< Job 10 >

1 taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae meae
¡Odio mi vida! Permíteme hablar libremente de mis quejas; no puedo guardarme mi amargura.
2 dicam Deo noli me condemnare indica mihi cur me ita iudices
Le diré a Dios: “No te limites a condenarme; dime qué tienes contra mí.
3 numquid bonum tibi videtur si calumnieris et opprimas me opus manuum tuarum et consilium impiorum adiuves
¿Te gusta acusarme? ¿Por qué me rechazas a mí, a quien has creado con tus propias manos, y sin embargo te alegras de las maquinaciones de los malvados?
4 numquid oculi carnei tibi sunt aut sicut videt homo et tu videbis
¿Tienes ojos humanos? ¿Ves como los seres humanos?
5 numquid sicut dies hominis dies tui et anni tui sicut humana sunt tempora
¿Es tu vida tan corta como la de los mortales? ¿Son tus años tan breves como los de la humanidad,
6 ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris
para que tengas que examinar mis males e investigar mis pecados?
7 et scias quia nihil impium fecerim cum sit nemo qui de manu tua possit eruere
Aunque sabes que no soy culpable, nadie puede salvarme de ti.
8 manus tuae plasmaverunt me et fecerunt me totum in circuitu et sic repente praecipitas me
Me hiciste y me diste forma con tus propias manos, y sin embargo me destruyes.
9 memento quaeso quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me
Recuerda que me diste forma como a un pedazo de arcilla; ¿vas a volver a convertirme en polvo?
10 nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti
Me derramaste como la leche, me cuajaste como el queso.
11 pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me
Me vestiste de piel y carne; tejiste mi cuerpo con huesos y músculos.
12 vitam et misericordiam tribuisti mihi et visitatio tua custodivit spiritum meum
Me diste vida y me mostraste tu bondad; me has cuidado mucho.
13 licet haec celes in corde tuo tamen scio quia universorum memineris
“Pero guardaste estas cosas en tu corazón. Sé que tu propósito era
14 si peccavi et ad horam pepercisti mihi cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris
vigilarme, y si pecaba, entonces no perdonarías mis males.
15 et si impius fuero vae mihi est et si iustus non levabo caput saturatus adflictione et miseria
Si soy culpable, estoy en problemas; si soy inocente, no puedo mantener la cabeza en alto porque estoy totalmente deshonrado al ver mis sufrimientos.
16 et propter superbiam quasi leaenam capies me reversusque mirabiliter me crucias
Si mantengo la cabeza alta me persigues como un león, mostrando lo poderoso que eres para herirme.
17 instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me et poenae militant in me
Repites tus argumentos contra mí, derramas más y más tu ira contra mí, envías nuevos ejércitos contra mí.
18 quare de vulva eduxisti me qui utinam consumptus essem ne oculus me videret
“¿Por qué me dejaste nacer? Ojalá hubiera muerto y nadie me hubiera visto nunca.
19 fuissem quasi qui non essem de utero translatus ad tumulum
Hubiera sido mejor que nunca hubiera existido, llevado directamente del vientre a la tumba.
20 numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi dimitte ergo me ut plangam paululum dolorem meum
Sólo me quedan unos días, así que ¿por qué no me dejas en paz para que pueda tener un poco de paz
21 antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine
antes de ir al sitio de donde nunca volveré, la tierra de las tinieblas y la sombra de la muerte?
22 terram miseriae et tenebrarum ubi umbra mortis et nullus ordo et sempiternus horror inhabitans
La tierra de la oscuridad total donde se encuentra la sombra de la muerte, un lugar de caos donde la luz misma es oscuridad”.

< Job 10 >