Job 13
1 ecce omnia et vidit oculus meus et audivit auris mea et intellexi singula
Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.
2 secundum scientiam vestram et ego novi nec inferior vestri sum
Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.
3 sed tamen ad Omnipotentem loquar et disputare cum Deo cupio
Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.
4 prius vos ostendens fabricatores mendacii et cultores perversorum dogmatum
Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.
5 atque utinam taceretis ut putaremini esse sapientes
Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.
6 audite ergo correptiones meas et iudicium labiorum meorum adtendite
Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.
7 numquid Deus indiget vestro mendacio ut pro illo loquamini dolos
Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?
8 numquid faciem eius accipitis et pro Deo iudicare nitimini
Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?
9 aut placebit ei quem celare nihil potest aut decipietur ut homo vestris fraudulentiis
Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?
10 ipse vos arguet quoniam in abscondito faciem eius accipitis
Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.
11 statim ut se commoverit turbabit vos et terror eius inruet super vos
Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?
12 memoria vestra conparabitur cineri et redigentur in lutum cervices vestrae
Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.
13 tacete paulisper ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit
Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.
14 quare lacero carnes meas dentibus meis et animam meam porto in manibus meis
Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?
15 etiam si occiderit me in ipso sperabo verumtamen vias meas in conspectu eius arguam
Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.
16 et ipse erit salvator meus non enim veniet in conspectu eius omnis hypocrita
Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.
17 audite sermonem meum et enigmata percipite auribus vestris
Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.
18 si fuero iudicatus scio quod iustus inveniar
Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.
19 quis est qui iudicetur mecum veniat quare tacens consumor
Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.
20 duo tantum ne facias mihi et tunc a facie tua non abscondar
Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:
21 manum tuam longe fac a me et formido tua non me terreat
Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.
22 et voca me et respondebo tibi aut certe loquar et tu responde mihi
Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.
23 quantas habeo iniquitates et peccata scelera mea et delicta ostende mihi
Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.
24 cur faciem tuam abscondis et arbitraris me inimicum tuum
Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?
25 contra folium quod vento rapitur ostendis potentiam tuam et stipulam siccam persequeris
Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?
26 scribis enim contra me amaritudines et consumere me vis peccatis adulescentiae meae
Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.
27 posuisti in nervo pedem meum et observasti omnes semitas meas et vestigia pedum meorum considerasti
Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;
28 qui quasi putredo consumendus sum et quasi vestimentum quod comeditur a tinea
Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.
