< Psalmorum 89 >

1 Psalmus, Intellectus Ethan Israelitae. Misericordias Domini in aeternum cantabo. In generatione et generationem annunciabo veritatem tuam in ore meo.
Maskil de Etán ezrahita. Quiero cantar eternamente las misericordias de Yahvé; que mi boca anuncie tu fidelidad de generación en generación.
2 Quoniam dixisti: In aeternum misericordia aedificabitur in caelis: praeparabitur veritas tua in eis.
Porque Tú dijiste: “La misericordia está afianzada para siempre”, y en el cielo afirmaste tu fidelidad:
3 Disposui testamentum electis meis, iuravi David servo meo:
“He hecho un pacto con mi escogido, he jurado a David, mi siervo:
4 usque in aeternum praeparabo semen tuum. Et aedificabo in generatione, et generationem sedem tuam.
Para siempre haré estable tu descendencia; daré firmeza a tu trono por todas las generaciones.”
5 Confitebuntur caeli mirabilia tua Domine: etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum.
Los cielos pregonan tus maravillas, oh Yahvé, y tu fidelidad la asamblea de los santos.
6 Quoniam quis in nubibus aequabitur Domino: similis erit Deo in filiis Dei?
Porque ¿quién en los cielos se igualará a Yahvé, y quién entre los hijos de Dios será semejante a Él?
7 Deus, qui glorificatur in concilio sanctorum: magnus et terribilis super omnes qui in circuitu eius sunt.
Dios es glorificado en la asamblea de los santos; grande y formidable sobre cuantos le rodean.
8 Domine Deus virtutum quis similis tibi? potens es Domine, et veritas tua in circuitu tuo.
¡Yahvé, Dios de los ejércitos! ¿Quién como Tú? Poderoso eres, oh Yah, y tu fidelidad te circunda.
9 Tu dominaris potestati maris: motum autem fluctuum eius tu mitigas.
Tú señoreas la soberbia del mar, Tú domas la altivez de sus olas.
10 Tu humiliasti sicut vulneratum, superbum: in brachio virtutis tuae dispersisti inimicos tuos.
Tú hollaste a Rahab como a un cadáver; con el poder de tu brazo dispersaste a tus enemigos.
11 Tui sunt caeli, et tua est terra, orbem terrae et plenitudinem eius tu fundasti:
Tuyos son los cielos y tuya es la tierra, Tú cimentaste el orbe y cuanto contiene.
12 aquilonem, et mare tu creasti. Thabor et Hermon in nomine tuo exultabunt:
Tú creaste el Septentrión y el Mediodía; el Tabor y el Hermón se estremecen al Nombre tuyo.
13 tuum brachium cum potentia. Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua:
Tú tienes el brazo poderoso, fuerte es tu mano, sublime tu diestra.
14 iustitia et iudicium praeparatio sedis tuae. Misericordia et veritas praecedent faciem tuam:
Justicia y rectitud son las bases de tu trono; la misericordia y la fidelidad van delante de Ti.
15 beatus populus, qui scit iubilationem. Domine, in lumine vultus tui ambulabunt,
¡Dichoso el pueblo que conoce el alegre llamado! Caminará, oh Yahvé, a la luz de tu rostro.
16 et in nomine tuo exultabunt tota die: et in iustitia tua exaltabuntur.
Continuamente se regocijará por tu Nombre, y saltará de exultación por tu justicia.
17 Quoniam gloria virtutis eorum tu es: et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum.
Porque Tú eres la gloria de su fortaleza, y por favor tuyo será exaltado nuestro poder.
18 Quia Domini est assumptio nostra: et sancti Israel regis nostri.
Pues de Yahvé es nuestro socorro, del Santo de Israel, que es nuestro Rey.
19 Tunc locutus es in visione sanctis tuis, et dixisti: Posui adiutorium in potente: et exaltavi electum de plebe mea.
Hablaste un día en visiones a tus santos, y dijiste: “He impuesto la corona a un héroe, he ensalzado al escogido de entre mi pueblo.
20 Inveni David servum meum: oleo sancto meo unxi eum.
He descubierto a David, mi siervo, lo he ungido con mi óleo santo,
21 Manus enim mea auxiliabitur ei: et brachium meum confortabit eum.
para que mi mano esté con él siempre y mi brazo le dé fortaleza.
22 Nihil proficiet inimicus in eo, et filius iniquitatis non apponet nocere ei.
No lo engañará el enemigo; ni el maligno lo humillará.
23 Et concidam a facie ipsius inimicos eius: et odientes eum in fugam convertam.
Pues Yo destrozaré delante de él a sus enemigos, y destruiré a los que le odian.
24 Et veritas mea, et misericordia mea cum ipso: et in nomine meo exaltabitur cornu eius.
Mi fidelidad y mi gracia están con él; y en mi Nombre será exaltado su poderío.
