< Job 11 >
1 respondens autem Sophar Naamathites dixit
Entonces Sofar naamatita respondió:
2 numquid qui multa loquitur non et audiet aut vir verbosus iustificabitur
¿No habrá respuesta a la abundancia de palabras? ¿Será justificado el que habla mucho?
3 tibi soli tacebunt homines et cum ceteros inriseris a nullo confutaberis
¿Harán callar a los hombres tus jactancias? ¿Harás escarnio sin que alguno te avergüence?
4 dixisti enim purus est sermo meus et mundus sum in conspectu tuo
Pues dijiste: Mi enseñanza es pura, y soy inocente delante de Ti.
5 atque utinam Deus loqueretur tecum et aperiret labia sua tibi
Pero, quién diera que ʼElohim hable y abra su boca hacia ti.
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiae et quod multiplex esset lex eius et intellegeres quod multo minora exigaris a Deo quam meretur iniquitas tua
Te declare secretos de sabiduría, porque Él es de múltiple entendimiento. Así entenderías que ʼElohim, en tu favor, te castiga menos de lo que merece tu iniquidad.
7 forsitan vestigia Dei conprehendes et usque ad perfectum Omnipotentem repperies
¿Descubrirás tú las profundidades de ʼElohim? ¿Puedes hallar los límites de ʼEL-Shadday?
8 excelsior caelo est et quid facies profundior inferno et unde cognosces (Sheol )
Es más alto que los cielos, ¿qué puedes tú hacer? Es más profundo que el Seol, ¿qué puedes tú saber? (Sheol )
9 longior terrae mensura eius et latior mari
Su dimensión es más extensa que la tierra y más ancha que el mar.
10 si subverterit omnia vel in unum coartaverit quis contradicet ei
Si Él pasa y aprisiona, o convoca una asamblea, ¿quién lo puede restringir?
11 ipse enim novit hominum vanitatem et videns iniquitatem nonne considerat
Porque Él conoce a los hombres vanos. Ve también su perversidad, ¿y no la considerará?
12 vir vanus in superbiam erigitur et tamquam pullum onagri se liberum natum putat
El hombre vano será entendido cuando un pollino de asno montés nazca hombre.
13 tu autem firmasti cor tuum et expandisti ad eum manus tuas
Si tú dispones tu corazón y extiendes a Él tus manos,
14 si iniquitatem quod est in manu tua abstuleris a te et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia
si hay iniquidad en tus manos, la alejas de ti y no permites que la perversidad more en tus tiendas,
15 tum levare poteris faciem tuam absque macula et eris stabilis et non timebis
entonces levantarías tu semblante libre de mancha, estarías firme y nada temerías,
16 miseriae quoque oblivisceris et quasi aquarum quae praeterierint recordaberis
olvidarías tu aflicción y la recordarías como aguas que pasaron.
17 et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam et cum te consumptum putaveris orieris ut lucifer
Tu existencia sería más resplandeciente que el mediodía. Aunque haya oscuridad, sería como la alborada.
18 et habebis fiduciam proposita tibi spe et defossus securus dormies
Estarías confiado, porque habría esperanza. Mirarías alrededor y descansarías seguro,
19 requiesces et non erit qui te exterreat et deprecabuntur faciem tuam plurimi
reposarías, sin que alguno te espante. Y muchos implorarían tu favor.
20 oculi autem impiorum deficient et effugium peribit ab eis et spes eorum abominatio animae
Pero los ojos de los perversos fallarán, y no habrá escape para ellos. Su esperanza será el último suspiro.