Job 36

1 addens quoque Heliu haec locutus est

προσθεὶς δὲ Ελιους ἔτι λέγει

2 sustine me paululum et indicabo tibi adhuc enim habeo quod pro Deo loquar

μεῖνόν με μικρὸν ἔτι ἵνα διδάξω σε ἔτι γὰρ ἐν ἐμοί ἐστιν λέξις

3 repetam scientiam meam a principio et operatorem meum probabo iustum

ἀναλαβὼν τὴν ἐπιστήμην μου μακρὰν ἔργοις δέ μου δίκαια ἐρῶ

4 vere enim absque mendacio sermones mei et perfecta scientia probabitur tibi

ἐπ’ ἀληθείας καὶ οὐκ ἄδικα ῥήματα ἀδίκως συνίεις

5 Deus potentes non abicit cum et ipse sit potens

γίγνωσκε δὲ ὅτι ὁ κύριος οὐ μὴ ἀποποιήσηται τὸν ἄκακον δυνατὸς ἰσχύι καρδίας

6 sed non salvat impios et iudicium pauperibus tribuit

ἀσεβῆ οὐ μὴ ζωοποιήσει καὶ κρίμα πτωχῶν δώσει

7 non aufert a iusto oculos suos et reges in solio conlocat in perpetuum et illi eriguntur

οὐκ ἀφελεῖ ἀπὸ δικαίου ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ μετὰ βασιλέων εἰς θρόνον καὶ καθιεῖ αὐτοὺς εἰς νεῖκος καὶ ὑψωθήσονται

8 et si fuerint in catenis et vinciantur funibus paupertatis

καὶ εἰ πεπεδημένοι ἐν χειροπέδαις συσχεθήσονται ἐν σχοινίοις πενίας

9 indicabit eis opera eorum et scelera eorum quia violenti fuerint

καὶ ἀναγγελεῖ αὐτοῖς τὰ ἔργα αὐτῶν καὶ τὰ παραπτώματα αὐτῶν ὅτι ἰσχύσουσιν

10 revelabit quoque aurem eorum ut corripiat et loquetur ut revertantur ab iniquitate

ἀλλὰ τοῦ δικαίου εἰσακούσεται καὶ εἶπεν ὅτι ἐπιστραφήσονται ἐξ ἀδικίας

11 si audierint et observaverint conplebunt dies suos in bono et annos suos in gloria

ἐὰν ἀκούσωσιν καὶ δουλεύσωσιν συντελέσουσιν τὰς ἡμέρας αὐτῶν ἐν ἀγαθοῖς καὶ τὰ ἔτη αὐτῶν ἐν εὐπρεπείαις

12 si autem non audierint transibunt per gladium et consumentur in stultitia

ἀσεβεῖς δὲ οὐ διασῴζει παρὰ τὸ μὴ βούλεσθαι εἰδέναι αὐτοὺς τὸν κύριον καὶ διότι νουθετούμενοι ἀνήκοοι ἦσαν

13 simulatores et callidi provocant iram Dei neque clamabunt cum vincti fuerint

καὶ ὑποκριταὶ καρδίᾳ τάξουσιν θυμόν οὐ βοήσονται ὅτι ἔδησεν αὐτούς

14 morietur in tempestate anima eorum et vita eorum inter effeminatos

ἀποθάνοι τοίνυν ἐν νεότητι ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἡ δὲ ζωὴ αὐτῶν τιτρωσκομένη ὑπὸ ἀγγέλων

15 eripiet pauperem de angustia sua et revelabit in tribulatione aurem eius

ἀνθ’ ὧν ἔθλιψαν ἀσθενῆ καὶ ἀδύνατον κρίμα δὲ πραέων ἐκθήσει

16 igitur salvabit te de ore angusto latissime et non habentis fundamentum subter se requies autem mensae tuae erit plena pinguedine

καὶ προσέτι ἠπάτησέν σε ἐκ στόματος ἐχθροῦ ἄβυσσος κατάχυσις ὑποκάτω αὐτῆς καὶ κατέβη τράπεζά σου πλήρης πιότητος

