Romanos 14

1 Infirmum autem in fide assumite, non in disceptationibus cogitationum.

యో జనోఽదృఢవిశ్వాసస్తం యుష్మాకం సఙ్గినం కురుత కిన్తు సన్దేహవిచారార్థం నహి|

2 Alius enim credit se manducare omnia: qui autem infirmus est, olus manducet.

యతో నిషిద్ధం కిమపి ఖాద్యద్రవ్యం నాస్తి, కస్యచిజ్జనస్య ప్రత్యయ ఏతాదృశో విద్యతే కిన్త్వదృఢవిశ్వాసః కశ్చిదపరో జనః కేవలం శాకం భుఙ్క్తం|

3 Is, qui manducat, non manducantem non spernat: et qui non manducat, manducantem non iudicet: Deus enim illum assumpsit.

తర్హి యో జనః సాధారణం ద్రవ్యం భుఙ్క్తే స విశేషద్రవ్యభోక్తారం నావజానీయాత్ తథా విశేషద్రవ్యభోక్తాపి సాధారణద్రవ్యభోక్తారం దోషిణం న కుర్య్యాత్, యస్మాద్ ఈశ్వరస్తమ్ అగృహ్లాత్|

4 Tu quis es, qui iudicas alienum servum? Domino suo stat, aut cadit: stabit autem: potens est enim Deus statuere illum.

హే పరదాసస్య దూషయితస్త్వం కః? నిజప్రభోః సమీపే తేన పదస్థేన పదచ్యుతేన వా భవితవ్యం స చ పదస్థ ఏవ భవిష్యతి యత ఈశ్వరస్తం పదస్థం కర్త్తుం శక్నోతి|

5 Nam alius iudicat diem inter diem: alius autem iudicat omnem diem: unusquisque in suo sensu abundet.

అపరఞ్చ కశ్చిజ్జనో దినాద్ దినం విశేషం మన్యతే కశ్చిత్తు సర్వ్వాణి దినాని సమానాని మన్యతే, ఏకైకో జనః స్వీయమనసి వివిచ్య నిశ్చినోతు|

6 Qui sapit diem, Domino sapit: Et qui manducat, Domino manducat: gratias enim agit Deo. Et qui non manducat, Domino non manducat, et gratias agit Deo.

యో జనః కిఞ్చన దినం విశేషం మన్యతే స ప్రభుభక్త్యా తన్ మన్యతే, యశ్చ జనః కిమపి దినం విశేషం న మన్యతే సోఽపి ప్రభుభక్త్యా తన్న మన్యతే; అపరఞ్చ యః సర్వ్వాణి భక్ష్యద్రవ్యాణి భుఙ్క్తే స ప్రభుభక్తయా తాని భుఙ్క్తే యతః స ఈశ్వరం ధన్యం వక్తి, యశ్చ న భుఙ్క్తే సోఽపి ప్రభుభక్త్యైవ న భుఞ్జాన ఈశ్వరం ధన్యం బ్రూతే|

7 Nemo enim nostrum sibi vivit, et nemo sibi moritur.

అపరమ్ అస్మాకం కశ్చిత్ నిజనిమిత్తం ప్రాణాన్ ధారయతి నిజనిమిత్తం మ్రియతే వా తన్న;

8 Sive enim vivemus, Domino vivimus: sive morimur, Domino morimur. Sive ergo vivimus, sive morimur, Domini sumus.

కిన్తు యది వయం ప్రాణాన్ ధారయామస్తర్హి ప్రభునిమిత్తం ధారయామః, యది చ ప్రాణాన్ త్యజామస్తర్హ్యపి ప్రభునిమిత్తం త్యజామః, అతఏవ జీవనే మరణే వా వయం ప్రభోరేవాస్మహే|

9 In hoc enim Christus mortuus est, et resurrexit: ut et mortuorum et vivorum dominetur.

యతో జీవన్తో మృతాశ్చేత్యుభయేషాం లోకానాం ప్రభుత్వప్రాప్త్యర్థం ఖ్రీష్టో మృత ఉత్థితః పునర్జీవితశ్చ|

10 Tu autem quid iudicas fratrem tuum? aut tu quare spernis fratrem tuum? Omnes enim stabimus ante tribunal Christi.

కిన్తు త్వం నిజం భ్రాతరం కుతో దూషయసి? తథా త్వం నిజం భ్రాతరం కుతస్తుచ్ఛం జానాసి? ఖ్రీష్టస్య విచారసింహాసనస్య సమ్ముఖే సర్వ్వైరస్మాభిరుపస్థాతవ్యం;

11 scriptum est enim: Vivo ego, dicit Dominus, quoniam mihi flectetur omne genu: et omnis lingua confitebitur Deo.

