< Job 11 >
1 respondens autem Sophar Naamathites dixit
Y respondió Sofar Naamatita, y dijo:
2 numquid qui multa loquitur non et audiet aut vir verbosus iustificabitur
¿Las muchas palabras, no han de tener respuesta? ¿Y el hombre parlero será justificado?
3 tibi soli tacebunt homines et cum ceteros inriseris a nullo confutaberis
¿Tus mentiras harán callar los hombres? ¿y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?
4 dixisti enim purus est sermo meus et mundus sum in conspectu tuo
Tú dices: Mi manera de vivir es pura, y yo soy limpio delante de tus ojos.
5 atque utinam Deus loqueretur tecum et aperiret labia sua tibi
Mas, ¡oh quién diera que Dios hablara, y abriera sus labios contigo!
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiae et quod multiplex esset lex eius et intellegeres quod multo minora exigaris a Deo quam meretur iniquitas tua
Y que te declarara los secretos de la sabiduría: porque dos tantos mereces según la ley; y sabe que Dios te ha olvidado por tu iniquidad.
7 forsitan vestigia Dei conprehendes et usque ad perfectum Omnipotentem repperies
¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿llegarás tú a la perfección del Todopoderoso?
8 excelsior caelo est et quid facies profundior inferno et unde cognosces (Sheol )
Es más alto que los cielos, ¿qué harás? es más profundo que el infierno, ¿cómo le conocerás? (Sheol )
9 longior terrae mensura eius et latior mari
Su medida es más larga que la tierra, y más ancha que la mar.
10 si subverterit omnia vel in unum coartaverit quis contradicet ei
Si cortare, o encerrare, o juntare, ¿quién le responderá?
11 ipse enim novit hominum vanitatem et videns iniquitatem nonne considerat
Porque el conoce a los hombres vanos: y ve la iniquidad, ¿y no entenderá?
12 vir vanus in superbiam erigitur et tamquam pullum onagri se liberum natum putat
El hombre vano se hará entendido, aunque nazca como el pollino del asno montés.
13 tu autem firmasti cor tuum et expandisti ad eum manus tuas
Si tú preparares tu corazón, y extendieres a él tus manos:
14 si iniquitatem quod est in manu tua abstuleris a te et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia
Si alguna iniquidad está en tu mano, y la echares de ti, y no consintieres que en tus habitaciones more maldad:
15 tum levare poteris faciem tuam absque macula et eris stabilis et non timebis
Entonces levantarás tu rostro de mancha, y serás fuerte, y no temerás;
16 miseriae quoque oblivisceris et quasi aquarum quae praeterierint recordaberis
Y olvidarás tu trabajo, y te acordarás de él, como de aguas que pasaron.
17 et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam et cum te consumptum putaveris orieris ut lucifer
Y en mitad de la siesta se levantará bonanza: resplandecerás, y serás como la mañana.
18 et habebis fiduciam proposita tibi spe et defossus securus dormies
Y confiarás, que habrá esperanza; y cabarás, y dormirás seguro.
19 requiesces et non erit qui te exterreat et deprecabuntur faciem tuam plurimi
Y acostarte has, y no habrá quien te espante; y muchos te rogarán.
20 oculi autem impiorum deficient et effugium peribit ab eis et spes eorum abominatio animae
Mas los ojos de los malos se consumirán, y no tendrán refugio; y su esperanza será dolor de alma.