Job 19
1 respondens autem Iob dixit
Аюп җававән мундақ деди: —
2 usquequo adfligitis animam meam et adteritis me sermonibus
«Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
3 en decies confunditis me et non erubescitis opprimentes me
Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
4 nempe et si ignoravi mecum erit ignorantia mea
Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
5 at vos contra me erigimini et arguitis me obprobriis meis
Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
6 saltim nunc intellegite quia Deus non aequo iudicio adflixerit me et flagellis suis me cinxerit
Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
7 ecce clamabo vim patiens et nemo audiet vociferabor et non est qui iudicet
Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
8 semitam meam circumsepsit et transire non possum et in calle meo tenebras posuit
У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
9 spoliavit me gloria mea et abstulit coronam de capite meo
У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
10 destruxit me undique et pereo et quasi evulsae arbori abstulit spem meam
У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
11 iratus est contra me furor eius et sic me habuit quasi hostem suum
Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
12 simul venerunt latrones eius et fecerunt sibi viam per me et obsederunt in gyro tabernaculum meum
Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
13 fratres meos longe fecit a me et noti mei quasi alieni recesserunt a me
У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
14 dereliquerunt me propinqui mei et qui me noverant obliti sunt mei
Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
15 inquilini domus meae et ancillae meae sicut alienum habuerunt me et quasi peregrinus fui in oculis eorum
Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
16 servum meum vocavi et non respondit ore proprio deprecabar illum
Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
17 halitum meum exhorruit uxor mea et orabam filios uteri mei
Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
18 stulti quoque despiciebant me et cum ab eis recessissem detrahebant mihi
Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
19 abominati sunt me quondam consiliarii mei et quem maxime diligebam aversatus est me
Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
20 pelli meae consumptis carnibus adhesit os meum et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos
Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
21 miseremini mei miseremini mei saltim vos amici mei quia manus Domini tetigit me
Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
22 quare persequimini me sicut Deus et carnibus meis saturamini
Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
23 quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei quis mihi det ut exarentur in libro
Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
24 stilo ferreo et plumbi lammina vel certe sculpantur in silice
Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
25 scio enim quod redemptor meus vivat et in novissimo de terra surrecturus sim
Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
26 et rursum circumdabor pelle mea et in carne mea videbo Deum
Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
27 quem visurus sum ego ipse et oculi mei conspecturi sunt et non alius reposita est haec spes mea in sinu meo
Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
28 quare ergo nunc dicitis persequamur eum et radicem verbi inveniamus contra eum
Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
29 fugite ergo a facie gladii quoniam ultor iniquitatum gladius est et scitote esse iudicium
Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
