Job 14

1 homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis

Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;

2 quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet

Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.

3 et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium

A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.

4 quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es

Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.

5 breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt

Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.

6 recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius

Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.

7 lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant

[Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.

8 si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius

Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;

9 ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est

[To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.

10 homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est

Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?

11 quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat

Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;

12 sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo

Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.

13 quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei (Sheol h7585)

Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)

14 putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea

Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.

15 vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram

Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.

16 tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis

Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?

17 signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam

Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.

18 mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo

Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.

19 lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes

Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.

20 roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum

Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.

21 sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget

Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.

22 attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit

Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.