17 causa tua quasi impii iudicata est causam iudiciumque recipies

οὐχ ὑστερήσει δὲ ἀπὸ δικαίων κρίμα

18 non te ergo superet ira ut aliquem opprimas nec multitudo donorum inclinet te

θυμὸς δὲ ἐπ’ ἀσεβεῖς ἔσται δῑ ἀσέβειαν δώρων ὧν ἐδέχοντο ἐπ’ ἀδικίαις

19 depone magnitudinem tuam absque tribulatione et omnes robustos fortitudine

μή σε ἐκκλινάτω ἑκὼν ὁ νοῦς δεήσεως ἐν ἀνάγκῃ ὄντων ἀδυνάτων καὶ πάντας τοὺς κραταιοῦντας ἰσχύν

20 ne protrahas noctem ut ascendant populi pro eis

μὴ ἐξελκύσῃς τὴν νύκτα τοῦ ἀναβῆναι λαοὺς ἀντ’ αὐτῶν

21 cave ne declines ad iniquitatem hanc enim coepisti sequi post miseriam

ἀλλὰ φύλαξαι μὴ πράξῃς ἄτοπα ἐπὶ τοῦτον γὰρ ἐξείλω ἀπὸ πτωχείας

22 ecce Deus excelsus in fortitudine sua et nullus ei similis in legislatoribus

ἰδοὺ ὁ ἰσχυρὸς κραταιώσει ἐν ἰσχύι αὐτοῦ τίς γάρ ἐστιν κατ’ αὐτὸν δυνάστης

23 quis poterit scrutari vias eius aut quis ei dicere operatus es iniquitatem

τίς δέ ἐστιν ὁ ἐτάζων αὐτοῦ τὰ ἔργα ἢ τίς ὁ εἴπας ἔπραξεν ἄδικα

24 memento quod ignores opus eius de quo cecinerunt viri

μνήσθητι ὅτι μεγάλα ἐστὶν αὐτοῦ τὰ ἔργα ὧν ἦρξαν ἄνδρες

25 omnes homines vident eum unusquisque intuetur procul

πᾶς ἄνθρωπος εἶδεν ἐν ἑαυτῷ ὅσοι τιτρωσκόμενοί εἰσιν βροτοί

26 ecce Deus magnus vincens scientiam nostram numerus annorum eius inaestimabilis

ἰδοὺ ὁ ἰσχυρὸς πολύς καὶ οὐ γνωσόμεθα ἀριθμὸς ἐτῶν αὐτοῦ καὶ ἀπέραντος

27 qui aufert stillas pluviae et effundit imbres ad instar gurgitum

ἀριθμηταὶ δὲ αὐτῷ σταγόνες ὑετοῦ καὶ ἐπιχυθήσονται ὑετῷ εἰς νεφέλην

28 qui de nubibus fluunt quae praetexunt cuncta desuper

ῥυήσονται παλαιώματα ἐσκίασεν δὲ νέφη ἐπὶ ἀμυθήτων βροτῶν ὥραν ἔθετο κτήνεσιν οἴδασιν δὲ κοίτης τάξιν ἐπὶ τούτοις πᾶσιν οὐκ ἐξίσταταί σου ἡ διάνοια οὐδὲ διαλλάσσεταί σου ἡ καρδία ἀπὸ σώματος

29 si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum

καὶ ἐὰν συνῇ ἀπεκτάσεις νεφέλης ἰσότητα σκηνῆς αὐτοῦ

30 et fulgurare lumine suo desuper cardines quoque maris operiet

ἰδοὺ ἐκτείνει ἐπ’ αὐτὸν ηδω καὶ ῥιζώματα τῆς θαλάσσης ἐκάλυψεν

31 per haec enim iudicat populos et dat escas multis mortalibus

ἐν γὰρ αὐτοῖς κρινεῖ λαούς δώσει τροφὴν τῷ ἰσχύοντι

32 in manibus abscondit lucem et praecipit ei ut rursus adveniat

ἐπὶ χειρῶν ἐκάλυψεν φῶς καὶ ἐνετείλατο περὶ αὐτῆς ἐν ἀπαντῶντι

33 adnuntiat de ea amico suo quod possessio eius sit et ad eam possit ascendere

ἀναγγελεῖ περὶ αὐτοῦ φίλον αὐτοῦ κτῆσις καὶ περὶ ἀδικίας