< Psalmorum 9 >

1 Psalmus David, in finem pro occultis filii. Confitebor tibi Domine in toto corde meo: narrabo omnia mirabilia tua.
Eu te louvarei, Senhor, com todo o meu coração; contarei todas as tuas maravilhas.
2 Laetabor et exultabo in te: psallam nomini tuo Altissime,
Em ti me alegrarei e saltarei de prazer; cantarei louvores ao teu nome, ó altíssimo.
3 In convertendo inimicum meum retrorsum: infirmabuntur, et peribunt a facie tua.
Porquanto os meus inimigos voltaram para traz, cairam e pereceram diante da tua face.
4 Quoniam fecisti iudicium meum et causam meam: sedisti super thronum qui iudicas iustitiam.
Pois tu tens sustentado o meu direito e a minha causa; tu te assentaste no tribunal, julgando justamente.
5 Increpasti Gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in aeternum et in saeculum saeculi.
Repreendeste as nações, destruíste os ímpios; apagaste o seu nome para sempre e eternamente.
6 Inimici defecerunt frameae in finem: et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu:
Oh! inimigo! acabaram-se para sempre as assolações; e tu arrazaste as cidades, e a sua memória pereceu com elas.
7 et Dominus in aeternum permanet. Paravit in iudicio thronum suum:
Mas o Senhor está assentado perpetuamente; já preparou o seu tribunal para julgar.
8 et ipse iudicabit orbem terrae in aequitate, iudicabit populos in iustitia.
Ele mesmo julgará o mundo com justiça; fará juízo aos povos com retidão.
9 Et factus est Dominus refugium pauperi: adiutor in opportunitatibus, in tribulatione.
O Senhor será também um alto refúgio para o oprimido; um alto refúgio em tempos de angústia.
10 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum: quoniam non dereliquisti quaerentes te Domine.
E em ti confiarão os que conhecem o teu nome; porque tu, Senhor, nunca desamparaste aos que te buscam.
11 Psallite Domino, qui habitat in Sion: annunciate inter Gentes studia eius:
Cantai louvores ao Senhor, que habita em Sião; anunciai entre os povos os seus feitos.
12 Quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est: non est oblitus clamorem pauperum.
Pois quando busca derramamento de sangue, lembra-se deles; não se esquece do clamor dos miseráveis.
13 Miserere mei Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis.
Tem misericórdia de mim, Senhor, olha para a minha miséria, que sofro daqueles que me aborrecem; tu que me levantas das portas da morte,
14 Qui exaltas me de portis mortis, ut annunciem omnes laudationes tuas in portis filiae Sion.
Para que eu conte todos os teus louvores nas portas da filha de Sião, e me alegre na tua salvação.
15 Exultabo in salutari tuo: infixae sunt Gentes in interitu, quem fecerunt. In laqueo isto, quem absconderunt, comprehensus est pes eorum.
As gentes enterraram-se na cova que fizeram; na rede que ocultaram ficou preso o seu pé.
16 Cognoscetur Dominus iudicia faciens: in operibus manuum suarum comprehensus est peccator.
O Senhor é conhecido pelo juízo que fez; enlaçado foi o ímpio nas obras de suas mãos (Higgaion, Selah)
17 Convertantur peccatores in infernum, omnes Gentes quae obliviscuntur Deum. (Sheol h7585)
Os ímpios serão lançados no inferno, e todas as gentes que se esquecem de Deus. (Sheol h7585)
18 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis: patientia pauperum non peribit in finem.
Porque o necessitado não será esquecido para sempre, nem a expectação dos miseráveis perecerá perpetuamente.
19 Exurge Domine, non confortetur homo: iudicentur Gentes in conspectu tuo:
Levanta-te, Senhor; não prevaleça o homem; sejam julgadas as gentes diante da tua face.
20 Constitue Domine legislatorem super eos: ut sciant Gentes quoniam homines sunt.
Põe-os em medo, Senhor, para que saibam as nações que não são mais do que homens (Selah)

< Psalmorum 9 >