Titum 3
1 Admone illos principibus, et potestatibus subditos esse, dicto obedire, ad omne opus bonum paratos esse:
ତେ ଯଥା ଦେଶାଧିପାନାଂ ଶାସକାନାଞ୍ଚ ନିଘ୍ନା ଆଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଣ୍ଶ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମୈ ସତ୍କର୍ମ୍ମଣେ ସୁସଜ୍ଜାଶ୍ଚ ଭୱେଯୁଃ
2 neminem blasphemare, non litigiosos esse, sed modestos, omnem ostendentes mansuetudinem ad omnes homines.
କମପି ନ ନିନ୍ଦେଯୁ ର୍ନିୱ୍ୱିରୋଧିନଃ କ୍ଷାନ୍ତାଶ୍ଚ ଭୱେଯୁଃ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ପ୍ରତି ଚ ପୂର୍ଣଂ ମୃଦୁତ୍ୱଂ ପ୍ରକାଶଯେଯୁଶ୍ଚେତି ତାନ୍ ଆଦିଶ|
3 Eramus enim aliquando et nos insipientes, increduli, errantes, servientes desideriis, et voluptatibus variis, in malitia et invidia agentes, odibiles, odientes invicem.
ଯତଃ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ୱଯମପି ନିର୍ବ୍ବୋଧା ଅନାଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଣୋ ଭ୍ରାନ୍ତା ନାନାଭିଲାଷାଣାଂ ସୁଖାନାଞ୍ଚ ଦାସେଯା ଦୁଷ୍ଟତ୍ୱେର୍ଷ୍ୟାଚାରିଣୋ ଘୃଣିତାଃ ପରସ୍ପରଂ ଦ୍ୱେଷିଣଶ୍ଚାଭୱାମଃ|
4 Cum autem benignitas, et humanitas apparuit Salvatoris nostri Dei:
କିନ୍ତ୍ୱସ୍ମାକଂ ତ୍ରାତୁରୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ଯା ଦଯା ମର୍ତ୍ତ୍ୟାନାଂ ପ୍ରତି ଚ ଯା ପ୍ରୀତିସ୍ତସ୍ୟାଃ ପ୍ରାଦୁର୍ଭାୱେ ଜାତେ
5 non ex operibus iustitiae, quae fecimus nos, sed secundum suam misericordiam salvos nos fecit per lavacrum regenerationis, et renovationis Spiritus sancti,
ୱଯମ୍ ଆତ୍ମକୃତେଭ୍ୟୋ ଧର୍ମ୍ମକର୍ମ୍ମଭ୍ୟସ୍ତନ୍ନହି କିନ୍ତୁ ତସ୍ୟ କୃପାତଃ ପୁନର୍ଜନ୍ମରୂପେଣ ପ୍ରକ୍ଷାଲନେନ ପ୍ରୱିତ୍ରସ୍ୟାତ୍ମନୋ ନୂତନୀକରଣେନ ଚ ତସ୍ମାତ୍ ପରିତ୍ରାଣାଂ ପ୍ରାପ୍ତାଃ
6 quem effudit in nos abunde per Iesum Christum Salvatorem nostrum:
ସ ଚାସ୍ମାକଂ ତ୍ରାତ୍ରା ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟେନାସ୍ମଦୁପରି ତମ୍ ଆତ୍ମାନଂ ପ୍ରଚୁରତ୍ୱେନ ୱୃଷ୍ଟୱାନ୍|
ଇତ୍ଥଂ ୱଯଂ ତସ୍ୟାନୁଗ୍ରହେଣ ସପୁଣ୍ୟୀଭୂଯ ପ୍ରତ୍ୟାଶଯାନନ୍ତଜୀୱନସ୍ୟାଧିକାରିଣୋ ଜାତାଃ| (aiōnios g166)
8 Fidelis sermo est: et de his volo te confirmare: ut curent bonis operibus praeesse qui credunt Deo. Haec sunt bona, et utilia hominibus.
