Thessalonicenses I 2
1 nam ipsi scitis fratres introitum nostrum ad vos quia non inanis fuit
he bhrAtaraH, yuSmanmadhye 'smAkaM pravezo niSphalo na jAta iti yUyaM svayaM jAnItha|
2 sed ante passi et contumeliis affecti sicut scitis in Philippis fiduciam habuimus in Deo nostro loqui ad vos evangelium Dei in multa sollicitudine
aparaM yuSmAbhi ryathAzrAvi tathA pUrvvaM philipInagare kliSTA ninditAzca santo'pi vayam IzvarAd utsAhaM labdhvA bahuyatnena yuSmAn Izvarasya susaMvAdam abodhayAma|
3 exhortatio enim nostra non de errore neque de inmunditia neque in dolo
yato'smAkam Adezo bhrAnterazucibhAvAd votpannaH pravaJcanAyukto vA na bhavati|
4 sed sicut probati sumus a Deo ut crederetur nobis evangelium ita loquimur non quasi hominibus placentes sed Deo qui probat corda nostra
kintvIzvareNAsmAn parIkSya vizvasanIyAn mattvA ca yadvat susaMvAdo'smAsu samArpyata tadvad vayaM mAnavebhyo na rurociSamANAH kintvasmadantaHkaraNAnAM parIkSakAyezvarAya rurociSamANA bhASAmahe|
5 neque enim aliquando fuimus in sermone adulationis sicut scitis neque in occasione avaritiae Deus testis est
vayaM kadApi stutivAdino nAbhavAmeti yUyaM jAnItha kadApi chalavastreNa lobhaM nAcchAdayAmetyasmin IzvaraH sAkSI vidyate|
6 nec quaerentes ab hominibus gloriam neque a vobis neque ab aliis
vayaM khrISTasya preritA iva gauravAnvitA bhavitum azakSyAma kintu yuSmattaH parasmAd vA kasmAdapi mAnavAd gauravaM na lipsamAnA yuSmanmadhye mRdubhAvA bhUtvAvarttAmahi|
7 cum possimus oneri esse ut Christi apostoli sed facti sumus lenes in medio vestrum tamquam si nutrix foveat filios suos
yathA kAcinmAtA svakIyazizUn pAlayati tathA vayamapi yuSmAn kAGkSamANA
8 ita desiderantes vos cupide volebamus tradere vobis non solum evangelium Dei sed etiam animas nostras quoniam carissimi nobis facti estis
yuSmabhyaM kevalam Izvarasya susaMvAdaM tannahi kintu svakIyaprANAn api dAtuM manobhirabhyalaSAma, yato yUyam asmAkaM snehapAtrANyabhavata|
9 memores enim estis fratres laborem nostrum et fatigationem nocte et die operantes ne quem vestrum gravaremus praedicavimus in vobis evangelium Dei
he bhrAtaraH, asmAkaM zramaH klezazca yuSmAbhiH smaryyate yuSmAkaM ko'pi yad bhAragrasto na bhavet tadarthaM vayaM divAnizaM parizrAmyanto yuSmanmadhya Izvarasya susaMvAdamaghoSayAma|
10 vos testes estis et Deus quam sancte et iuste et sine querella vobis qui credidistis fuimus
aparaJca vizvAsino yuSmAn prati vayaM kIdRk pavitratvayathArthatvanirdoSatvAcAriNo'bhavAmetyasmin Izvaro yUyaJca sAkSiNa Adhve|
11 sicut scitis qualiter unumquemque vestrum tamquam pater filios suos
aparaJca yadvat pitA svabAlakAn tadvad vayaM yuSmAkam ekaikaM janam upadiSTavantaH sAntvitavantazca,
12 deprecantes vos et consolantes testificati sumus ut ambularetis digne Deo qui vocavit vos in suum regnum et gloriam
ya IzvaraH svIyarAjyAya vibhavAya ca yuSmAn AhUtavAn tadupayuktAcaraNAya yuSmAn pravarttitavantazceti yUyaM jAnItha|
13 ideo et nos gratias agimus Deo sine intermissione quoniam cum accepissetis a nobis verbum auditus Dei accepistis non ut verbum hominum sed sicut est vere verbum Dei qui operatur in vobis qui credidistis
yasmin samaye yUyam asmAkaM mukhAd IzvareNa pratizrutaM vAkyam alabhadhvaM tasmin samaye tat mAnuSANAM vAkyaM na mattvezvarasya vAkyaM mattvA gRhItavanta iti kAraNAd vayaM nirantaram IzvaraM dhanyaM vadAmaH, yatastad Izvarasya vAkyam iti satyaM vizvAsinAM yuSmAkaM madhye tasya guNaH prakAzate ca|
14 vos enim imitatores facti estis fratres ecclesiarum Dei quae sunt in Iudaea in Christo Iesu quia eadem passi estis et vos a contribulibus vestris sicut et ipsi a Iudaeis
he bhrAtaraH, khrISTAzritavatya Izvarasya yAH samityo yihUdAdeze santi yUyaM tAsAm anukAriNo'bhavata, tadbhuktA lokAzca yadvad yihUdilokebhyastadvad yUyamapi svajAtIyalokebhyo duHkham alabhadhvaM|
15 qui et Dominum occiderunt Iesum et prophetas et nos persecuti sunt et Deo non placent et omnibus hominibus adversantur
te yihUdIyAH prabhuM yIzuM bhaviSyadvAdinazca hatavanto 'smAn dUrIkRtavantazca, ta IzvarAya na rocante sarvveSAM mAnavAnAM vipakSA bhavanti ca;
16 prohibentes nos gentibus loqui ut salvae fiant ut impleant peccata sua semper praevenit autem ira Dei super illos usque in finem
aparaM bhinnajAtIyalokAnAM paritrANArthaM teSAM madhye susaMvAdaghoSaNAd asmAn pratiSedhanti cetthaM svIyapApAnAM parimANam uttarottaraM pUrayanti, kintu teSAm antakArI krodhastAn upakramate|
17 nos autem fratres desolati a vobis ad tempus horae aspectu non corde abundantius festinavimus faciem vestram videre cum multo desiderio
he bhrAtaraH manasA nahi kintu vadanena kiyatkAlaM yuSmatto 'smAkaM vicchede jAte vayaM yuSmAkaM mukhAni draSTum atyAkAGkSayA bahu yatitavantaH|
18 quoniam voluimus venire ad vos ego quidem Paulus et semel et iterum et inpedivit nos Satanas
dvirekakRtvo vA yuSmatsamIpagamanAyAsmAkaM vizeSataH paulasya mamAbhilASo'bhavat kintu zayatAno 'smAn nivAritavAn|
19 quae est enim nostra spes aut gaudium aut corona gloriae nonne vos ante Dominum nostrum Iesum estis in adventu eius
yato'smAkaM kA pratyAzA ko vAnandaH kiM vA zlAghyakirITaM? asmAkaM prabho ryIzukhrISTasyAgamanakAle tatsammukhasthA yUyaM kiM tanna bhaviSyatha?
20 vos enim estis gloria nostra et gaudium
yUyam evAsmAkaM gauravAnandasvarUpA bhavatha|
