Job 22
1 respondens autem Eliphaz Themanites dixit
ὑπολαβὼν δὲ Ελιφας ὁ Θαιμανίτης λέγει
2 numquid Deo conparari potest homo etiam cum perfectae fuerit scientiae
πότερον οὐχὶ ὁ κύριός ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην
3 quid prodest Deo si iustus fueris aut quid ei confers si inmaculata fuerit via tua
τί γὰρ μέλει τῷ κυρίῳ ἐὰν σὺ ἦσθα τοῖς ἔργοις ἄμεμπτος ἢ ὠφέλεια ὅτι ἁπλώσῃς τὴν ὁδόν σου
4 numquid timens arguet te et veniet tecum in iudicium
ἦ λόγον σου ποιούμενος ἐλέγξει σε καὶ συνεισελεύσεταί σοι εἰς κρίσιν
5 et non propter malitiam tuam plurimam et infinitas iniquitates tuas
πότερον οὐχ ἡ κακία σού ἐστιν πολλή ἀναρίθμητοι δέ σού εἰσιν αἱ ἁμαρτίαι
6 abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa et nudos spoliasti vestibus
ἠνεχύραζες δὲ τοὺς ἀδελφούς σου διὰ κενῆς ἀμφίασιν δὲ γυμνῶν ἀφείλου
7 aquam lasso non dedisti et esurienti subtraxisti panem
οὐδὲ ὕδωρ διψῶντας ἐπότισας ἀλλὰ πεινώντων ἐστέρησας ψωμόν
8 in fortitudine brachii tui possidebas terram et potentissimus obtinebas eam
ἐθαύμασας δέ τινων πρόσωπον ᾤκισας δὲ τοὺς ἐπὶ τῆς γῆς
9 viduas dimisisti vacuas et lacertos pupillorum comminuisti
χήρας δὲ ἐξαπέστειλας κενάς ὀρφανοὺς δὲ ἐκάκωσας
10 propterea circumdatus es laqueis et conturbat te formido subita
τοιγαροῦν ἐκύκλωσάν σε παγίδες καὶ ἐσπούδασέν σε πόλεμος ἐξαίσιος
11 et putabas te tenebras non visurum et impetu aquarum inundantium non oppressurum
τὸ φῶς σοι σκότος ἀπέβη κοιμηθέντα δὲ ὕδωρ σε ἐκάλυψεν
12 an cogitas quod Deus excelsior caelo et super stellarum vertices sublimetur
μὴ οὐχὶ ὁ τὰ ὑψηλὰ ναίων ἐφορᾷ τοὺς δὲ ὕβρει φερομένους ἐταπείνωσεν
13 et dicis quid enim novit Deus et quasi per caliginem iudicat
καὶ εἶπας τί ἔγνω ὁ ἰσχυρός ἦ κατὰ τοῦ γνόφου κρινεῖ
14 nubes latibulum eius nec nostra considerat et circa cardines caeli perambulat
νέφη ἀποκρυφὴ αὐτοῦ καὶ οὐχ ὁραθήσεται καὶ γῦρον οὐρανοῦ διαπορεύσεται
15 numquid semitam saeculorum custodire cupis quam calcaverunt viri iniqui
μὴ τρίβον αἰώνιον φυλάξεις ἣν ἐπάτησαν ἄνδρες ἄδικοι
16 qui sublati sunt ante tempus suum et fluvius subvertit fundamentum eorum
οἳ συνελήμφθησαν ἄωροι ποταμὸς ἐπιρρέων οἱ θεμέλιοι αὐτῶν
17 qui dicebant Deo recede a nobis et quasi nihil possit facere Omnipotens aestimabant eum
οἱ λέγοντες κύριος τί ποιήσει ἡμῖν ἢ τί ἐπάξεται ἡμῖν ὁ παντοκράτωρ
18 cum ille implesset domos eorum bonis quorum sententia procul sit a me
ὃς δὲ ἐνέπλησεν τοὺς οἴκους αὐτῶν ἀγαθῶν βουλὴ δὲ ἀσεβῶν πόρρω ἀπ’ αὐτοῦ
19 videbunt iusti et laetabuntur et innocens subsannabit eos
ἰδόντες δίκαιοι ἐγέλασαν ἄμεμπτος δὲ ἐμυκτήρισεν
20 nonne succisa est erectio eorum et reliquias eorum devoravit ignis
εἰ μὴ ἠφανίσθη ἡ ὑπόστασις αὐτῶν καὶ τὸ κατάλειμμα αὐτῶν καταφάγεται πῦρ
21 adquiesce igitur ei et habeto pacem et per haec habebis fructus optimos
γενοῦ δὴ σκληρός ἐὰν ὑπομείνῃς εἶτ’ ὁ καρπός σου ἔσται ἐν ἀγαθοῖς
22 suscipe ex ore illius legem et pone sermones eius in corde tuo
ἔκλαβε δὲ ἐκ στόματος αὐτοῦ ἐξηγορίαν καὶ ἀνάλαβε τὰ ῥήματα αὐτοῦ ἐν καρδίᾳ σου
23 si reversus fueris ad Omnipotentem aedificaberis et longe facies iniquitatem a tabernaculo tuo
ἐὰν δὲ ἐπιστραφῇς καὶ ταπεινώσῃς σεαυτὸν ἔναντι κυρίου πόρρω ἐποίησας ἀπὸ διαίτης σου τὸ ἄδικον
24 dabit pro terra silicem et pro silice torrentes aureos
θήσῃ ἐπὶ χώματι ἐν πέτρᾳ καὶ ὡς πέτρᾳ χειμάρρους Ωφιρ
25 eritque Omnipotens contra hostes tuos et argentum coacervabitur tibi
ἔσται οὖν σου ὁ παντοκράτωρ βοηθὸς ἀπὸ ἐχθρῶν καθαρὸν δὲ ἀποδώσει σε ὥσπερ ἀργύριον πεπυρωμένον
26 tunc super Omnipotentem deliciis afflues et elevabis ad Deum faciem tuam
εἶτα παρρησιασθήσῃ ἔναντι κυρίου ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν ἱλαρῶς
27 rogabis eum et exaudiet te et vota tua reddes
εὐξαμένου δέ σου πρὸς αὐτὸν εἰσακούσεταί σου δώσει δέ σοι ἀποδοῦναι τὰς εὐχάς
28 decernes rem et veniet tibi et in viis tuis splendebit lumen
ἀποκαταστήσει δέ σοι δίαιταν δικαιοσύνης ἐπὶ δὲ ὁδοῖς σου ἔσται φέγγος
29 qui enim humiliatus fuerit erit in gloria et qui inclinaverit oculos suos ipse salvabitur
ὅτι ἐταπείνωσεν αὐτόν καὶ ἐρεῖς ὑπερηφανεύσατο καὶ κύφοντα ὀφθαλμοῖς σώσει
30 salvabitur innocens salvabitur autem munditia manuum suarum
ῥύσεται ἀθῷον καὶ διασώθητι ἐν καθαραῖς χερσίν σου