ୱାକ୍ୟମେତଦ୍ ୱିଶ୍ୱସନୀଯମ୍ ଅତୋ ହେତୋରୀଶ୍ୱରେ ଯେ ୱିଶ୍ୱସିତୱନ୍ତସ୍ତେ ଯଥା ସତ୍କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟନୁତିଷ୍ଠେଯୁସ୍ତଥା ତାନ୍ ଦୃଢମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯେତି ମମାଭିମତଂ| ତାନ୍ୟେୱୋତ୍ତମାନି ମାନୱେଭ୍ୟଃ ଫଲଦାନି ଚ ଭୱନ୍ତି|
9 Stultas autem quaestiones, et genealogias, et contentiones, et pugnas legis devita. sunt enim inutiles, et vanae.
ମୂଢେଭ୍ୟଃ ପ୍ରଶ୍ନୱଂଶାୱଲିୱିୱାଦେଭ୍ୟୋ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯା ୱିତଣ୍ଡାଭ୍ୟଶ୍ଚ ନିୱର୍ତ୍ତସ୍ୱ ଯତସ୍ତା ନିଷ୍ଫଲା ଅନର୍ଥକାଶ୍ଚ ଭୱନ୍ତି|
10 Haereticum hominem post unam, et secundam correptionem devita:
ଯୋ ଜନୋ ବିଭିତ୍ସୁସ୍ତମ୍ ଏକୱାରଂ ଦ୍ୱିର୍ୱ୍ୱା ପ୍ରବୋଧ୍ୟ ଦୂରୀକୁରୁ,
11 sciens quia subversus est, qui eiusmodi est, et delinquit, cum sit proprio iudicio condemnatus.
ଯତସ୍ତାଦୃଶୋ ଜନୋ ୱିପଥଗାମୀ ପାପିଷ୍ଠ ଆତ୍ମଦୋଷକଶ୍ଚ ଭୱତୀତି ତ୍ୱଯା ଜ୍ଞାଯତାଂ|
12 Cum misero ad te Artemam, aut Tychicum, festina ad me venire Nicopolim: ibi enim statui hiemare.
ଯଦାହମ୍ ଆର୍ତ୍ତିମାଂ ତୁଖିକଂ ୱା ତୱ ସମୀପଂ ପ୍ରେଷଯିଷ୍ୟାମି ତଦା ତ୍ୱଂ ନୀକପଲୌ ମମ ସମୀପମ୍ ଆଗନ୍ତୁଂ ଯତସ୍ୱ ଯତସ୍ତତ୍ରୈୱାହଂ ଶୀତକାଲଂ ଯାପଯିତୁଂ ମତିମ୍ ଅକାର୍ଷଂ|
13 Zenam legisperitum, et Apollo solicite praemitte, ut nihil illis desit.
ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକଃ ସୀନା ଆପଲ୍ଲୁଶ୍ଚୈତଯୋଃ କସ୍ୟାପ୍ୟଭାୱୋ ଯନ୍ନ ଭୱେତ୍ ତଦର୍ଥଂ ତୌ ଯତ୍ନେନ ତ୍ୱଯା ୱିସୃଜ୍ୟେତାଂ|
14 Discant autem et nostri bonis operibus praeesse ad usus necessarios: ut non sint infructuosi.
ଅପରମ୍ ଅସ୍ମଦୀଯଲୋକା ଯନ୍ନିଷ୍ଫଲା ନ ଭୱେଯୁସ୍ତଦର୍ଥଂ ପ୍ରଯୋଜନୀଯୋପକାରାଯା ସତ୍କର୍ମ୍ମାଣ୍ୟନୁଷ୍ଠାତୁଂ ଶିକ୍ଷନ୍ତାଂ|
15 Salutant te qui mecum sunt omnes: saluta eos, qui nos amant in fide. Gratia Dei cum omnibus vobis. Amen.
ମମ ସଙ୍ଗିନଃ ସୱ୍ୱେ ତ୍ୱାଂ ନମସ୍କୁର୍ୱ୍ୱତେ| ଯେ ୱିଶ୍ୱାସାଦ୍ ଅସ୍ମାସୁ ପ୍ରୀଯନ୍ତେ ତାନ୍ ନମସ୍କୁରୁ; ସର୍ୱ୍ୱେଷୁ ଯୁଷ୍ମାସ୍ୱନୁଗ୍ରହୋ ଭୂଯାତ୍| ଆମେନ୍|
