Isaiæ 32
1 ecce in iustitia regnabit rex et principes in iudicio praeerunt
Oto król będzie panował w sprawiedliwości, a książęta będą rządzić w prawości.
2 et erit vir sicut qui absconditur a vento et celat se a tempestate sicut rivi aquarum in siti et umbra petrae prominentis in terra deserta
I ten mężczyzna będzie jak zasłona przed wiatrem i jak schronienie przed burzą; jak strumienie wód w suchym miejscu, jak cień wielkiej skały w spragnionej ziemi.
3 non caligabunt oculi videntium et aures audientium diligenter auscultabunt
Oczy patrzących nie będą zaćmione i uszy słuchających będą uważnie słuchać.
4 et cor stultorum intelleget scientiam et lingua balborum velociter loquetur et plane
Serce pochopnych zrozumie wiedzę, a język jąkających się będzie mówić pewnie i wyraźnie.
5 non vocabitur ultra is qui insipiens est princeps neque fraudulentus appellabitur maior
Nieszlachetnego nie będą już nazywać szlachetnym ani o skąpym nie powie się, że [jest] szczodry;
6 stultus enim fatua loquetur et cor eius faciet iniquitatem ut perficiat simulationem et loquatur ad Dominum fraudulenter et vacuefaciat animam esurientis et potum sitienti auferat
Nieszlachetny bowiem mówi nikczemnie i jego serce obmyśla nieprawość, aby postępował obłudnie i mówił przeciwko PANU przewrotnie, by wyniszczył duszę głodnego i spragnionego pozbawił napoju.
7 fraudulenti vasa pessima sunt ipse enim cogitationes concinnavit ad perdendos mites in sermone mendacii cum loqueretur pauper iudicium
Zamierzenia skąpego są złe, bo chytrze obmyśla, jak zniszczyć biednych słowami kłamstwa i mówić przeciwko ubogim przed sądem.
8 princeps vero ea quae digna sunt principe cogitavit et ipse super duces stabit
Ale szczodry ma szczodrobliwe myśli i będzie obstawać przy swojej szczodrobliwości.
9 mulieres opulentae surgite et audite vocem meam filiae confidentes percipite auribus eloquium meum
Kobiety beztroskie, powstańcie, słuchajcie mego głosu; córki pewne siebie, nakłońcie ucha na moją mowę.
10 post dies et annum et vos conturbabimini confidentes consummata est enim vindemia collectio ultra non veniet
Przez wiele dni i lat będziecie zatrwożone, wy pewne siebie! Ustanie bowiem winobranie, zbioru nie będzie.
11 obstupescite opulentae conturbamini confidentes exuite vos et confundimini accingite lumbos vestros
Zatrwóżcie się, wy beztroskie, ulęknijcie się, pewne siebie! Rozbierzcie się i obnażcie się, a przepaszcie [worem] biodra.
12 super ubera plangite super regione desiderabili super vinea fertili
Nastanie lament nad piersiami, nad rozkosznymi polami i nad urodzajną winoroślą.
13 super humum populi mei spina et vepres ascendent quanto magis super omnes domos gaudii civitatis exultantis
Na ziemi mojego ludu wyrosną ciernie i osty – tak, we wszystkich wesołych domach w rozbawionym mieście.
14 domus enim dimissa est multitudo urbis relicta est tenebrae et palpatio factae sunt super speluncas usque in aeternum gaudium onagrorum pascua gregum
Pałace bowiem zostaną opuszczone, ustanie wrzawa miasta, zamek i baszty staną się jaskiniami na zawsze, miejscem uciechy dla dzikich osłów, pastwiskiem dla stad;
15 donec effundatur super nos spiritus de excelso et erit desertum in Chermel et Chermel in saltum reputabitur
Aż zostanie wylany na nas duch z wysoka, pustynia obróci się w urodzajne pole, a urodzajne pole będzie uważane za las.
16 et habitabit in solitudine iudicium et iustitia in Chermel sedebit
Sąd zamieszka na pustyni, sprawiedliwość osiądzie na urodzajnym polu.
17 et erit opus iustitiae pax et cultus iustitiae silentium et securitas usque in sempiternum
Dziełem sprawiedliwości będzie pokój, owocem sprawiedliwości odpoczynek i bezpieczeństwo na wieki.
18 et sedebit populus meus in pulchritudine pacis et in tabernaculis fiduciae et in requie opulenta
Mój lud bowiem będzie mieszkał w przybytku pokoju, w bezpiecznych mieszkaniach i w spokojnych miejscach odpoczynku;
19 grando autem in descensione saltus et humilitate humiliabitur civitas
Gdy spadnie na las grad, a miasto będzie bardzo poniżone.
20 beati qui seminatis super omnes aquas inmittentes pedem bovis et asini
Błogosławieni jesteście, wy, którzy siejecie na wszelkich urodzajnych miejscach, puszczając tam wolno woły i osły.
