Psalmorum 95

1 Laus Cantici David. Venite, exultemus Domino: iubilemus Deo salutari nostro:

Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

2 Praeoccupemus faciem eius in confessione: et in psalmis iubilemus ei.

Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

3 Quoniam Deus magnus Dominus: et rex magnus super omnes deos.

Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

4 Quia in manu eius sunt omnes fines terrae: et altitudines montium ipsius sunt.

W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.

5 Quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud: et siccam manus eius formaverunt.

Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.

6 Venite adoremus, et procidamus: et ploremus ante Dominum, qui fecit nos.

Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.

7 Quia ipse est Dominus Deus noster: et nos populus pascuae eius, et oves manus eius.

Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

8 Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra;

Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

9 Sicut in irritatione secundum diem tentationis in deserto: ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt, et viderunt opera mea.

Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

10 Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde.

Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

11 Et isti non cognoverunt vias meas: ut iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.

Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.