Job 10
1 taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae meae
Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.
2 dicam Deo noli me condemnare indica mihi cur me ita iudices
Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?
3 numquid bonum tibi videtur si calumnieris et opprimas me opus manuum tuarum et consilium impiorum adiuves
Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?
4 numquid oculi carnei tibi sunt aut sicut videt homo et tu videbis
Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?
5 numquid sicut dies hominis dies tui et anni tui sicut humana sunt tempora
Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;
6 ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris
Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?
7 et scias quia nihil impium fecerim cum sit nemo qui de manu tua possit eruere
Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.
8 manus tuae plasmaverunt me et fecerunt me totum in circuitu et sic repente praecipitas me
Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.
9 memento quaeso quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me
Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?
10 nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti
Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?
11 pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me
Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.
12 vitam et misericordiam tribuisti mihi et visitatio tua custodivit spiritum meum
Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.
13 licet haec celes in corde tuo tamen scio quia universorum memineris
I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.
14 si peccavi et ad horam pepercisti mihi cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris
Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.
15 et si impius fuero vae mihi est et si iustus non levabo caput saturatus adflictione et miseria
Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;
16 et propter superbiam quasi leaenam capies me reversusque mirabiliter me crucias
Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.
17 instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me et poenae militant in me
Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.
18 quare de vulva eduxisti me qui utinam consumptus essem ne oculus me videret
Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!
19 fuissem quasi qui non essem de utero translatus ad tumulum
Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!
20 numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi dimitte ergo me ut plangam paululum dolorem meum
Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;
21 antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine
Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;
22 terram miseriae et tenebrarum ubi umbra mortis et nullus ordo et sempiternus horror inhabitans
Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.
