< Canticum Canticorum 7 >

1 Quam pulchri sunt gressus tui in calceamentis, filia principis! Iuncturae femorum tuorum, sicut monilia, quae fabricata sunt manu artificis.
Mano kaka tiendeni beyo kirwako pat pat, yaye nyar joka ruoth! Tiendeni pichni ka kite ma nengogi tek, ka gima jopecho molony ema opayo.
2 Umbilicus tuus crater tornatilis, numquam indigens poculis. Venter tuus sicut acervus tritici, vallatus liliis.
Pendi ogomo ka wend agwata, ma divai moru maber ok rumie. Nungoni chalo pidh ngano mochok kaachiel, ma ondanyo olworo koni gi koni.
3 Duo ubera tua, sicut duo hinnuli gemelli capreae.
Thundeni chalo gi nyithind mwanda ariyo, gichalo gi nyithind mwanda ma rude.
4 Collum tuum sicut turris eburnea. Oculi tui sicut piscinae in Hesebon, quae sunt in porta filiae multitudinis. Nasus tuus sicut turris Libani, quae respicit contra Damascum.
Ngʼuti chalo gi kar ngʼicho motingʼore gi malo molos gi lak liech. Wengeni nyawni ka pi Yawo mar Heshbon but rangach mar Bath Rabim. Umi chalo gi kar ngʼicho motingʼore gi malo mar Lebanon momanyore gi Damaski.
5 Caput tuum ut Carmelus: et comae capitis tui, sicut purpura regis vincta canalibus.
Wiyi miyi duongʼ mana ka Got Karmel, yie wiyi to ochanore ka orengo mar ruoth, kendo omako pach ruoth.
6 Quam pulchra es, et quam decora charissima, in deliciis!
Mano kaka ijaber kendo imiya mor, mano kaka imora, yaye jaherana!
7 Statura tua assimilata est palmae, et ubera tua botris.
Dendi odongo mana ka othith, to thundi to chalo mana ka olemo, mogudore kanyachiel.
8 Dixi: Ascendam in palmam, et apprehendam fructus eius: et erunt ubera tua sicut botri vineae: et odor oris tui sicut malorum.
Ne awacho niya, “Abiro lwenyo yiend othith; nyaka amak olembe gi lweta.” Mad thundeni chal gi olemb, mzabibu mochokore kanyachiel, to tik mar muchi chal gi olemo mayom,
9 Guttur tuum sicut vinum optimum, dignum dilecto meo ad potandum, labiisque et dentibus illius ad ruminandum.
kendo dhogi chal mana gi divai mamit. Nyako Mad divai lor mos e dwond jaherana, kamol mos e kind lewe kod lekene komadhe.
10 Ego dilecto meo, et ad me conversio eius.
An mar jaherana, kendo gombone ni kuoma.
11 Veni dilecte mi, egrediamur in agrum, commoremur in villis.
Bi, jaherana, bi wadhi waba ei gwengʼ, kendo wanind oko e bunge.
12 Mane surgamus ad vineas, videamus si floruit vinea, si flores fructus parturiunt, si floruerunt mala punica: ibi dabo tibi ubera mea.
Bi wamondi gokinyi wadhi, e puothe mzabibu mondo wangʼiane, ka mzabibu oseolo, bende wangʼiane ka gisechako thiewo, kendo ka olembe mongʼinore oselokore makwar; kuno, ema abiro miyie herana.
13 Mandragorae dederunt odorem. In portis nostris omnia poma: nova et vetera, dilecte mi, servavi tibi.
Kuno ema inyalo winjoe tik mar mandrake, kendo e odwa kanyo okanni gik mamit, motingʼo gik machon gi manyien, ma asebedo ka akanoni, yaye jaherana.

< Canticum Canticorum 7 >