< Psalmorum 94 >
1 Psalmus David, Quarta sabbati. Deus ultionum Dominus: Deus ultionum libere egit.
Oh Dios, en cuyas manos está el castigo, oh Dios del castigo, que se vea tu rostro resplandeciente.
2 Exaltare qui iudicas terram: redde retributionem superbis.
Engrandecete, oh juez de la tierra; que su recompensa llegue a los hombres de orgullo.
3 Usquequo peccatores Domine: usquequo peccatores gloriabuntur:
¿Hasta cuándo los pecadores, oh Señor, cuánto tiempo los pecadores tendrán gozo por nosotros?
4 Effabuntur, et loquentur iniquitatem: loquentur omnes, qui operantur iniustitiam?
Las palabras de orgullo provienen de sus labios; todos los malhechores dicen grandes cosas de sí mismos.
5 Populum tuum Domine humiliaverunt: et hereditatem tuam vexaverunt.
Tu pueblo es aplastado por ellos, oh Señor, tu herencia está turbada,
6 Viduam, et advenam interfecerunt: et pupillos occiderunt.
Ellos mataron a la viuda y al invitado; se quitaron la vida de niños los niños huérfanos;
7 Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Iacob.
Y dicen: No lo verá JAH, el Dios de Jacob no entenderá.
8 Intelligite insipientes in populo: et stulti aliquando sapite.
Da tu mente a mis palabras, tú que estás sin sabiduría entre la gente; Necios, ¿cuándo serás sabio?
9 Qui plantavit aurem, non audiet? aut qui finxit oculum, non considerat?
¿Aquel a quien te ha formado orejas, no oirá? ¿O es ciego por quien se formaron tus ojos?
10 Qui corripit gentes, non arguet: qui docet hominem scientiam?
El que juzga las naciones, ¿no dará a los hombres la recompensa de sus actos, y acaso no ha de saber el que da conocimiento al hombre?
11 Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanae sunt.
El Señor tiene conocimiento de los pensamientos del hombre, que son vanidad.
12 Beatus homo, quem tu erudieris Domine: et de lege tua docueris eum.
Feliz es el hombre que es guiado por ti, oh Jah, corriges a quien le das enseñanza de tu ley;
13 Ut mitiges ei a diebus malis: donec fodiatur peccatori fovea.
Para que le des descanso de los días del mal, en tanto se cava hoyo para la destrucción de los pecadores.
14 Quia non repellet Dominus plebem suam: et hereditatem suam non derelinquet.
El Señor no abandonará a su pueblo ni le quitará su apoyo de su pueblo;
15 Quoadusque iustitia convertatur in iudicium: et qui iuxta illam omnes qui recto sunt corde.
Pero las decisiones se volverán a hacer justas; y serán guardadas por todos aquellos cuyos corazones sean verdaderos.
16 Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?
¿Quién me dará ayuda contra los pecadores? ¿y quién será mi apoyo contra los malhechores?
17 Nisi quia Dominus adiuvit me: paulominus habitasset in inferno anima mea. ()
Si el Señor no hubiera sido mi ayudante, mi alma habría descendido rápidamente a la muerte.
18 Si dicebam: Motus est pes meus: misericordia tua Domine adiuvabat me.
Si digo: Mi pie se resbala; tu misericordia, oh Señor, es mi apoyo.
19 Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo: consolationes tuae laetificaverunt animam meam.
Entre todos mis pensamientos turbados, tus consolaciones son el deleite de mi alma.
20 Numquid adhaeret tibi sedes iniquitatis: qui fingis laborem in praecepto?
¿Qué parte tienes con el trono del pecado, que convierte el mal en ley?
21 Captabunt in animam iusti: et sanguinem innocentem condemnabunt.
Ellos están unidos entre sí contra el alma de los rectos, para tomar decisiones contra aquellos que no han hecho nada malo.
22 Et factus est mihi Dominus in refugium: et Deus meus in adiutorium spei meae.
Pero el Señor es mi lugar de descanso seguro; mi Dios es la Roca donde estoy a salvo.
23 Et reddet illis iniquitatem ipsorum: et in malitia eorum disperdet eos: disperdet illos Dominus Deus noster.
Y él ha hecho que sus malos designios vuelvan sobre sí mismos, destruidos en su propio pecado; el Señor nuestro Dios los pondrá fin.