Job 16

1 respondens autem Iob dixit

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 audivi frequenter talia consolatores onerosi omnes vos estis

من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید.

3 numquid habebunt finem verba ventosa aut aliquid tibi molestum est si loquaris

آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟

4 poteram et ego similia vestri loqui atque utinam esset anima vestra pro anima mea consolarer et ego vos sermonibus et moverem caput meum super vos

اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم.

5 roborarem vos ore meo et moverem labia quasi parcens vobis

اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم.

6 sed quid agam si locutus fuero non quiescet dolor meus et si tacuero non recedet a me

هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد.

7 nunc autem oppressit me dolor meus et in nihili redacti sunt omnes artus mei

خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای.

8 rugae meae testimonium dicunt contra me et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi

ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند.

9 collegit furorem suum in me et comminans mihi infremuit contra me dentibus suis hostis meus terribilibus oculis me intuitus est

خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد.

10 aperuerunt super me ora sua exprobrantes percusserunt maxillam meam satiati sunt poenis meis

مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند.

11 conclusit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradidit

خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند.

12 ego ille quondam opulentus repente contritus sum tenuit cervicem meam confregit me et posuit sibi quasi in signum

من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است.

13 circumdedit me lanceis suis convulneravit lumbos meos non pepercit et effudit in terra viscera mea

با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد.

14 concidit me vulnere super vulnus inruit in me quasi gigans

او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند.

15 saccum consui super cutem meam et operui cinere cornu meum

لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام.

16 facies mea intumuit a fletu et palpebrae meae caligaverunt

از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است.

17 haec passus sum absque iniquitate manus meae cum haberem mundas ad Deum preces

ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست.

18 terra ne operias sanguinem meum neque inveniat locum in te latendi clamor meus

ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد.

19 ecce enim in caelo testis meus et conscius meus in excelsis

من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند.

20 verbosi mei amici mei ad Deum stillat oculus meus

دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم

21 atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo

و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند.

22 ecce enim breves anni transeunt et semitam per quam non revertar ambulo

زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست.