Job 11
1 respondens autem Sophar Naamathites dixit
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 numquid qui multa loquitur non et audiet aut vir verbosus iustificabitur
«Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
3 tibi soli tacebunt homines et cum ceteros inriseris a nullo confutaberis
Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
4 dixisti enim purus est sermo meus et mundus sum in conspectu tuo
Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
5 atque utinam Deus loqueretur tecum et aperiret labia sua tibi
Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
6 ut ostenderet tibi secreta sapientiae et quod multiplex esset lex eius et intellegeres quod multo minora exigaris a Deo quam meretur iniquitas tua
og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
7 forsitan vestigia Dei conprehendes et usque ad perfectum Omnipotentem repperies
Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du? (Sheol h7585)
9 longior terrae mensura eius et latior mari
Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
10 si subverterit omnia vel in unum coartaverit quis contradicet ei
Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
11 ipse enim novit hominum vanitatem et videns iniquitatem nonne considerat
Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
12 vir vanus in superbiam erigitur et tamquam pullum onagri se liberum natum putat
Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
13 tu autem firmasti cor tuum et expandisti ad eum manus tuas
Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
14 si iniquitatem quod est in manu tua abstuleris a te et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia
og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
15 tum levare poteris faciem tuam absque macula et eris stabilis et non timebis
då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
16 miseriae quoque oblivisceris et quasi aquarum quae praeterierint recordaberis
då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
17 et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam et cum te consumptum putaveris orieris ut lucifer
Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
18 et habebis fiduciam proposita tibi spe et defossus securus dormies
då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
19 requiesces et non erit qui te exterreat et deprecabuntur faciem tuam plurimi
Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
20 oculi autem impiorum deficient et effugium peribit ab eis et spes eorum abominatio animae
Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
