Job 33
1 audi igitur Iob eloquia mea et omnes sermones meos ausculta
Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!
2 ecce aperui os meum loquatur lingua mea in faucibus meis
Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.
3 simplici corde meo sermones mei et sententiam labia mea puram loquentur
Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.
4 spiritus Dei fecit me et spiraculum Omnipotentis vivificavit me
Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.
5 si potes responde mihi et adversus faciem meam consiste
Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!
6 ecce et me sicut et te fecit Deus et de eodem luto ego quoque formatus sum
Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.
7 verumtamen miraculum meum non te terreat et eloquentia mea non sit tibi gravis
Du tarv’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.
8 dixisti ergo in auribus meis et vocem verborum audivi
Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:
9 mundus sum ego absque delicto inmaculatus et non est iniquitas in me
«Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;
10 quia querellas in me repperit ideo arbitratus est me inimicum sibi
men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;
11 posuit in nervo pedes meos custodivit omnes semitas meas
han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»
12 hoc est ergo in quo non es iustificatus respondebo tibi quia maior sit Deus homine
Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.
13 adversum eum contendis quod non ad omnia verba responderit tibi
Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?
14 semel loquitur Deus et secundo id ipsum non repetit
På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.
15 per somnium in visione nocturna quando inruit sopor super homines et dormiunt in lectulo
I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,
16 tunc aperit aures virorum et erudiens eos instruit disciplinam
då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,
17 ut avertat hominem ab his quae facit et liberet eum de superbia
for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom
18 eruens animam eius a corruptione et vitam illius ut non transeat in gladium
og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.
19 increpat quoque per dolorem in lectulo et omnia ossa eius marcescere facit
Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,
20 abominabilis ei fit in vita sua panis et animae illius cibus ante desiderabilis
hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.
21 tabescet caro eius et ossa quae tecta fuerant nudabuntur
Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,
22 adpropinquabit corruptioni anima eius et vita illius mortiferis
og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.
23 si fuerit pro eo angelus loquens unum de milibus ut adnuntiet hominis aequitatem
Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,
24 miserebitur eius et dicet libera eum et non descendat in corruptionem inveni in quo ei propitier
Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»
25 consumpta est caro eius a suppliciis revertatur ad dies adulescentiae suae
Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.
26 deprecabitur Deum et placabilis ei erit et videbit faciem eius in iubilo et reddet homini iustitiam suam
Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.
27 respiciet homines et dicet peccavi et vere deliqui et ut eram dignus non recepi
Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev’kje fenge lika for det;
28 liberavit animam suam ne pergeret in interitum sed vivens lucem videret
mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»
29 ecce haec omnia operatur Deus tribus vicibus per singulos
Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,
30 ut revocet animas eorum a corruptione et inluminet luce viventium
og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.
31 adtende Iob et audi me et tace dum ego loquar
So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!
32 si autem habes quod loquaris responde mihi loquere volo enim te apparere iustum
Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.
33 quod si non habes audi me tace et docebo te sapientiam
I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»
