Romanos 13
1 Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit: Non est enim potestas nisi a Deo: quae autem sunt a Deo, ordinata sunt.
Ke fakavaivai ʻae tangata kotoa pē ki ke pule ʻoku māʻolunga. He ʻoku ʻikai ha pule kae mei he ʻOtua: pea ko e kau pule ʻoku ai, ʻoku tuʻutuʻuni ia ʻe he ʻOtua.
2 Itaque qui resistit potestati, Dei ordinationi resistit. Qui autem resistunt, ipsi sibi damnationem acquirunt:
Ko ia ʻoku angatuʻu ki he pule, ʻoku angatuʻu ki he tuʻutuʻuni ʻae ʻOtua: pea ko kinautolu ʻoku angatuʻu, te nau maʻu kiate kinautolu ʻae tautea.
3 nam principes non sunt timori boni operis, sed mali. Vis autem non timere potestatem? Bonum fac: et habebis laudem ex illa:
He ko e kau pule ʻoku ʻikai ko e fakailifia ki he ngaahi ngāue lelei, ka ki he kovi. Pea ko ho loto ke ʻoua naʻa manavahē koe ki he pule? Fai ʻaia ʻoku lelei, pea te ke maʻu mei ai ʻae fakamālō:
4 Dei enim minister est tibi in bonum. Si autem malum feceris, time: non enim sine causa gladium portat. Dei enim minister est: vindex in iram ei, qui malum agit.
He ko e tamaioʻeiki ʻae ʻOtua ia kiate koe ki he lelei. Pea kapau ʻoku ke fai ʻaia ʻoku kovi, ke ke manavahē; he ʻoku ʻikai ke toʻo noa pē ʻe ia ʻae heletā: he ko e tamaioʻeiki ia ʻae ʻOtua, ko e fai totongi ia ke tautea kiate ia ʻoku fai kovi.
5 Ideo necessitate subditi estote non solum propter iram, sed etiam propter conscientiam.
Ko ia ʻoku totonu ke mou fakavaivai, ʻo ʻikai pe naʻa ai ha tautea, ka koeʻuhi ko hono totonu.
6 Ideo enim et tributa praestatis: ministri enim Dei sunt, in hoc ipsum servientes.
Ko e meʻa ko ia ke mou ʻatu ai ʻae tukuhau foki: he ko e kau tamaioʻeiki ʻae ʻOtua ʻakinautolu, ʻoku tokanga ʻo fai maʻu ki he meʻa ni pē.
7 Reddite ergo omnibus debita: cui tribulatum, tributum: cui vectigal, vectigal: cui timorem, timorem: cui honorem, honorem.
Ko ia ke ʻatu ki he kakai kotoa pē ʻaia ʻoku totonu: ʻae tukuhau kiate ia ʻoku totonu ki ai ʻae tukuhau; ko e totongi kiate ia ʻoku ʻaʻana totonu ʻae totongi; ko e manavahē kiate ia ʻoku ʻaʻana totonu ʻae manavahē; mo e fakaʻapaʻapa kiate ia ʻoku ʻaʻana totonu ʻae fakaʻapaʻapa.
8 Nemini quidquam debeatis: nisi ut invicem diligatis: qui enim diligit proximum, legem implevit.
ʻOua naʻa taʻetotongi ha meʻa ki ha taha, ka mou feʻofaʻaki pē kiate kimoutolu: he ko ia ʻoku ʻofa ki ha tokotaha, kuo fakamoʻoni ia ki he fono.
9 Nam: Non adulterabis: Non occides: Non furaberis: Non falsum testimonium dices: Non concupisces: et si quod est aliud mandatum, in hoc verbo instauratur: Diliges proximum tuum sicut teipsum.
Ko ia foki, “ʻOua naʻa ke tono fefine, ʻoua naʻa ke fakapō, ʻoua naʻa ke kaihaʻa, ʻoua naʻa ke fakamoʻoni loi, ʻoua naʻa ke manumanu;” pea ka ai mo ha fekau kehe, ʻoku lau fakataha ia ʻi he fekau ni, ʻa eni, “Ke ke ʻofa ki ho kaungāʻapi ʻo hangē pē ko koe.”
10 Dilectio proximi malum non operatur. Plenitudo ergo legis est dilectio.
ʻOku ʻikai fai ʻe he ʻofa ha kovi ki hono kaungāʻapi: ko ia ko e ʻofa ko hono fakamoʻoni ia ʻoe fono.
11 Et hoc scientes tempus: quia hora est iam nos de somno surgere. Nunc enim propior est nostra salus, quam cum credidimus.
Pea ʻāsili pe ʻi hoʻomou ʻilo ʻae kuonga, kuo hokosia ʻaupito ʻae feituʻulaʻā ke ʻā ai mei he mohe: he ʻoku ofi lahi eni hotau fakamoʻui, ʻi heʻetau tomuʻa tui.
12 Nox praecessit, dies autem appropinquavit. Abiiciamus ergo opera tenebrarum, et induamur arma lucis.
Kuo tei ʻosi ʻae pō, ʻoku ofi ʻae ʻaho: ko ia ke tau liʻaki ʻae ngaahi ngāue ʻoe poʻuli, pea tau ʻai ʻae mahafu ʻoe maama.
13 Sicut in die honeste ambulemus: non in comessationibus, et ebrietatibus, non in cubilibus, et impudicitiis, non in contentione, et aemulatione:
Ke tau felakaʻi ʻo matamatalelei, ʻo taau mo e ʻaho; ʻikai ʻi he kātoanga kai mo e faʻa konā, pe ʻi he feʻauaki mo e angafakalielia, pea ʻikai ʻi he fekeʻikeʻi mo e meheka.
14 sed induimini Dominum Iesum Christum, et carnis curam ne feceritis in desideriis.
Ka ke ʻai ʻekimoutolu ʻae ʻEiki ko Sisu Kalaisi, pea ʻoua naʻa tokonaki maʻae ngaahi holi ʻoe kakano.