25 Et ponam in mari manum eius: et in fluminibus dexteram eius.
Extenderé su mano sobre el mar, y su diestra sobre los ríos.
26 Ipse invocabit me: Pater meus es tu: Deus meus, et susceptor salutis meae:
Él me invocará: “Tú eres mi Padre; Tú mi Dios y la roca, de mi salud.”
27 Et ego primogenitum ponam illum excelsum prae regibus terrae.
Y Yo lo haré primogénito; el más excelso entre los reyes de la tierra.
28 In aeternum servabo illi misericordiam meam: et testamentum meum fidele ipsi.
Le guardaré mi gracia eternamente, y para él será firme mi alianza.
29 Et ponam in saeculum saeculi semen eius: et thronum eius sicut dies caeli.
Haré durar para siempre su descendencia, y su trono como los días de los cielos.
30 Si autem dereliquerint filii eius legem meam: et in iudiciis meis non ambulaverint:
Si sus hijos abandonaren mi Ley y no caminaren en mis preceptos,
31 Si iustitias meas profanaverint: et mandata mea non custodierint:
si violaren mis disposiciones y no guardaren mis mandamientos,
32 Visitabo in virga iniquitates eorum: et in verberibus peccata eorum.
castigaré con la vara su delito, y con azotes su culpa;
33 Misericordiam autem meam non dispergam ab eo: neque nocebo in veritate mea:
pero no retiraré de él mi gracia, ni desmentiré mi fidelidad.
34 Neque prophanabo testamentum meum: et quae procedunt de labiis meis non faciam irrita.
No violaré mi pacto, ni mudaré cuanto han dicho mis labios.
35 Semel iuravi in sancto meo, si David mentiar:
Juré una vez por mi santidad; ¿acaso quebrantaré mi palabra a David?
36 semen eius in aeternum manebit. Et thronus eius sicut Sol in conspectu meo,
Su descendencia durará eternamente, y su trono como el sol delante de Mí,
37 et sicut Luna perfecta in aeternum: et testis in caelo fidelis.
y como la luna, firme para siempre, testigo fiel en el cielo.
38 Tu vero repulisti et despexisti: distulisti Christum tuum.
Sin embargo Tú (nos) has rechazado y echado fuera, te has irritado gravemente contra tu ungido;
39 Evertisti testamentum servi tui: prophanasti in terra Sanctuarium eius.
has despreciado el pacto con tu siervo, profanaste su corona (echándola) a tierra.
40 Destruxisti omnes sepes eius: posuisti firmamentum eius formidinem.
Has destruido todas sus murallas, has reducido a ruinas sus fortificaciones.
41 Diripuerunt eum omnes transeuntes viam: factus est opprobrium vicinis suis.
Lo saquearon cuantos pasaron por el camino, ha venido a ser el ludibrio de sus vecinos.
42 Exaltasti dexteram deprimentium eum: laetificasti omnes inimicos eius.
Levantaste la diestra de sus adversarios, llenaste de regocijo a todos sus enemigos.
43 Avertisti adiutorium gladii eius: et non es auxiliatus ei in bello.
Le embotaste el filo de su espada, y no le sostuviste en el combate.
44 Destruxisti eum ab emundatione: et sedem eius in terram collisisti.
Apagaste su esplendor y derribaste por tierra su trono.
45 Minorasti dies temporis eius: perfudisti eum confusione.
Abreviaste los días de su juventud, lo cubriste de ignominia.
46 Usquequo Domine avertis in finem: exardescet sicut ignis ira tua?
¿Hasta cuándo, Señor? ¿Te esconderás para siempre? ¿Arderá tu ira como el fuego?
47 Memorare quae mea substantia: numquid enim vane constituisti omnes filios hominum?
Recuerda lo que es la vida; ¿acaso habrías creado en vano a los hijos de los hombres?
48 Quis est homo, qui vivet, et non videbit mortem: eruet animam suam de manu inferi? (Sheol h7585)
¿Qué hombre podrá sobrevivir sin ver la muerte, y sustraer su vida a las garras del sepulcro? (Sheol h7585)
49 Ubi sunt misericordiae tuae antiquae Domine, sicut iurasti David in veritate tua?
¿Dónde están, Señor, tus antiguas misericordias, las que a David juraste por tu fidelidad?
50 Memor esto Domine opprobrii servorum tuorum (quod continui in sinu meo) multarum gentium.
Señor, acuérdate del oprobio de tus siervos: llevo yo en mi pecho las hostilidades de los gentiles,
51 Quod exprobraverunt inimici tui Domine, quod exprobraverunt commutationem Christi tui.
el insulto con que tus enemigos persiguen, oh Yahvé, persiguen los pasos de tu ungido.
52 Benedictus Dominus in aeternum: fiat, fiat.
Bendito sea el Señor eternamente. ¡Así sea! ¡Así sea!

< Psalmorum 89 >