I Paralipomenon 17
1 cum autem habitaret David in domo sua dixit ad Nathan prophetam ecce ego habito in domo cedrina arca autem foederis Domini sub pellibus est
Pea naʻe hoko ʻo pehē, lolotonga ʻae nofo ʻa Tevita ʻi hono fale, naʻe pehē ʻe Tevita kia Natani ko e palōfita, “Vakai, ʻoku ou nofo au ʻi ha fale sita, ka ʻoku nofo ʻae puha ʻoe fuakava ʻa Sihova ʻi he lalo puipui [pe].”
2 et ait Nathan ad David omnia quae in corde tuo sunt fac Deus enim tecum est
Pea naʻe toki pehē ʻe Natani kia Tevita, “Ke ke fai ʻae meʻa kotoa pē ʻoku ʻi ho loto; he ʻoku kau ʻae ʻOtua kiate koe.”
3 igitur nocte illa factus est sermo Dei ad Nathan dicens
Pea naʻe hoko ʻo pehē, ʻi he pō pe ko ia, naʻe hoko mai ʻae folofola ʻae ʻOtua kia Natani, ʻo pehē,
4 vade et loquere David servo meo haec dicit Dominus non aedificabis tu mihi domum ad habitandum
“ʻAlu, ʻo fakahā kia Tevita ko ʻeku tamaioʻeiki, ‘ʻOku pehē ʻe Sihova, ʻE ʻikai te ke langa ha fale kiate au ke u nofo ai:
5 neque enim mansi in domo ex eo tempore quo eduxi Israhel usque ad hanc diem sed fui semper mutans loca tabernaculi et in tentorio
He kuo ʻikai te u nofo ʻi ha fale talu mei he ʻaho naʻaku ʻomi ai ʻa ʻIsileli ʻo aʻu mai ki he ʻaho ni; ka kuo u feʻaluʻaki ʻi he ngaahi fale fehikitaki, pea mo e fale fakaʻāunofo.
6 manens cum omni Israhel numquid locutus sum saltim uni iudicum Israhel quibus praeceperam ut pascerent populum meum et dixi quare non aedificastis mihi domum cedrinam
ʻI he potu kotoa pē kuo u ʻalu ki ai mo ʻIsileli kātoa, kuo u lea fakasiʻisiʻi ki ha tokotaha ʻi he kau fakamaau ʻo ʻIsileli, ʻakinautolu naʻaku fekauʻi he fafangaʻi ʻa hoku kakai, ʻo pehē, Ko e hā ʻoku ʻikai ai te mou langa moʻoku ha fale sita?’
7 nunc itaque sic loqueris ad servum meum David haec dicit Dominus exercituum ego tuli te cum in pascuis sequereris gregem ut esses dux populi mei Israhel
Ko ia foki, te ke lea ʻo pehē ki heʻeku tamaioʻeiki ko Tevita, ‘ʻOku pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi tokolahi, naʻaku toʻo mai koe mei he nofoʻanga ʻoe fanga sipi, mei he muimui ki he fanga sipi, koeʻuhi ke ke pule ki hoku kakai ʻIsileli:
8 et fui tecum quocumque perrexisti et interfeci omnes inimicos tuos coram te fecique tibi nomen quasi unius magnorum qui celebrantur in terra
Pea kuo u ʻiate koe ʻi he potu fulipē kuo ke ʻalu ki ai, pea kuo u motuhi ʻa ho ngaahi fili kotoa pē mei ho ʻao, pea kuo u ngaohi moʻou ha hingoa ke tatau mo e hingoa ʻoe kakai ongoongo lahi ʻaia ʻoku ʻi māmani.
