Job 19
1 respondens autem Iob dixit
Na ka whakautua e Hopa, ka mea,
2 usquequo adfligitis animam meam et adteritis me sermonibus
Kia peha ake te roa o ta koutou whakaporearea i toku wairua, o ta koutou wawahi i ahau ki te kupu?
3 en decies confunditis me et non erubescitis opprimentes me
Ka tekau enei tawainga a koutou ki ahau, kahore o koutou whakama i a koutou ka aki tonu nei i ahau.
4 nempe et si ignoravi mecum erit ignorantia mea
Ki te mea ano hoki kua he ahau, kei ahau ano toku he e noho ana.
5 at vos contra me erigimini et arguitis me obprobriis meis
Ki te mea ka whakanui mai koutou i a koutou ki ahau, a ka kauwhau mai ki ahau i toku tawainga;
6 saltim nunc intellegite quia Deus non aequo iudicio adflixerit me et flagellis suis me cinxerit
Kia mohio koutou na te Atua ahau i whakaparori i taku take, he mea hao mai ahau nana ki tana kupenga.
7 ecce clamabo vim patiens et nemo audiet vociferabor et non est qui iudicet
Nana, e tangi ana ahau i te mahi nanakia, heoi kahore ahau e whakarangona; e karanga awhina ana ahau, otiia kahore he whakawa.
8 semitam meam circumsepsit et transire non possum et in calle meo tenebras posuit
Kua tutakina e ia toku ara, te puta ahau; tukua iho ana e ia te pouri ki oku ara.
9 spoliavit me gloria mea et abstulit coronam de capite meo
Ko toku kororia huia atu ana e ia; tangohia ana e ia te karauna i toku mahunga.
10 destruxit me undique et pereo et quasi evulsae arbori abstulit spem meam
Wawahia ana ahau e ia i nga taha katoa, a riro ana ahau; ko taku i tumanako atu ai huaranga atu ana e ia ano he rakau.
11 iratus est contra me furor eius et sic me habuit quasi hostem suum
Kua mura mai hoki tona riri ki ahau; e kiia ana ahau e ia ko tetahi o ona hoariri.
12 simul venerunt latrones eius et fecerunt sibi viam per me et obsederunt in gyro tabernaculum meum
E haere huihui mai ana ana taua, e whakaneke ake ana i to ratou ara ki ahau, kei te whakapae i toku teneti i tetahi taha, i tetahi taha.
13 fratres meos longe fecit a me et noti mei quasi alieni recesserunt a me
Kua meinga e ia oku teina kia matara atu i ahau; ko aku i mohio ai kua tangata ke ki ahau.
14 dereliquerunt me propinqui mei et qui me noverant obliti sunt mei
Ko oku whanaunga, mutu pu ta ratou; ko oku hoa ake, kua wareware ratou ki ahau.
15 inquilini domus meae et ancillae meae sicut alienum habuerunt me et quasi peregrinus fui in oculis eorum
Ko te hunga e noho ana i toku whare, me aku pononga wahine, kiia iho ahau e ratou he tangata ke; he tangata no nga whenua ahau ki ta ratou titiro mai.
16 servum meum vocavi et non respondit ore proprio deprecabar illum
I karanga atu ahau ki taku pononga, heoi kihai ia i whakao mai; ahakoa e inoi ana toku mangai ki a ia.
17 halitum meum exhorruit uxor mea et orabam filios uteri mei
Ko toku ha tauhou ana ki taku wahine, me taku inoi hoki ki nga tamariki o te kopu o toku whaea.
18 stulti quoque despiciebant me et cum ab eis recessissem detrahebant mihi
Ko nga tamariki nonohi ano hoki, whakahawea mai ana ki ahau; ki te whakatika ahau, ka korero whakahe ratou moku.
19 abominati sunt me quondam consiliarii mei et quem maxime diligebam aversatus est me
E whakarihariha mai ana ki ahau oku takahoa katoa, a ko aku i aroha ai kua tahuri mai ki ahau.
20 pelli meae consumptis carnibus adhesit os meum et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos
Piri tonu toku iwi ki toku kiri, ki oku kikokiko, a ora ake oku, ko te kiri kau o oku niho.
21 miseremini mei miseremini mei saltim vos amici mei quia manus Domini tetigit me
Tohungia mai ahau, tohungia mai ahau e koutou, e oku hoa; kua pa mai hoki te ringa o te Atua ki ahau.
22 quare persequimini me sicut Deus et carnibus meis saturamini
He aha koutou i tukino ai i ahau, i pera ai me te Atua, te makona koutou i oku kikokiko?
23 quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei quis mihi det ut exarentur in libro
Aue, me i tuhituhia aku kupu! Aue, me i taia ki te pukapuka!
24 stilo ferreo et plumbi lammina vel certe sculpantur in silice
Me i whaoa ki te kamaka, ki te pene rino, ki te mata, hei mea mo a mua noa atu!
25 scio enim quod redemptor meus vivat et in novissimo de terra surrecturus sim
Otiia e mohio ana ahau kei te ora toku kaihoko, a i nga wa i muri nei ka tu ia ki runga ki te whenua;
26 et rursum circumdabor pelle mea et in carne mea videbo Deum
A ahakoa i muri i te paunga o toku kiri, ka titiro tonu ahau i roto i toku kikokiko ki te Atua:
27 quem visurus sum ego ipse et oculi mei conspecturi sunt et non alius reposita est haec spes mea in sinu meo
E titiro ano ahau ki a ia, ahau nei ano; a ma oku kanohi e matakitaki, kahore ma o tetahi atu. Pau rawa oku whatumanawa i roto i ahau.
28 quare ergo nunc dicitis persequamur eum et radicem verbi inveniamus contra eum
Ki te ki koutou, Na, ta tatou hanga ki te tukino i a ia! kua kitea hoki te take o te mea i roto i ahau;
29 fugite ergo a facie gladii quoniam ultor iniquitatum gladius est et scitote esse iudicium
Kia wehi koutou kei mate i te hoari; no te mea ko te whiunga ki te hoari kei roto i te riri, e mohio ai koutou he whakawa ano tenei.
