Job 10
1 taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae meae
Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim; rozpuszczę przeciw sobie narzekanie moje, a będę mówił w gorzkości duszy mojej.
2 dicam Deo noli me condemnare indica mihi cur me ita iudices
Rzekę Bogu: Nie potępiajże mię; raczej mi oznajmij, czemu spór ze mną wiedziesz?
3 numquid bonum tibi videtur si calumnieris et opprimas me opus manuum tuarum et consilium impiorum adiuves
Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?
4 numquid oculi carnei tibi sunt aut sicut videt homo et tu videbis
Azaż ty masz oczy cielesne? Albo jako człowiek widzi, ty widzisz?
5 numquid sicut dies hominis dies tui et anni tui sicut humana sunt tempora
Dni twoje, zaż są jako dni człowiecze? a lata twoje jako lata ludzkie?
6 ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris
Iż się wywiadujesz nieprawości mojej, a o grzechu moim badasz się?
7 et scias quia nihil impium fecerim cum sit nemo qui de manu tua possit eruere
Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.
8 manus tuae plasmaverunt me et fecerunt me totum in circuitu et sic repente praecipitas me
Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.
9 memento quaeso quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me
Pomnij proszę, żeś mię jako glinę ulepił, a w proch mię zaś obrócisz.
10 nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti
Izali jako mleko nie zlałeś mię, a jako ser nie utworzyłeś mię?
11 pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me
Skórą i ciałem przyoblokłeś mię, a kościami i żyłami pospinałeś mię.
12 vitam et misericordiam tribuisti mihi et visitatio tua custodivit spiritum meum
Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.
13 licet haec celes in corde tuo tamen scio quia universorum memineris
A chociażeś to skrył w sercu twojem, wiem jednak, że to jest z woli twojej.
14 si peccavi et ad horam pepercisti mihi cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris
Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.
15 et si impius fuero vae mihi est et si iustus non levabo caput saturatus adflictione et miseria
Jeźlim bezbożny, biada mi! a choćbym też był sprawiedliwym, nie podniosę głowy mojej, będąc nasycony pohańbieniem, i widząc utrapienie moje,
16 et propter superbiam quasi leaenam capies me reversusque mirabiliter me crucias
Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.
17 instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me et poenae militant in me
Odnawiasz świadków twoich przeciwko mnie, a rozmnażasz rozgniewanie twoje na mię; wojska jedne po drugich są przeciwko mnie.
18 quare de vulva eduxisti me qui utinam consumptus essem ne oculus me videret
Przeczżeś mię z żywota wywiódł? Ach, bym był umarł, żeby mię było oko nie widziało!
19 fuissem quasi qui non essem de utero translatus ad tumulum
Obym był, jakoby mię nie było! oby mię było zaraz z żywota do grobu zaniesiono!
20 numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi dimitte ergo me ut plangam paululum dolorem meum
Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,
21 antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine
Pierwej niż odejdę tam, skąd się nie wrócę, do ziemi ciemności, i do cienia śmierci;
22 terram miseriae et tenebrarum ubi umbra mortis et nullus ordo et sempiternus horror inhabitans
Do ziemi ciemnej, jako chmura, i do cienia śmierci, gdzie niemasz przemiany, jedno sama gęsta ciemność.
