Job 27
1 addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit
Και εξηκολούθησεν ο Ιώβ την παραβολήν αυτού και είπε·
2 vivit Deus qui abstulit iudicium meum et Omnipotens qui ad amaritudinem adduxit animam meam
Ζη ο Θεός, ο αποβαλών την κρίσιν μου, και ο Παντοδύναμος, ο πικράνας την ψυχήν μου,
3 quia donec superest halitus in me et spiritus Dei in naribus meis
ότι πάντα τον χρόνον ενόσω η πνοή μου είναι εν εμοί και το πνεύμα του Θεού εις τους μυκτήράς μου,
4 non loquentur labia mea iniquitatem nec lingua mea meditabitur mendacium
τα χείλη μου δεν θέλουσι λαλήσει αδικίαν και η γλώσσα μου δεν θέλει μελετήσει δόλον.
5 absit a me ut iustos vos esse iudicem donec deficiam non recedam ab innocentia mea
Μη γένοιτο εις εμέ να σας δικαιώσω· έως να εκπνεύσω, δεν θέλω απομακρύνει την ακεραιότητά μου απ' εμού.
6 iustificationem meam quam coepi tenere non deseram nec enim reprehendit me cor meum in omni vita mea
Θέλω κρατεί την δικαιοσύνην μου και δεν θέλω αφήσει αυτήν· η καρδία μου δεν θέλει με ελέγξει ενόσω ζω.
7 sit ut impius inimicus meus et adversarius meus quasi iniquus
Ο εχθρός μου να ήναι ως ο ασεβής και ο ανιστάμενος κατ' εμού ως ο παράνομος.
8 quae enim spes est hypocritae si avare rapiat et non liberet Deus animam eius
Διότι τις η ελπίς του υποκριτού, αν και επλεονέκτησεν, όταν ο Θεός αποσπά την ψυχήν αυτού;
9 numquid clamorem eius Deus audiet cum venerit super illum angustia
Άραγε θέλει ακούσει ο Θεός την κραυγήν αυτού, όταν επέλθη επ' αυτόν συμφορά;
10 aut poterit in Omnipotente delectari et invocare Deum in omni tempore
Θέλει ευφραίνεσθαι εις τον Παντοδύναμον; θέλει επικαλείσθαι τον Θεόν εν παντί καιρώ;
11 docebo vos per manum Dei quae Omnipotens habeat nec abscondam
θέλω σας διδάξει τι είναι εν τη χειρί του Θεού· ό, τι είναι παρά τω Παντοδυνάμω, δεν θέλω κρύψει αυτό.
12 ecce vos omnes nostis et quid sine causa vana loquimini
Ιδού, σεις πάντες είδετε· διά τι λοιπόν είσθε όλως τόσον μάταιοι;
13 haec est pars hominis impii apud Deum et hereditas violentorum quam ab Omnipotente suscipient
Τούτο είναι παρά Θεού η μερίς του ασεβούς ανθρώπου, και η κληρονομία των δυναστών, την οποίαν θέλουσι λάβει παρά του Παντοδυνάμου.
14 si multiplicati fuerint filii eius in gladio erunt et nepotes eius non saturabuntur pane
Εάν οι υιοί αυτού πολλαπλασιασθώσιν, είναι διά την ρομφαίαν· και οι έκγονοι αυτού δεν θέλουσι χορτασθή άρτον.
15 qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu et viduae illius non plorabunt
Οι εναπολειφθέντες αυτού θέλουσι ταφή εν θανάτω· και αι χήραι αυτού δεν θέλουσι κλαύσει.
16 si conportaverit quasi terram argentum et sicut lutum praeparaverit vestimenta
Και αν επισωρεύση αργύριον ως το χώμα και ετοιμάση ιμάτια ως τον πηλόν·
17 praeparabit quidem sed iustus vestietur illis et argentum innocens dividet
δύναται μεν να ετοιμάση, πλην ο δίκαιος θέλει ενδυθή αυτά· και ο αθώος θέλει διαμοιρασθή το αργύριον.
18 aedificavit sicut tinea domum suam et sicut custos fecit umbraculum
Οικοδομεί τον οίκον αυτού ως το σαράκιον, και ως καλύβην, την οποίαν κάμνει ο αγροφύλαξ.
19 dives cum dormierit nihil secum auferet aperit oculos suos et nihil inveniet
Πλαγιάζει πλούσιος, πλην δεν θέλει συναχθή· ανοίγει τους οφθαλμούς αυτού και δεν υπάρχει.
20 adprehendit eum quasi aqua inopia nocte opprimet eum tempestas
Τρόμοι συλλαμβάνουσιν αυτόν ως ύδατα, ανεμοστρόβιλος αρπάζει αυτόν την νύκτα.
21 tollet eum ventus urens et auferet et velut turbo rapiet eum de loco suo
Σηκόνει αυτόν ανατολικός άνεμος, και υπάγει· και αποσπά αυτόν από του τόπου αυτού.
22 et mittet super eum et non parcet de manu eius fugiens fugiet
Διότι ο Θεός θέλει ρίψει κατ' αυτού συμφοράς και δεν θέλει φεισθή· από της χειρός αυτού σπεύδει να φύγη.
23 stringet super eum manus suas et sibilabit super illum intuens locum eius
Θέλουσι κροτήσει τας χείρας αυτών επ' αυτόν, και θέλουσι συρίξει αυτόν από του τόπου αυτών.
