Job 10

1 taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae meae

۱ «جانم از حیاتم بیزار است. پس ناله خود را روان می‌سازم و در تلخی جان خود سخن می‌رانم.

2 dicam Deo noli me condemnare indica mihi cur me ita iudices

۲ به خدا می‌گویم مرا ملزم مساز، و مرا بفهمان که از چه سبب با من منازعت می‌کنی؟

3 numquid bonum tibi videtur si calumnieris et opprimas me opus manuum tuarum et consilium impiorum adiuves

۳ آیا برای تو نیکو است که ظلم نمایی وعمل دست خود را حقیر شماری، و بر مشورت شریران بتابی؟

4 numquid oculi carnei tibi sunt aut sicut videt homo et tu videbis

۴ آیا تو را چشمان بشر است؟ یامثل دیدن انسان می‌بینی؟

5 numquid sicut dies hominis dies tui et anni tui sicut humana sunt tempora

۵ آیا روزهای تو مثل روزهای انسان است؟ یا سالهای تو مثل روزهای مرد است؟

6 ut quaeras iniquitatem meam et peccatum meum scruteris

۶ که معصیت مرا تفحص می‌کنی وبرای گناهانم تجسس می‌نمایی؟

7 et scias quia nihil impium fecerim cum sit nemo qui de manu tua possit eruere

۷ اگر‌چه می‌دانی که شریر نیستم و از دست تو رهاننده‌ای نیست.

8 manus tuae plasmaverunt me et fecerunt me totum in circuitu et sic repente praecipitas me

۸ «دستهایت مرا جمیع و تمام سرشته است، و مرا آفریده است و آیا مرا هلاک می‌سازی؟

9 memento quaeso quod sicut lutum feceris me et in pulverem reduces me

۹ به یادآور که مرا مثل سفال ساختی و آیا مرا به غباربرمی گردانی؟

10 nonne sicut lac mulsisti me et sicut caseum me coagulasti

۱۰ آیا مرا مثل شیر نریختی و مثل پنیر، منجمد نساختی؟

11 pelle et carnibus vestisti me et ossibus et nervis conpegisti me

۱۱ مرا به پوست و گوشت ملبس نمودی و مرا با استخوانها و پیها بافتی.

12 vitam et misericordiam tribuisti mihi et visitatio tua custodivit spiritum meum

۱۲ حیات و احسان به من عطا فرمودی و لطف توروح مرا محافظت نمود.

13 licet haec celes in corde tuo tamen scio quia universorum memineris

۱۳ اما این چیزها را دردل خود پنهان کردی، و می‌دانم که اینها در فکرتو بود.

14 si peccavi et ad horam pepercisti mihi cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris

۱۴ اگر گناه کردم، مرا نشان کردی و مرا ازمعصیتم مبرا نخواهی ساخت.

15 et si impius fuero vae mihi est et si iustus non levabo caput saturatus adflictione et miseria

۱۵ اگر شریر هستم وای بر من! و اگر عادل هستم سر خود رابرنخواهم افراشت، زیرا از اهانت پر هستم ومصیبت خود را می‌بینم!

16 et propter superbiam quasi leaenam capies me reversusque mirabiliter me crucias

۱۶ و اگر (سرم )برافراشته شود، مثل شیر مرا شکار خواهی کرد و باز عظمت خود را بر من ظاهر خواهی ساخت.

17 instauras testes tuos contra me et multiplicas iram tuam adversum me et poenae militant in me

۱۷ گواهان خود را بر من پی درپی می‌آوری و غضب خویش را بر من می‌افزایی وافواج متعاقب یکدیگر به ضد منند.

18 quare de vulva eduxisti me qui utinam consumptus essem ne oculus me videret

۱۸ پس برای چه مرا از رحم بیرون آوردی؟ کاش که جان می‌دادم و چشمی مرا نمی دید.

19 fuissem quasi qui non essem de utero translatus ad tumulum

۱۹ پس می‌بودم، چنانکه نبودم و از رحم مادرم به قبر برده می‌شدم.

20 numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi dimitte ergo me ut plangam paululum dolorem meum

۲۰ آیا روزهایم قلیل نیست؟ پس مراترک کن، و از من دست بردار تا اندکی گشاده روشوم،

21 antequam vadam et non revertar ad terram tenebrosam et opertam mortis caligine

۲۱ قبل از آنکه بروم به‌جایی که از آن برنخواهم گشت، به زمین ظلمت و سایه موت!

22 terram miseriae et tenebrarum ubi umbra mortis et nullus ordo et sempiternus horror inhabitans

۲۲ به زمین تاریکی غلیظ مثل ظلمات، زمین سایه موت و بی‌ترتیب که روشنایی آن مثل ظلمات است.»