Ii Samuelis 22
1 locutus est autem David Domino verba carminis huius in die qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum et de manu Saul
David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
2 et ait Dominus petra mea et robur meum et salvator meus
«Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
3 Deus meus fortis meus sperabo in eum scutum meum et cornu salutis meae elevator meus et refugium meum salvator meus de iniquitate liberabis me
Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
4 laudabilem invocabo Dominum et ab inimicis meis salvus ero
Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
5 quia circumdederunt me contritiones mortis torrentes Belial terruerunt me
Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
Helheims reip var snørde ikring meg. Daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
7 in tribulatione mea invocabo Dominum et ad Deum meum clamabo et exaudiet de templo suo vocem meam et clamor meus veniet ad aures eius
Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
8 commota est et contremuit terra fundamenta montium concussa sunt et conquassata quoniam iratus est
Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
9 ascendit fumus de naribus eius et ignis de ore eius voravit carbones incensi sunt ab eo
Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
10 et inclinavit caelos et descendit et caligo sub pedibus eius
Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
11 et ascendit super cherubin et volavit et lapsus est super pinnas venti
Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
12 posuit tenebras in circuitu suo latibulum cribrans aquas de nubibus caelorum
Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
13 prae fulgore in conspectu eius succensi sunt carbones ignis
Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
14 tonabit de caelis Dominus et Excelsus dabit vocem suam
Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
15 misit sagittas et dissipavit eos fulgur et consumpsit eos
Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
16 et apparuerunt effusiones maris et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini ab inspiratione spiritus furoris eius
Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
17 misit de excelso et adsumpsit me extraxit me de aquis multis
Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
18 liberavit me ab inimico meo potentissimo ab his qui oderant me quoniam robustiores me erant
Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
19 praevenit me in die adflictionis meae et factus est Dominus firmamentum meum
Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
20 et eduxit me in latitudinem liberavit me quia placuit ei
Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
21 retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam manuum mearum reddet mihi
Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
22 quia custodivi vias Domini et non egi impie a Deo meo
For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
23 omnia enim iudicia eius in conspectu meo et praecepta eius non amovi a me
Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
24 et ero perfectus cum eo et custodiam me ab iniquitate mea
So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
25 et restituet Dominus mihi secundum iustitiam meam et secundum munditiam manuum mearum in conspectu oculorum suorum
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
26 cum sancto sanctus eris et cum robusto perfectus
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
27 cum electo electus eris et cum perverso perverteris
Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
28 et populum pauperem salvum facies oculisque tuis excelsos humiliabis
For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
29 quia tu lucerna mea Domine et Domine inluminabis tenebras meas
For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
30 in te enim curram accinctus in Deo meo transiliam murum
Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
31 Deus inmaculata via eius eloquium Domini igne examinatum scutum est omnium sperantium in se
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
32 quis est deus praeter Dominum et quis fortis praeter Deum nostrum
For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
33 Deus qui accingit me fortitudine et conplanavit perfectam viam meam
Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
34 coaequans pedes meos cervis et super excelsa mea statuens me
som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
35 docens manus meas ad proelium et conponens quasi arcum aereum brachia mea
som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
36 dedisti mihi clypeum salutis tuae et mansuetudo mea multiplicavit me
Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
37 dilatabis gressus meos subtus me et non deficient tali mei
Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
38 persequar inimicos meos et conteram et non revertar donec consumam eos
Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
39 consumam eos et confringam ut non consurgant cadent sub pedibus meis
Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
40 accinxisti me fortitudine ad proelium incurvabis resistentes mihi sub me
Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
41 inimicos meos dedisti mihi dorsum odientes me et disperdam eos
Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
42 clamabunt et non erit qui salvet ad Dominum et non exaudiet eos
Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
43 delebo eos ut pulverem terrae quasi lutum platearum comminuam eos atque conpingam
Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
44 salvabis me a contradictionibus populi mei custodies in caput gentium populus quem ignoro serviet mihi
Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
45 filii alieni resistent mihi auditu auris oboedient mihi
Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
46 filii alieni defluxerunt et contrahentur in angustiis suis
Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
47 vivit Dominus et benedictus Deus meus et exaltabitur Deus fortis salutis meae
Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
48 Deus qui das vindictas mihi et deicis populos sub me
Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
49 qui educis me ab inimicis meis et a resistentibus mihi elevas me a viro iniquo liberabis me
og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
50 propterea confitebor tibi Domine in gentibus et nomini tuo cantabo
Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
51 magnificanti salutes regis sui et facienti misericordiam christo suo David et semini eius in sempiternum
For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