9 et dedi locum populo meo Israhel plantabitur et habitabit in eo et ultra non commovebitur nec filii iniquitatis adterent eos sicut a principio
Pea te u vaheʻi foki ha potu mā ʻa hoku kakai ʻIsileli, pea te u tō ʻakinautolu, pea te nau nofo ʻi honau potu, pea ʻe ʻikai toe hiki ʻakinautolu; pea ʻe ʻikai toe maumauʻi ʻakinautolu ʻe he fānau ʻoe angakovi, ʻo hangē ko ia naʻe fai ʻi he kamataʻanga,
10 ex diebus quibus dedi iudices populo meo Israhel et humiliavi universos inimicos tuos adnuntio ergo tibi quod aedificaturus sit domum tibi Dominus
Pea talu mei he kuonga ko ia naʻaku fekauʻi ʻae kau fakamaau ke pule ki hoku kakai ʻIsileli. Ka te u fakamoʻulaloa foki ʻa ho ngaahi fili kotoa pē. Pea ʻoku ou tala foki kiate koe ʻe langa hake ho fale ʻoʻou ʻe Sihova.
11 cumque impleveris dies tuos ut vadas ad patres tuos suscitabo semen tuum post te quod erit de filiis tuis et stabiliam regnum eius
Pea ʻe hoko ʻo pehē, ʻoka ʻosi ange ʻa ho ngaahi ʻaho pea ke ʻalu ai ki ho ngaahi tamai, te u fokotuʻu ho hako ʻamui ʻiate koe, ʻakinautolu ʻe tupu mei ho ngaahi foha; pea te u fokotuʻumaʻu ʻa hono puleʻanga.
12 ipse aedificabit mihi domum et firmabo solium eius usque in aeternum
Te ne langa ʻe ia ha fale moʻoku, pea te u fokotuʻumaʻu ʻa hono nofoʻa fakatuʻi ke taʻengata.
13 ego ero ei in patrem et ipse erit mihi in filium et misericordiam meam non auferam ab eo sicut abstuli ab eo qui ante te fuit
Te u hoko ko ʻene tamai, pea te ne hoko ia ko hoku foha: pea ʻe ʻikai te u ʻave ʻa ʻeku ʻaloʻofa meiate ia, ʻo hangē ko ʻeku ʻave ia meiate ia naʻe muʻa ʻiate koe:
14 et statuam eum in domo mea et in regno meo usque in sempiternum et thronus eius erit firmissimus in perpetuum
Ka te u fokotuʻumaʻu ia ʻi hoku fale pea ʻi hoku puleʻanga ʻo taʻengata: pea ʻe fokotuʻumaʻu ʻa hono nofoʻa fakatuʻi ʻo taʻengata.’”
15 iuxta omnia verba haec et iuxta universam visionem istam sic locutus est Nathan ad David
Pea naʻe fai ʻae lea ʻa Natani kia Tevita ʻo tatau mo e ngaahi lea ni kotoa pē, pea tatau mo e meʻa ha mai ni kotoa pē.
16 cumque venisset rex David et sedisset coram Domino dixit quis ego sum Domine Deus et quae domus mea ut praestares mihi talia
Pea naʻe haʻu ʻa Tevita ko e tuʻi ʻo ne nofo ʻi he ʻao ʻo Sihova, ʻo ne pehē, “Ko hai au, ʻE Sihova ko e ʻOtua, pea ko e hā ʻa hoku fale ʻoʻoku, kuo ke ʻomi ai au ʻo aʻu mai ki heni?
17 sed et hoc parum visum est in conspectu tuo ideoque locutus es super domum servi tui etiam in futurum et fecisti me spectabilem super omnes homines Domine Deus meus
Ka ko e meʻa siʻi eni ki ho fofonga, ʻe ʻOtua; he kuo ke folofola ki he fale ʻo hoʻo tamaioʻeiki ki ha kuonga fuoloa ʻaupito ʻe haʻu, pea kuo ke fai kiate au, ʻe Sihova ko e ʻOtua, ʻo hangē ko ha tangata ʻoku ʻeiki lahi.
18 quid ultra addere potest David cum ita glorificaveris servum tuum et cognoveris eum
Ko e hā ha toe lea ʻe faʻa fai ʻe Tevita maʻae ongoongolelei ʻo hoʻo tamaioʻeiki? He ʻoku ke ʻilo ʻe koe ʻa hoʻo tamaioʻeiki.
