Job 27
1 addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit
Dia mbola nandroso nanao oha-teny ihany Joba ka nanao hoe:
2 vivit Deus qui abstulit iudicium meum et Omnipotens qui ad amaritudinem adduxit animam meam
Raha velona koa Andriamanitra, Izay efa nandà tsy hanome ahy ny rariny, sy ny Tsitoha, Izay efa nampangidy ny aiko.
3 quia donec superest halitus in me et spiritus Dei in naribus meis
Fa mbola ato anatiko ihany ny aiko, ary eo am-bavoroko ny Fanahin’ Andriamanitra.
4 non loquentur labia mea iniquitatem nec lingua mea meditabitur mendacium
Dia tsy hanao teny tsy marina ny molotro, ary tsy hanonom-pitaka ny lelako.
5 absit a me ut iustos vos esse iudicem donec deficiam non recedam ab innocentia mea
Sanatria raha hanaiky ny anareo ho marina aho! Mandra-pialan’ ny aiko dia tsy hanaiky ny tenako ho manan-tsiny aho.
6 iustificationem meam quam coepi tenere non deseram nec enim reprehendit me cor meum in omni vita mea
Ny fahamarinako dia hazoniko mafy ka tsy ho foiko; Ny foko tsy manome tsiny ahy akory na dia ny amin’ ny androko iray monja aza.
7 sit ut impius inimicus meus et adversarius meus quasi iniquus
Aoka ho hita fa ratsy fanahy ny fahavaloko, ary tsy marina izay mitsangana hanohitra ahy.
8 quae enim spes est hypocritae si avare rapiat et non liberet Deus animam eius
Fa inona no fanantenan’ ny mpihatsaravelatsihy, raha maito ny ainy, ka tsoahan’ Andriamanitra ny fanahiny?
9 numquid clamorem eius Deus audiet cum venerit super illum angustia
Hihaino ny fitarainany va Andriamanitra, raha ozoim-pahoriana izy?
10 aut poterit in Omnipotente delectari et invocare Deum in omni tempore
Ho azony hiravoravoana va ny Tsitoha? Hahazo miantso an’ Andriamanitra mandrakariva va izy?
11 docebo vos per manum Dei quae Omnipotens habeat nec abscondam
Hampianatra anareo ny amin’ ny tànan’ Andriamanitra aho, ary tsy hisorona anareo aho ny amin’ ny hevitry ny Tsitoha.
12 ecce vos omnes nostis et quid sine causa vana loquimini
Indreo, ianareo rehetra samy efa nahita izany; Koa nahoana ianareo no manao hevi-poana?
13 haec est pars hominis impii apud Deum et hereditas violentorum quam ab Omnipotente suscipient
Izao no anjaran’ ny ratsy fanahy avy amin’ Andriamanitra, sy lovan’ ny lozabe raisiny avy amin’ ny Tsitoha:
14 si multiplicati fuerint filii eius in gladio erunt et nepotes eius non saturabuntur pane
Na dia mihamaro aza ny zanany, dia ho an’ ny sabatra ihany ireny. Ary ny zaza aterany tsy ho voky hanina;
15 qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu et viduae illius non plorabunt
Ny ankohonany sisa dia hasitrik’ Ifahafatesana, ary tsy hisaona azy ny mpitondratenany;
16 si conportaverit quasi terram argentum et sicut lutum praeparaverit vestimenta
Na dia mahary volafotsy hoatra ny vovoka aza izy ary mahangona fitafiana hoatra ny fotaka,
17 praeparabit quidem sed iustus vestietur illis et argentum innocens dividet
Eny, manangona ihany izy, nefa ny marina no hitafy izany, ary ny tsy manan-tsiny no hizara ny volafotsy;
18 aedificavit sicut tinea domum suam et sicut custos fecit umbraculum
Manao ny tranony tahaka ny an’ ny lolofotsy izy, ary tahaka ny trano rantsan-kazo ataon’ ny mpiandry voly;
19 dives cum dormierit nihil secum auferet aperit oculos suos et nihil inveniet
Ao avokoa ihany ny hareny, raha vao mandry izy; Nefa nony ahirany ny masony, dia tsy ao intsony ireny.
20 adprehendit eum quasi aqua inopia nocte opprimet eum tempestas
Ny fampahatahorana mahatratra azy tahaka ny riaka: Nony alina paohin’ ny tafio-drivotra izy;
21 tollet eum ventus urens et auferet et velut turbo rapiet eum de loco suo
Ny rivotra avy any atsinanana mampiainga sy mahalasa azy ka mipaoka azy hiala amin’ ny fitoerany;
22 et mittet super eum et non parcet de manu eius fugiens fugiet
Asian’ Andriamanitra izy ka tsy iantrany, ary mandositra dia mandositra ho afaka amin’ ny tànany izy;
23 stringet super eum manus suas et sibilabit super illum intuens locum eius
Tehafin’ ny olona tanana izy sady isitrisirany ka ampialainy amin’ ny fonenany.