యాదృశం లిఖితమ్ ఆస్తే, పరేశః శపథం కుర్వ్వన్ వాక్యమేతత్ పురావదత్| సర్వ్వో జనః సమీపే మే జానుపాతం కరిష్యతి| జిహ్వైకైకా తథేశస్య నిఘ్నత్వం స్వీకరిష్యతి|

12 Itaque unusquisque nostrum pro se rationem reddet Deo.

అతఏవ ఈశ్వరసమీపేఽస్మాకమ్ ఏకైకజనేన నిజా కథా కథయితవ్యా|

13 Non ergo amplius invicem iudicemus: sed hoc iudicate magis, ne ponatis offendiculum fratri, vel scandalum.

ఇత్థం సతి వయమ్ అద్యారభ్య పరస్పరం న దూషయన్తః స్వభ్రాతు ర్విఘ్నో వ్యాఘాతో వా యన్న జాయేత తాదృశీమీహాం కుర్మ్మహే|

14 Scio, et confido in Domino Iesu, quia nihil commune per ipsum, nisi ei qui existimat quid commune esset, illi commune est.

కిమపి వస్తు స్వభావతో నాశుచి భవతీత్యహం జానే తథా ప్రభునా యీశుఖ్రీష్టేనాపి నిశ్చితం జానే, కిన్తు యో జనో యద్ ద్రవ్యమ్ అపవిత్రం జానీతే తస్య కృతే తద్ అపవిత్రమ్ ఆస్తే|

15 Si enim propter cibum frater tuus contristatur: iam non secundum charitatem ambulas. Noli cibo tuo illum perdere, pro quo Christus mortuus est.

అతఏవ తవ భక్ష్యద్రవ్యేణ తవ భ్రాతా శోకాన్వితో భవతి తర్హి త్వం భ్రాతరం ప్రతి ప్రేమ్నా నాచరసి| ఖ్రీష్టో యస్య కృతే స్వప్రాణాన్ వ్యయితవాన్ త్వం నిజేన భక్ష్యద్రవ్యేణ తం న నాశయ|

16 Non ergo blasphemetur bonum nostrum.

అపరం యుష్మాకమ్ ఉత్తమం కర్మ్మ నిన్దితం న భవతు|

17 Non est enim regnum Dei esca, et potus: sed iustitia, et pax, et gaudium in Spiritu sancto:

భక్ష్యం పేయఞ్చేశ్వరరాజ్యస్య సారో నహి, కిన్తు పుణ్యం శాన్తిశ్చ పవిత్రేణాత్మనా జాత ఆనన్దశ్చ|

18 qui enim in hoc servit Christo, placet Deo, et probatus est hominibus.

ఏతై ర్యో జనః ఖ్రీష్టం సేవతే, స ఏవేశ్వరస్య తుష్టికరో మనుష్యైశ్చ సుఖ్యాతః|

19 Itaque quae pacis sunt, sectemur: et quae aedificationis sunt in invicem custodiamus.

అతఏవ యేనాస్మాకం సర్వ్వేషాం పరస్పరమ్ ఐక్యం నిష్ఠా చ జాయతే తదేవాస్మాభి ర్యతితవ్యం|

20 Noli propter escam destruere opus Dei. omnia quidem sunt munda: sed malum est homini, qui per offendiculum manducat.

భక్ష్యార్థమ్ ఈశ్వరస్య కర్మ్మణో హానిం మా జనయత; సర్వ్వం వస్తు పవిత్రమితి సత్యం తథాపి యో జనో యద్ భుక్త్వా విఘ్నం లభతే తదర్థం తద్ భద్రం నహి|

21 Bonum est non manducare carnem, et non bibere vinum, neque in quo frater tuus offenditur, aut scandalizatur, aut infirmatur.

తవ మాంసభక్షణసురాపానాదిభిః క్రియాభి ర్యది తవ భ్రాతుః పాదస్ఖలనం విఘ్నో వా చాఞ్చల్యం వా జాయతే తర్హి తద్భోజనపానయోస్త్యాగో భద్రః|

22 Tu fidem habes? penes temetipsum habe coram Deo: Beatus, qui non iudicat semetipsum in eo, quod probat.

యది తవ ప్రత్యయస్తిష్ఠతి తర్హీశ్వరస్య గోచరే స్వాన్తరే తం గోపయ; యో జనః స్వమతేన స్వం దోషిణం న కరోతి స ఏవ ధన్యః|

23 Qui autem discernit, si manducaverit, damnatus est: quia non ex fide. Omne autem, quod non est ex fide, peccatum est.

కిన్తు యః కశ్చిత్ సంశయ్య భుఙ్క్తేఽర్థాత్ న ప్రతీత్య భుఙ్క్తే, స ఏవావశ్యం దణ్డార్హో భవిష్యతి, యతో యత్ ప్రత్యయజం నహి తదేవ పాపమయం భవతి|