19 Domine propter famulum tuum iuxta cor tuum fecisti omnem magnificentiam hanc et nota esse voluisti universa magnalia
ʻE Sihova, koeʻuhi ko hoʻo tamaioʻeiki, pea ʻo hangē ko ho finangalo pe ʻoʻou, kuo ke fai ʻae meʻa lahi ni kotoa pē, ʻi hoʻo fakahā mai ʻae ngaahi meʻa lahi ni.
20 Domine non est similis tui et non est alius deus absque te ex omnibus quos audivimus auribus nostris
ʻE Sihova, ʻoku ʻikai ha taha ʻoku tatau mo koe, pea ʻoku ʻikai ha ʻOtua ka ko koe pe, ʻo hangē ko ia kotoa pē kuo fanongo ki ai ʻa homau telinga.
21 quis autem est alius ut populus tuus Israhel gens una in terra ad quam perrexit Deus ut liberaret et faceret populum sibi et magnitudine sua atque terroribus eiceret nationes a facie eius quem de Aegypto liberarat
Pea kofaʻā ia ha puleʻanga ʻe taha ʻi māmani kuo tatau mo hoʻo kakai ʻIsileli, ʻaia naʻe ʻalu ai ʻae ʻOtua ke huhuʻi ko hono kakai ʻoʻona, ke ngaohi koe ko e hingoa lahi mo fakamanavahē ʻia, ko e meʻa ʻi heʻene kapusi atu ʻae ngaahi puleʻanga mei he ʻao ʻo hoʻo kakai, ʻakinautolu kuo ke huhuʻi mai mei ʻIsipite?
22 et posuisti populum tuum Israhel tibi in populum usque in aeternum et tu Domine factus es Deus eius
He naʻa ke ngaohi ʻa hoʻo kakai ʻIsileli, ko ho kakai ʻoʻou ke taʻengata; pea ko koe, ʻE Sihova, naʻa ke hoko ko honau ʻOtua.
23 nunc igitur Domine sermo quem locutus es famulo tuo et super domum eius confirmetur in perpetuum et fac sicut locutus es
Ko ia foki, ʻE Sihova, tuku ʻae meʻa kuo ke folofolaʻaki ki hoʻo tamaioʻeiki, pea mo hono fale, ke fokotuʻumaʻu ʻo taʻengata, pea ke fai ʻo hangē ko hoʻo folofola.
24 permaneatque et magnificetur nomen tuum usque in sempiternum et dicatur Dominus exercituum Deus Israhel et domus David servi eius permanens coram eo
ʻIo, tuku ke fokotuʻumaʻu ia, koeʻuhi ke fakahikihikiʻi ʻa ho huafa ʻo taʻengata, ʻo pehē, ‘Ko Sihova ʻoe ngaahi tokolahi ko e ʻOtua ia ʻo ʻIsileli, ʻio, ko e ʻOtua ki ʻIsileli:’ pea ke fokotuʻumaʻu ʻi ho ʻao ʻae fale ʻo Tevita ko hoʻo tamaioʻeiki.
25 tu enim Domine Deus meus revelasti auriculam servi tui ut aedificares ei domum et idcirco invenit servus tuus fiduciam ut oret coram te
He ko koe, ʻE hoku ʻOtua, kuo ke fakahā ki hoʻo tamaioʻeiki te ke langa ha fale moʻona: ko ia kuo loto ai ʻa hoʻo tamaioʻeiki ke lotu ʻi ho ʻao.
26 nunc ergo Domine tu es Deus et locutus es ad servum tuum tanta beneficia
Pea ko eni, ʻE Sihova, ko koe ko e ʻOtua, pea kuo ke talaʻofa ʻaki ʻae lelei ni ki hoʻo tamaioʻeiki:
27 et coepisti benedicere domui servi tui ut sit semper coram te te enim Domine benedicente benedicta erit in perpetuum
Ko ia foki, ʻofa ke ke tāpuaki ʻae fale ʻo hoʻo tamaioʻeiki, koeʻuhi ke ʻi ho ʻao ia maʻuaipē; he ʻoku ke fai hono tāpuakiʻi ʻe koe, ʻE Sihova, pea ʻe monūʻia ia ʻo taʻengata.”
