Job 16
1 respondens autem Iob dixit
Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
2 audivi frequenter talia consolatores onerosi omnes vos estis
Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
3 numquid habebunt finem verba ventosa aut aliquid tibi molestum est si loquaris
I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
4 poteram et ego similia vestri loqui atque utinam esset anima vestra pro anima mea consolarer et ego vos sermonibus et moverem caput meum super vos
Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
5 roborarem vos ore meo et moverem labia quasi parcens vobis
Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
6 sed quid agam si locutus fuero non quiescet dolor meus et si tacuero non recedet a me
Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
7 nunc autem oppressit me dolor meus et in nihili redacti sunt omnes artus mei
A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
8 rugae meae testimonium dicunt contra me et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi
Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
9 collegit furorem suum in me et comminans mihi infremuit contra me dentibus suis hostis meus terribilibus oculis me intuitus est
Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
10 aperuerunt super me ora sua exprobrantes percusserunt maxillam meam satiati sunt poenis meis
Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
11 conclusit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradidit
Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
12 ego ille quondam opulentus repente contritus sum tenuit cervicem meam confregit me et posuit sibi quasi in signum
Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
13 circumdedit me lanceis suis convulneravit lumbos meos non pepercit et effudit in terra viscera mea
Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
14 concidit me vulnere super vulnus inruit in me quasi gigans
Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
15 saccum consui super cutem meam et operui cinere cornu meum
Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
16 facies mea intumuit a fletu et palpebrae meae caligaverunt
Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
17 haec passus sum absque iniquitate manus meae cum haberem mundas ad Deum preces
Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )
18 terra ne operias sanguinem meum neque inveniat locum in te latendi clamor meus
O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
19 ecce enim in caelo testis meus et conscius meus in excelsis
Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
20 verbosi mei amici mei ad Deum stillat oculus meus
O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
21 atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo
Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
22 ecce enim breves anni transeunt et semitam per quam non revertar ambulo
Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
