies autem mensae tuae erit plena pinguedine
Deg og han lokkar ut or trengsla, fritt fær du det og ikkje trongt, ditt bord er fullt av feite retter.
17 causa tua quasi impii iudicata est causam iudiciumque recipies
Men fær du straff som syndug mann, i fall hans domsord held deg fast.
18 non te ergo superet ira ut aliquem opprimas nec multitudo donorum inclinet te
Lat ikkje tukti avla vreide, den tunge bot deg leida vilt!
19 depone magnitudinem tuam absque tribulatione et omnes robustos fortitudine
Kann klaga hjelpa deg or naud, kor mykje enn du stræva vil?
20 ne protrahas noctem ut ascendant populi pro eis
Du må’kje lengta etter natti då folk vert rykte frå sin stad!
21 cave ne declines ad iniquitatem hanc enim coepisti sequi post miseriam
Gjev agt, so ei til synd du vender, for det du heller vil enn lida.
22 ecce Deus excelsus in fortitudine sua et nullus ei similis in legislatoribus
Sjå, Gud er upphøgd i sitt velde; kven er ein lærar slik som han?
23 quis poterit scrutari vias eius aut quis ei dicere operatus es iniquitatem
Kven hev vel vegen lagt for honom? Kven sagde vel: «Du hev urett gjort?»
24 memento quod ignores opus eius de quo cecinerunt viri
Hugs på å prisa høgt hans verk, som menneski hev sunge um!
25 omnes homines vident eum unusquisque intuetur procul
Kvart menneskje med lyst det ser, mann-ætti ser det langan leid.
26 ecce Deus magnus vincens scientiam nostram numerus annorum eius inaestimabilis
Upphøgd, uskynande er Gud, hans liveår kann ingen telja,
27 qui aufert stillas pluviae et effundit imbres ad instar gurgitum
for han dreg vatsdroparne, so det vert regn av skodde-eim.
28 qui de nubibus fluunt quae praetexunt cuncta desuper
Og ifrå skyerne det fløymer og dryp ned yver mange folk.
29 si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum
Kven skynar vel skyhoparne og torebraket frå hans hytta?
30 et fulgurare lumine suo desuper cardines quoque maris operiet
Han breider ljoset sitt ikring seg og let det hylja havsens røter.
31 per haec enim iudicat populos et dat escas multis mortalibus
Soleis han dømer folkeslag og skiftar brød i ovmengd ut.
32 in manibus abscondit lucem et praecipit ei ut rursus adveniat
Han sveiper henderne i ljos og sender det mot fienden.
33 adnuntiat de ea amico suo quod possessio eius sit et ad eam possit ascendere
Hans tora meldar um hans koma, ja, feet varslar når han kjem.
