< Psalmorum 9 >

1 Psalmus David, in finem pro occultis filii. Confitebor tibi Domine in toto corde meo: narrabo omnia mirabilia tua.
Alabaré a Jehová con todo mi corazón: contaré todas tus maravillas.
2 Laetabor et exultabo in te: psallam nomini tuo Altissime,
Alegrarme he, y gozarme he en ti: cantaré a tu nombre, o! Altísimo.
3 In convertendo inimicum meum retrorsum: infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
Por haber sido mis enemigos vueltos atrás: caerán y perecerán delante de ti.
4 Quoniam fecisti iudicium meum et causam meam: sedisti super thronum qui iudicas iustitiam.
Porque has hecho mi juicio y mi causa: sentástete en trono juzgando justicia.
5 Increpasti Gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in aeternum et in saeculum saeculi.
Reprendiste gentes, destruiste al malo, raíste el nombre de ellos para siempre y eternalmente.
6 Inimici defecerunt frameae in finem: et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu:
O! enemigo, acabados son los asolamientos para siempre: y las ciudades que derribaste, su memoria pereció con ellas.
7 et Dominus in aeternum permanet. Paravit in iudicio thronum suum:
Y Jehová quedará para siempre, él ha aparejado para juicio su trono.
8 et ipse iudicabit orbem terrae in aequitate, iudicabit populos in iustitia.
Y él juzgará al mundo con justicia, juzgará a los pueblos con rectitud.
9 Et factus est Dominus refugium pauperi: adiutor in opportunitatibus, in tribulatione.
Y será Jehová refugio al pobre, refugio en tiempos de la angustia.
10 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum: quoniam non dereliquisti quaerentes te Domine.
Y confiarán en ti los que saben tu nombre, por cuanto no desamparaste a los que te buscaron, o! Jehová.
11 Psallite Domino, qui habitat in Sion: annunciate inter Gentes studia eius:
Cantád a Jehová, el que habita en Sión: notificád en los pueblos sus obras.
12 Quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est: non est oblitus clamorem pauperum.
Porque, demandando las sangres se acordó de ellos: no se olvidó del clamor de los pobres.
13 Miserere mei Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis.
Ten misericordia de mí, Jehová: mira la aflicción que sufro de los que me aborrecen, ensalzador mío de las puertas de la muerte.
14 Qui exaltas me de portis mortis, ut annunciem omnes laudationes tuas in portis filiae Sion.
Para que cuente yo todas tus alabanzas en las puertas de la hija de Sión: y me regocije en tu salud.
15 Exultabo in salutari tuo: infixae sunt Gentes in interitu, quem fecerunt. In laqueo isto, quem absconderunt, comprehensus est pes eorum.
Hundiéronse las gentes en el foso que hicieron: en la red que escondieron fue tomado su pie.
16 Cognoscetur Dominus iudicia faciens: in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
Jehová fue conocido en el juicio que hizo: en la obra de sus manos fue enlazado el malo: Consideración. (Selah)
17 Convertantur peccatores in infernum, omnes Gentes quae obliviscuntur Deum. (Sheol h7585)
Volverse han los malos al infierno: todas las gentes que se olvidan de Dios. (Sheol h7585)
18 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis: patientia pauperum non peribit in finem.
Porque no para siempre será olvidado el necesitado: ni la esperanza de los pobres perecerá para siempre.
19 Exurge Domine, non confortetur homo: iudicentur Gentes in conspectu tuo:
Levántate, o! Jehová, no se fortalezca el hombre: sean juzgadas las naciones delante de ti.
20 Constitue Domine legislatorem super eos: ut sciant Gentes quoniam homines sunt.
Pon, o! Jehová, temor en ellos: conozcan las gentes que son hombres. (Selah)

< Psalmorum 9 >