Job 12
1 respondens autem Iob dixit
Då svara Job og sagde:
2 ergo vos estis soli homines et vobiscum morietur sapientia
«Ja visst, de er dei rette folk, og visdomen døyr ut med dykk.
3 et mihi est cor sicut et vobis nec inferior vestri sum quis enim haec quae nostis ignorat
Men eg hev vit so vel som de; eg ei til atters stend for dykk; kven kjenner ikkje dette fyrr?
4 qui deridetur ab amico suo sicut ego invocabit Deum et exaudiet eum deridetur enim iusti simplicitas
Til spott for venen min vert eg som bad til Gud og bønhøyrd vart. Til spott vert rettvis mann og ærleg.
5 lampas contempta apud cogitationes divitum parata ad tempus statutum
Vanvyrd ulukka! tenkjer trygg mann, vanvyrdnad ventar deim som vinglar.
6 abundant tabernacula praedonum et audacter provocant Deum cum ipse dederit omnia in manibus eorum
Valdsmenn bur roleg i sitt tjeld; trygge er dei som tergar Gud, dei som hev Gud i neven sin.
7 nimirum interroga iumenta et docebunt te et volatilia caeli et indicabunt tibi
Spør bølingen, han skal deg læra, og fugl i luft, han segja skal,
8 loquere terrae et respondebit tibi et narrabunt pisces maris
og tal til jordi, ho skal læra, og fisk i hav, skal melda deg:
9 quis ignorat quod omnia haec manus Domini fecerit
Kven skynar ei på alt i hop, at Herrens hand hev skapa det?
10 in cuius manu anima omnis viventis et spiritus universae carnis hominis
Kvar livand’ sjæl han hev i handi og åndi åt kvart menneskje.
11 nonne auris verba diiudicat et fauces comedentis saporem
Vert ordi ei med øyra prøvde, som du med gomen maten smakar?
12 in antiquis est sapientia et in multo tempore prudentia
Hjå folk med gråe hår er visdom, og vit hjå deim som liver lenge.
13 apud ipsum est sapientia et fortitudo ipse habet consilium et intellegentiam
Hjå honom visdom er og kraft, hjå honom råd og dømekraft.
14 si destruxerit nemo est qui aedificet et si incluserit hominem nullus est qui aperiat
Når han riv ned, kven byggjer upp? Når han set fast, kven løyser ut?
15 si continuerit aquas omnia siccabuntur et si emiserit eas subvertent terram
Han stengjer vatnet, turkar det, slepper det, so det jordi øyder.
16 apud ipsum est fortitudo et sapientia ipse novit et decipientem et eum qui decipitur
Hjå honom kraft og klokskap er; han eig båd’ vegvill og vill-leidar;
17 adducit consiliarios in stultum finem et iudices in stuporem
rådsherrar fører han som fangar, og domarar han gjer til dårar.
18 balteum regum dissolvit et praecingit fune renes eorum
Han løyser konge-styring upp, legg reip kring livet på deim sjølve.
19 ducit sacerdotes inglorios et optimates subplantat
Han fører prestar plundra burt og øyder ut eld’-gamle ætter.
20 commutans labium veracium et doctrinam senum auferens
Han mælet tek frå øvde talar og vitet frå dei gamle menn,
21 effundit despectionem super principes et eos qui oppressi fuerant relevans
og yver stormenn skam han øys og løyser beltet på dei sterke.
22 qui revelat profunda de tenebris et producit in lucem umbram mortis
Han myrkret driv or holor ut og fører dimma fram i dagen.
23 qui multiplicat gentes et perdet eas et subversas in integrum restituet
Han aukar folk og tynar deim; han spreider folk og fører deim;
24 qui inmutat cor principum populi terrae et decipit eos ut frustra incedant per invium
Han vitet tek frå jordheimsfyrstar og let veglaus heid deim vildra;
25 palpabunt quasi in tenebris et non in luce et errare eos faciet quasi ebrios
dei sviv i myrkret utan ljos, han let dei raga liksom drukne.
