Job 29
1 addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit
Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
2 quis mihi tribuat ut sim iuxta menses pristinos secundum dies quibus Deus custodiebat me
«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
3 quando splendebat lucerna eius super caput meum et ad lumen eius ambulabam in tenebris
Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
4 sicut fui in diebus adulescentiae meae quando secreto Deus erat in tabernaculo meo
Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
5 quando erat Omnipotens mecum et in circuitu meo pueri mei
Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
6 quando lavabam pedes meos butyro et petra fundebat mihi rivos olei
Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
7 quando procedebam ad portam civitatis et in platea parabant cathedram mihi
Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
8 videbant me iuvenes et abscondebantur et senes adsurgentes stabant
Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
9 principes cessabant loqui et digitum superponebant ori suo
Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
10 vocem suam cohibebant duces et lingua eorum gutturi suo adherebat
Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
11 auris audiens beatificabat me et oculus videns testimonium reddebat mihi
Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
12 quod liberassem pauperem vociferantem et pupillum cui non esset adiutor
Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
13 benedictio perituri super me veniebat et cor viduae consolatus sum
Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
14 iustitia indutus sum et vestivit me sicut vestimento et diademate iudicio meo
Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
15 oculus fui caeco et pes claudo
Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
16 pater eram pauperum et causam quam nesciebam diligentissime investigabam
Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
17 conterebam molas iniqui et de dentibus illius auferebam praedam
Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
18 dicebamque in nidulo meo moriar et sicut palma multiplicabo dies
Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
19 radix mea aperta est secus aquas et ros morabitur in messione mea
Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
20 gloria mea semper innovabitur et arcus meus in manu mea instaurabitur
Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
21 qui me audiebant expectabant sententiam et intenti tacebant ad consilium meum
İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
22 verbis meis addere nihil audebant et super illos stillabat eloquium meum
Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
23 expectabant me sicut pluviam et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum
Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
24 si quando ridebam ad eos non credebant et lux vultus mei non cadebat in terram
Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
25 si voluissem ire ad eos sedebam primus cumque sederem quasi rex circumstante exercitu eram tamen maerentium consolator
Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
